Singer-songwriter Charlie Risso werd geboren in het Italiaanse Genua en mixt kosmopolitische klanken met meeslepende melancholie. Op de nieuwe plaat staan tien intense ballads met soul, blues en singer-songwriter songs die beïnvloed zijn door het werk van filmregisseur David Lynch. Ze wil de luisteraar met Alive meenemen op een donkere, mysterieuze trip waarin je het onverwachte mag verwachten.
Het album begint met de titeltrack en dat is inderdaad een heel geheimzinnige track die toch een toegankelijk poppy kantje heeft door het zeemzoete refrein. The Wolf is een duet met Hugo Race (hij was ooit lid van The Bad Seeds van Nick Cave) en daar kunnen we het etiket gitzwarte ballad op kleven. Het nummer zou zo weg gelopen kunnen zijn uit een Cave plaat. Bij Railroad gaat het er terug wat luchtiger aan toe en krijgen we een pure popsong. Met Bring Me To Life gaat Risso terug de donkerte in een deze meeslepende ballad terwijl The Bench een ingetogen folky pareltje is.
By The Lake is een nummer dat heel dicht in de buurt komt van het oeuvre van Lana Del Rey maar dat dromerige sfeertje gaat volledig weg met het rockerige Burning The Ashes. Good Track sleept ons terug mee op een donkere vibe en is eigenlijk de strafste song op deze plaat. Keep The Distance is een bombastische mix tussen electro en folk en afsluiter Time is een eigenaardige combinatie van vreemde soundscapes met een pompeus refrein.
De geest van Lynch vinden we nu niet echt terug in elke track van deze plaat. Wie een soort van Twin Peaks-soundtrack verwacht zal bedrogen uitkomen. Maar dit is daarom zeker geen slecht album, er zit veel variatie in en het zijn allemaal straffe liedjes. Alleen zijn we er nog niet echt uit wat de stijl is van Risso… Net zoals in haar vorige platen gaat het alle kanten op en is “diversiteit” echt wel haar handelsmerk geworden.
Charlie Risso: Facebook – Instagram
