De vierdaagse werkweek zou in de maak zijn. Een slechte zaak voor sommigen en al zeker voor Butsenzeller. De multi-instrumentalist scheidt platen uit met een snelheid waar de gemiddelde beroemdheid op een dieet van laxeerpillen afgunstig van zou worden. Dat de man gebaat is bij een veertiendaagse werkweek in een volcontinu systeem van 72 uren lijkt ons dus eerder een evidentie te zijn.
Zo liet Butsenzeller zich op release Humanity/Empathy vergezellen door compagnon de route Gerry Vergult en namen beide heren, voor de gelegenheid, elks 5 tracks voor hun rekening. De A-kant van het gouden vinyl werd gereserveerd voor Butsenzeller, de B-kant ging naar het Zool. van Gerry Vergult.
Hieronder alvast de nodige woorden bij deze release.
Opener Embracer staat garant voor rust. Vintage-style toetsen worden gecombineerd met ruis en spacey geluiden. Met de toevoeging van marimba voegt Butsenzeller bovendien de nodige diepgang aan de track toe en creëert hij niet enkel een rustige maar ook boeiende opener.
Vanaf nummer 999999999999 Blankets is het al snel duidelijk dat we van de vijf nummers van Butsenzeller weinig voorspelbaarheid mogen verwachten. Ondanks de prominente drumbeat gaat het nummer verder op hetzelfde elan als opener Embracer, hoewel de jazzy insteek moeilijk te ontkennen valt. Met een kleine zes minuten wordt in 999999999999 Blankets de geduldige luisteraar bovendien op zijn wenken bediend.
I AM IRON MAN!! De naam Pillowfight doet anders vermoeden maar de start is een heel pak steviger dan het gemiddelde kussengevecht. Tenzij je het kussen gevuld zou hebben met een mengeling van bakstenen en glasscherven natuurlijk. In dat geval lijkt de vergelijking ons behoorlijk accuraat. Het lijkt bij wijlen wel alsof Black Sabbath definitief voor de elektronica gekozen heeft. Stevig, diep, drone-achtige repetitiviteit zijn, wat ons betreft, dé kernwoorden van dit nummer.
Met Nuis(d)ance demonstreert Butsenzeller, zoals de naam al doet vermoeden, dat, ook hij, niet vies is van uptempo tracks. Spacey dansbaarheid regeert in Nuis(d)ance hoewel de multi-instrumentalist de toon weet te nuanceren met zwaarmoedige elektronische pianotonen. De korte energetische drumbreak is voor ons de kers op de taart in dit nummer. Alle remmen los en dansen maar!
De zwaarmoedigheid die in Nuis(d)ance bijzonder subtiel bleek, wordt in track Words Fail opeens een stuk explicieter. Minimalistische, repetitieve elektronica en percussie vormen de basis van deze track hoewel het voornamelijk eenzame pianotonen zijn die het nummer van zijn kenmerkende melancholische sfeer voorzien.
Op naar de B-kant!
In de vijf instrumentale tracks van Zool. staat gitaar centraal en hoewel we bij opener Black Sheets noties krijgen van classic rock en zelfs het Europe van Santana, wordt het al snel duidelijk dat het vooral terughoudendheid en zwaarmoedigheid zijn die de plak zwaaien op deze kant van de plaat.
Op track Empathy is het repetitieve gitaar die centraal staat. Het is al snel duidelijk dat Vergult sterk wil inzetten op de sfeer van het nummer zonder al te veel instrumentale uitschieters. Op de achtergrond horen we elektronische strijkers die het Empathy voorzien van een rijk canvas waarop Vergult zijn gitaargeluid kan tentoonspreiden.
Met Flux lijkt Zool. een reflectie te maken naar postrock in de sfeer van bands als Mogwai, hoewel we bij aanvang van het nummer ook kortstondig aan het Closer van Nine Inch Nails moeten denken. De ritmesectie voorziet in deze track een stevige ruggengraat en vormt tegelijk een mooi contrast met de experimentele gitaar van Vergult.
Waar op Flux het gitaargeluid uitging van een soort grootsheid lijkt op track Seven Veils het tegengestelde zich voor te doen. Rudimentaire drums en terughoudende, zwaarmoedige gitaar vormen de rode lijn doorheen dit nummer met drone-allures.
Afsluiten doet Zool. met Hence Ever After. De bas in combinatie met de drums leidt bij aanvang tot een loungy sfeer. En hoewel die sfeer voor een stuk bewaard wordt, lijkt de toevoeging van de typische, gefragmenteerde gitaar van Vergult dan weer meer te zinspelen op een dieper gegeven.
Met Humanity/Empathy leveren Zool. en Butsenzeller een meer dan degelijke plaat af. De twee heren doen waar ze van houden en goed in zijn en dat is voor ons al meer dan voldoende.
Los van al dat auditieve moois willen we ook nog eens onze expliciete bewondering uitspreken voor kunstenaar Bert Lezy die deze gouden vinyl van prachtig artwork voorzag.
Hieronder kan je alvast de nodige, relevante links terugvinden om je van je aanschaf te verzekeren.
Van onzentwege alvast een fijne werkweek toegewenst!
BUTSENZELLER: BANDCAMP – FACEBOOK – WEBSITE
ZOOL.: BANDCAMP – FACEBOOK – WEBSITE
