We zijn blij om tussen al die foute coronaliederen af en toe ook eens een serieus nummer tegen te komen. Iemand die met bijna profetische woorden met kennis van zaken spreekt en die dit dan ook nog eens op een ritmische en muzikale manier kan overbrengen. We spreken natuurlijk over niemand minder dan Johnny Thuisblijver & De Coronazingers’ nieuwste en trouwens ook eerste hit Pandemie.
5 leden 5 nummers en albumtitel 5. Als 666 The Number Of The Beast is wat is dan 555? Een korte zoektocht op het wereldwijde web leert ons dat het een verwijzing kan zijn van Husqvarna kettingzagen tot de lijn-rit die je langs de diverse geneugten van Rumst, Duffel en Lier transporteert. In het geval van The Wild Century staat het getal gelijk voor een dijk van een plaat!
Dat we Noiose tijdens het eerstvolgende Zoom-feestje met collega’s op de playlist zullen zetten, is weinig waarschijnlijk. Zij die echter écht goed luisteren, kunnen niet ontkennen dat dit een intrigerende release is waarop het conventionele drumgeluid met vlag en wimpel wordt geherinterpreteerd én die trouwens ook bulkt van de energie.
We zijn er ons van bewust dat de sferische, elektronische instrumentaliteit van Elton Vincent waarschijnlijk niet het grote publiek zal bereiken. Nu, er zijn veel gevallen waarbij we zouden zeggen dat we dat, gezien de mogelijke excentriciteit van de besproken muziek, volledig begrijpen. Op zich is er ook absoluut niets mis mee om muziek te maken die niet op massaconsumptie gericht is, integendeel zelfs. In het geval van Elton Vincent zijn we echter wel geneigd om te zeggen dat deze plaat ook wel eens door een groter publiek gesmaakt zou kunnen worden. Waarom we dit vermoeden? Wel, het is vooral het feit dat het geluid zo rijk is dat ons tot deze uitspraak aanzet.
De liefde voor Belgische muziek stopt niet aan de landsgrenzen, zo veel is duidelijk. Een uitstekend voorbeeld daarvan is het Jezus Factory Records van Andrew Bennett. Vanuit het Verenigd Koninkrijk probeert hij ondertussen al vijftien jaar vriend en vijand te overtuigen van de kwalitatieve bands die ons kleine Belgenland al heeft voortgebracht en nog zal voortbrengen. Naar aanleiding van deze vijftiende verjaardag besloten we even polshoogte te nemen bij de labelbaas himself voor een blik op het verleden, het heden en de toekomst.
Het ziet er naar uit dat covid-19 na 2020 ook stilaan de festivalzomer van 2021 genadeloos zal verzwelgen. Artiesten zijn dan ook genoodzaakt om nog meer dan anders te rekenen op hun creativiteit om met dergelijke situaties om te gaan. Omdat gewoon stilzitten en kniezen weinig creatievelingen gegeven is, zien we dat meer en meer concertzalen en artiesten ervoor kiezen om samen te werken en zo toch online concerten op poten te zetten. Zwerm is daar geen uitzondering op en sloeg dan ook de handen in elkaar met de Handelsbeurs te Gent om zo alsnog hun nieuwste album Great Expectations op een correcte manier aan het publiek te presenteren.
Wij krijgen bij Luminous Dash op wekelijkse basis mooie en zelfs prachtige muziek ter ore. Wat Zwerm hier echter doet, is de spelregels herdefiniëren. Als we naar de nummers luisteren, zijn we ons bewust van de enorme complexiteit van zowel de instrumentaliteit als de zang en tegelijkertijd laat de band het allemaal zo simpel en logisch klinken. Zwerm heeft op zowel Badminton In Tehran als op Great Expectations gedemonstreerd dat ze meester zijn in hun organische complexiteit. De muziek zet aan tot nadenken maar tegelijkertijd slaagt Zwerm er telkens weer in om ons mee te laten glijden op de golven van de muziek en al onze gedachten te laten varen. En dat, beste muziekliefhebbers is nogmaals waarom wij zo van deze release en van Zwerm houden.
Het is al snel duidelijk dat Heyme op Escape Velocity voor een meer spacey en etherisch geluid kiest. Dat gezegd zijnde, kunnen de fans van de twee eerste platen echter nog steeds op hun spreekwoordelijke twee oren slapen. Ondanks de sci-fi thematiek schreeuwt de plaat nog steeds op elke track Heyme en dat is mooi om te horen.
Na het beluisteren van het album bleven we verweesd en verward achter. Het leek wel alsof iemand een half uur met een voorhamer op ons aangezicht had ingebeukt. En ondanks dat het gros van de mensheid waarschijnlijk niet wild is van frontale klappen met een voorhamer trapten wij onze kapotte tanden opzij en raasden we naar onze stereo om de plaat zo snel mogelijk nog eens te spelen.
Dat vele lokale handelaren, ondanks het vele winkelhieren, het sinds enkele maanden enorm moeilijk hebben, hoeven wij jou uiteraard niet te vertellen. Omdat ook platenzaken een integraal en essentieel deel zijn van de muziekwereld, willen we dan ook graag één van onze favoriete lokale platenzaken in de kijker zetten en dat is dus Toekan te Heist-Op-Den-Berg, uitgebaat door Lore en Kristof.