Drie jaar geleden debuteerde Triple A met de single Solitary Line waarop ze in iets meer dan drie minuten een heel brede sound etaleerden die een combinatie was van ingetogen indierock met een Rage Against The Machine-grunge randje. Pas twee jaar later verschenen de volgende singles Collateral Damage en The Mainstream Alternative waarop de broers David en Anthony Vanderroost samen met Jonathan Deboosere iets steviger rockten en meer met een punky garagerock geluid voor de dag kwamen. Ondertussen werkte het trio verder aan hun geluid en krijgen we dit jaar de debuutep die ze opnamen met Frederik Desmedt in de Anywhere Studio.
Met opener POV/Are You Watching Me? valt onmiddellijk op dat de sound van Triple A op een jaar tijd een positieve evolutie heeft ondergaan. Het klinkt intenser en snediger dan voorheen. Het trio is getransformeerd in een overtuigende postpunkband die er stevig kan inhakken. In Border People komt af en toe een grunge randje bovendrijven maar de postpunk haalt de bovenhand. Af en toe moeten we denken aan Franz Ferdinand.
In het voorlaatste nummer Busted! wordt opnieuw een spanningsveld opgebouwd met vurige riffs, een beukende ritmesectie en David Vanderroost die zingt alsof zijn leven ervan af hangt. Afsluiter Smalltalk Schmoby doet ons een beetje denken aan Orange van Metal Molly gecombineerd met een grungevibe.
Aan alles merk je dat Triple A veel werk in de songs en in het geluid heeft gestoken, op dat vlak gaat de band er dan ook enorm op vooruit. Wel hoor je dat ze nog zoekende zijn naar een eigen sound. Als ze blijven evolueren zoals nu, dan komt dat zeker goed.
