“Tranquilizers make me nervous, I can’t relax no more, Should I go out or stay in, I never had this feeling before”
De Brugse klassieker van Belpoppioniers Red Zebra, die de meesten onder ons kunnen meezingen, bestond in 2020 40 jaar. Nu dus bijna 43 jaar. Velen zijn opgegroeid met dit nummer. Overal komen we het tegen: op de radio, op tv, op verzamelcd’s, op fuiven, op familiefeesten, in de Delhaize, op café etc. En het vreemde is, het raakt ons nog altijd, nog steeds voelen we een beetje kippenvel, we geraken het niet beu. En we blijken niet de enige te zijn. Het gevoel dat de muren op ons afkomen kennen we allemaal. De prille hit groeide uit tot een tijdloos nummer en kreeg in 2020 nog een diepere betekenis met de lockdown.
“I Can’t Live In A Living Room”. We hadden geen keuze. Corona besliste in onze plaats.
“And then I see your smiling faces, They are all looking at me, oh doctor doctor can’t you see, there must be something wrong with me”
Na al die jaren co-existentie vragen we ons af wat de geschiedenis is van het nummer. We doken in het eindeloze, informatieve vat van het internet en vonden naast uitvoerige overzichten van de carrière van de band, met split en reünie en wisselende bandleden ook fijne weetjes rond de gepeperde single die de band van in het begin en voorgoed versmolt met onze muzikale landkaart.
“I can’t piss in the toilet, Can’t sleep in my bedroom, There’s no food in the kitchen, I can’t live in a living room”
Het nummer werd voor het eerst de wereld in gekatapulteerd tijdens hun deelname aan Humo’s Rock Rally in 1980, waar het toen al enthousiast onthaald werd. In de zomer van 1980 namen ze, in eigen beheer, hun eerste single op. En dit in een schuur op een boerenerf in Zomergem (de legendarische Studio Aaltrack van Fernand Buyls) en onder het goedkeurend oog van hun manager Dirk De Pauw (die er ook voor zorgde dat ze in 1979 het voorprogramma van The Cure konden spelen).
Er werden 3 nummers opgenomen: Innocent People, I Can’t Live In A Living Room en Graveyard Shuffle (een instrumentaal nummer). Oorspronkelijk had de band geen grote verwachtingen voor I Can’t Live In A Living Room, het werd dan ook een b-kantje. Peter Slabbinck noemde het zelfs de c-kant van hun single.
“And then I hear your silent voices, They are all talking to me, Oh doctor doctor can’t you see I’m not the man I used to be”
Maar radiopresentator Gust De Coster, dé man die de term ‘belpop’ in onze woordenschat introduceerde, gaf het nummer airplay, waardoor het uitgroeide tot een ware culthit.
De inspiratie voor de tekst kwam van de acteur Britse Michael Caine. Slabbinck zag hem op tv, zo vertelde hij in een interview, waar Caine zei dat je als acteur best niet teveel nadenkt over je tekst, want er zijn zoveel vreemde woorden, zoals ‘living room’. En de trein was vertrokken. Geert Maertens kwam met de simpele, maar straffe riff die in zovele hoofden bleef en blijft nazinderen. Drummer Johan Isselée maakte het hoesontwerp. De single werd geperst op 1000 exemplaren en gebrandmerkt Zebra Records 001. In 2003 werd de single Innocent People heruitgebracht op cd.
Vier jonge gasten met punkattitude gaven ons met hun aanklacht tegen de burgerlijkheid een Belgische punkklassieker. Geert Maertens (gitaar), Jan D’Hondt (basgitaar), Johan Isseléé (drums) en Peter Slabbynck (keyboards, zang). En daar blijven we hun eeuwig dankbaar voor.
