“Je verveelt je geen seconde op dit luchtschip.” Onze lyrische woorden over het prachtalbum Airships Are Organisms van John Ghost. We twijfelden er dan ook geen seconde aan om onze tien vragen voor te leggen aan bezieler Jo De Geest.
Wat betekent muziek voor je en kan je een leven inbeelden zonder muziek?
Muziek is van kinds af een constante geworden. Het cliché gebiedt me te zeggen dat sindsdien alle pijlen in die richting staan. Is ook zo: het is mijn opleiding, broodwinning en beweegreden. Jammer van het cliché denk ik dan, maar eigenlijk is het gewoon een opeenstapeling van bewuste keuzes. De som der delen is meer dan het geheel geworden. Van clichés gesproken..
Wat is de eerste plaat die je in je leven kocht, en weet je nog hoe dat kwam?
De eerste die ik zelf kocht was The Black Album van Metallica denk ik. Topplaat! Ik kreeg geld voor een verjaardag of iets dergelijks en werd voor het eerst losgelaten in een platenzaak. Metallica, Nirvana, The Offspring, Sepultura, Therapy?, Rage Against The Machine… dat waren toen gewoon de bands die ongevraagd mijn leefwereld kwamen binnenlopen. Ik aanvaardde ze zonder moeite!
Welke artiest of band heeft jou op het podium meest geïmponeerd?
Er komen er heel wat in aanmerking, maar Mogwai op Pukkelpop 2001 (Come On Die Young) kwam op de juiste moment voor mij en was heel overweldigend! Wellicht mede door de intensiteit waarmee ik in die periode naar muziek luisterde. Ik hield van die traag slepende en donkere melodieën afgewisseld met bombastische muren van klank. Ook aan het einde van die set bleef de muur van versterkers nog een tijd lang door feedbacken en er bleven hier en daar mensen op de grond liggen. Dat was behoorlijk impressionant!
Wie heb je ooit als kind voor de spiegel staan imiteren?
Dat moet ongetwijfeld Kurt Cobain geweest zijn! Grijs gedraaid, grijs gekeken en grijs geïmiteerd die handel…
Welke platenhoes vind jij de meest iconische?
Echt moeilijk, maar ik vind dat Bitches Brew (Miles Davis) tot één van de meest iconische hoezen blijft behoren. Geweldige plaat trouwens! The Man From Utopia (Frank Zappa) behoort ook tot de mogelijkheden! Waaaw!….gewoon waaaw!
Met welk nummer kunnen we je doen wenen?
Rabid Bits of Time (Chad VanGaalen)! Vrij onwaarschijnlijk dat de snik er effectief ook volledig doorkomt, maar je kan het in ‘the rebound’ nogmaals proberen met To Thee We Sing (Pavel G. Cheznokov). Plat op de buik voor een aantal uren, gegarandeerd!
Wat is volgens jou de meest ondergewaardeerde plaat, en welke de meest overgewaardeerde?
Heel moeilijke vraag…hmmm… Ondergewaardeerd misschien Ghost Tropic (Jason Molina/Songs: Ohia). Het is een slaapkamerproductie voor zo goed ik weet, en als je de plaat consumeert met hoofdtelefoon hoor je ook alle bijklanken van de kamer en je voelt de densiteit van de akoestiek. Een heel zorgvuldig gemaakt album met oor voor elk klein geluidsdetail zonder het toeval te weren. Het is mooi in zijn eenvoud, kabbelende muziek met een zekere onderstroom die blijft stuwen, monotoon en slepend. Heeft altijd gewerkt voor mij!
Overgewaardeerd is nog moeilijker. Ik kan er niet direct iets op plakken, maar misschien Pearl Jam? Ik weet niet waarom, maar heb er nooit iets mee gehad.
Als je moet optreden, wat doe je de vijf minuten daarvoor?
Twee pinten drinken en wachten!
Noem eens het meest gênante moment uit je artiestenleven!
We hebben met John Ghost ooit op een klein festival gespeeld waar de stroom uitviel na het eerste nummer van de set. Het is daarna ook niet meer opgelost geraakt, dus we hebben toen één nummer en een soundcheck gespeeld. Op zich niet zo gênant voor ons, maar het ‘eruit lullen’ die eerste halve minuut was toch vrij ‘awkward’.
