Het café van de Vooruit liep donderdagavond meer dan aardig vol voor het aangekondigde noiserockvuurwerk met Hypochristmutreefuzz. Het knipperlichtgevende kwintet, averechts by nature, kwam er het recent uitgebrachte album met de onmogelijke naam Hypopotomonstrosesquipedaliophobia voorstellen.
Met dank aan de gratis toegang, en het prima Europees resultaat van de Gantoise, mocht de sfeer in KC Vooruit erg goed heten nog voor het eerste noisesalvo op de concertgangers werd afgevuurd. Veel belangstelling en eens The Notwist er een verdieping lager (in de concertzaal) de stekker uit trok, dikte de massa nog verder aan. Met Finger, ook de openingstrack op het album, werd schurenderwijs-molenwiekend van start gegaan. Voorman Ramses, redelijk wat razernij in de ogen, zoog meteen alle aandacht naar zich toe met zijn exuberante podiumact. In zijn geagiteerd enthousiasme slingerde hij bijna een buislamp stuk op zijn bassist. Ook het publiek mocht een paar keer het hoofd intrekken voor het lichtgevende projectiel waarvan hij zich gretig bediende. Te beluisteren op eigen risico, zoveel was duidelijk.
Hypochristmutreefuzz kwam goed voor de dag en haalde de gehele debuut plaat, op Don’t Drown na, vakkundig door de mangel. Op de podiumprestatie viel niets aan te merken; de entertainende frontman werd geruggensteund door een strak spelende band die weinig of geen steken liet vallen. Vooral Elias Devoldere op drums bleek in goeden doen. Hij leidde ook de meer complexe songs genre Clammy Hands moeiteloos in goede banen.
Slechts één ouder nummer haalde donderdag de setlist donderdagavond; het geweldige Schizophrenic Blues waarmee de band enkele jaren geleden haar visitekaartje kon afgeven. Zoveel jaar na datum bleef de ‘classic’ (nou ja) zonder probleem overeind tussen het nieuwe geweld. Andere vreemde eend in de bijt: een gemutileerde versie van Everyone Nose (All the girls standing in the line for the bathroom!) van N.E.R.D.. Gewaagd en geslaagd.
Het beste werd voor het laatste bewaard: Gums Smile Blood, Hypochondria en een lang uitgesponnen The Spitter. Met gevoel voor vrolijke chaos en tonnen feedback werd een punt gezet achter een klein uur recalcitrante noise gekte van hoog niveau. Een overbodige bis verscheen niet op het appel. Al goed, meer hadden we niet nodig en af is af.
