Drie jaar na First Light komen Hákon Aðalsteinsson (zie ook Brian Jonestown Massacre) en z’n Berlijners met een opvolger op de proppen. Als artiesten eenzaamheid en isolatie bezingen, ook al vinden ze die perfect, wéét je uiteraard dat je geen vrolijk plaatje moet verwachten. De opvolger is dus nog donkerder dan z’n voorganger. Ze zijn er ineens mee op tour en houden halt in het Antwerpse Djingel Djangel op zaterdag 4 mei voor hun enige Belgische show.
Verder geen verrassende wendingen in hun geluid, ze klinken nog steeds alsof My Bloody Valentine, The Bevis Frond en Queens Of The Stone Age versmolten zijn tot één band. See You On The Other Side hakt er nog redelijk stevig in met naargeestige vocalen in reverb gedrenkt. Single On Returning, heeft dat psychedelische randje, maar is een shoegazer van formaat. Hun zalig zoemende orgel mag voor het eerst op het voorplan treden in het toch wel licht Cure-iaanse Don’t Look Back.
Catch Fire heeft door de akoestische gitaar iets Dylanesque, maar dan met een stem die meer raakvlakken vertoont met Nick Cave die een tikkeltje onder de toon zingt. Meeslepend en zwaarder op de hand wordt het in Veiled, het psychedelisch orgeltje dat weer af en toe z’n kop opsteekt contrasteert met een vrolijk melodietje. De vrolijkste klaterende gitaren van het album zijn dan weggelegd voor Another Time Another Place.
Shooting Star mag dan weer even het rock-‘n-roll gehalte opkrikken. Beetje boring wordt het wel in Dots. De beklijvende gitaren van Wasteland doen ons een klein beetje aan Burn & Shine van The Posies denken, maar dan zonder de catchy poppy vocalen van Auer en Stringfellow. Het vertrek uit Most Perfect Solitude is gitzwart met Departure.
Spotify – Facebook – Instagram
02/05 – Leiden, Gebr. Denobel (NL)
03/05 – Eindhoven, Fuzz Club Festival (NL)
04/05 – Antwerpen, Djingel Djangel
