Het regende oude wijven de afgelopen weken. Gelukkig voor ons kleine Belgenland waren er af en toe ook wat opklaringen aan de hemel bespeuren. Zo lazen we in recente media onder meer dat James De Musical er voor onbepaalde duur de brui aan lijkt te geven. Het zijn dan ook dergelijke nieuwtjes die ons de hagelbuien, opeengepakte donkere wolken en potentiële zoutkristallen in perspectief doen plaatsen. Na regen komt zonneschijn denken we dan maar. Er was overigens onlangs nog een zonnestraal aan de muzikale hemel te bespeuren, en met name de samenwerking tussen multi-instrumentalisten: Jef Mertens en Nickolas Mohanna.
De samenwerking tussen de heren komt niet geheel onverwacht. Wie Mertens volgt, zal ongetwijfeld al in contact gekomen zijn met het, ondertussen ter ziele gegane, label Dadaist Tapes. Alwaar in het verleden het Nerve Plexus van Nickolas Mohanna op werd gereleaset. En ook op release No Mathematics werd er in het verleden al samengewerkt. Dat er een creatieve eensgezindheid is tussen de twee heren was dan ook overduidelijk en hoewel een oceaan tussen Geel en New York geen evidentie is bij de organisatie van repetities bracht dit de samenwerking gelukkig niet in het gedrang. Met Live at House Of Growfunding geven Mertens een Mohanna een zeer persoonlijke inkijk in hun muzikale samenwerking. What you see is what you get, zeg maar. Geen tweede takes, geen overdubs maar muzikale dynamiek in zijn puurste vorm.
Binnen de live-tape horen we Mertens op de taishogoto, een instrument dat ons qua vorm en sound wat doet denken aan een combinatie tussen een autoharp en een harmonium. Mohanna kiest dan weer voor de iets conventionelere gitaar, hoewel zijn spel op de live-tape allesbehalve conventioneel te noemen is.
De tape dus …
Bij aanvang lijkt de compositie eerder te zinspelen op drone, hoewel er ook zeker een psychedelische zweem doorheen het samenspel flaneert. Het is vooral Mertens die, met zijn taishogoto, hierin de toon lijkt te zetten. Mohanna levert dan weer noties van avant-gardistisch gitaarspel aan, waarin we bij wijlen ook zeker noties van Marc Ribot lijken waar te nemen.
Qua rolverdeling, als die er al enigszins is, lijkt Mertens bij het begin van de tape vooral in te zetten op het creëren van een muur van geluid terwijl de bijdragen van Mohanna iets sporadischer zijn. Mohanna legt de accenten, terwijl Mertens de basis van de sfeer legt, zeg maar. Dat gezegd zijnde wordt de taishogoto absoluut niet naar de achtergrond verbannen, in tegendeel zelfs. Wat dan ook opvalt in de mix is dat de instrumenten als gelijken worden gezien.
Rond minuut 8 neemt het geheel een soort van, bij gebrek aan een beter woord, caleidoscopische, vorm aan. Het geluid is zeer open en weids en doet ons wat denken aan psychedelica in combinatie met de epiek van het gemiddelde kerkorgel.
Vanaf minuut 10 wordt het geluid dan weer aangedikt en lijkt het wel alsof er een loop aan het lopen is, terwijl de twee heren van jetje geven. Het gebruik van deze verschillende sounds en ritmes doet ons meer dan eens aan de intro van Baba O’riley denken en dat is alleen maar koren op onze molen.
De compositie evolueert verder en resulteert in repetitieve psychedelica in combinatie met, ietwat agressieve, avant-gardistische gitaargeluiden. Waarbij het vooral scherpe metaalachtige klanken zijn die de plak zwaaien. Naarmate de track, iets voorbij minuut 16, zijn eerste rustpunt nadert, ebt de voorgenoemde agressie echter weg tot het geheel nagenoeg volledig wordt stilgelegd.
Het volgende onderdeel van de compositie start met krassende, metaalachtige geluiden op een achtergrond van dikke, wollige feedback.
Rond minuut 20, lijkt het af en toe dan weer alsof de twee heren zich volledig smijten op het spel van de jew harp, hoewel het een feit is dat ze deze sound met snaarinstrumenten hebben gecreëerd. Dat de heren in staat zijn hun instrument te herinterpreteren blijkt dan ook meermaals doorheen deze tape.
Vanaf minuut 22 start dan weer één van onze favoriete onderdelen van deze release. Een soort van pseudo Midden-Oosterse avant-gardistische Mexican standoff lijkt zich aan te dienen en resulteert in een intensere dialoog tussen de twee instrumenten.
Naarmate het einde van de release nadert, wordt de intensiteit van de twee instrumenten sterk opgedreven. Mertens lijkt met zijn spel van de taishogoto soms lichtsnelheid te benaderen terwijl Mohanna de hele ruimte vult met ruwe feedback-achtige gitaargeluiden. De twee heren gooien dan ook nog eens alles in de strijd om een stevige muur van geluid te creëren alvorens een laatste keer alles te laten wegebben.
Dynamiek tussen muzikanten is altijd het best te vatten op live-releases naar onze mening. Er is, tenzij de hele zwik in de studio opnieuw wordt opgenomen, dan ook geen ruimte voor verbetering, herkansingen of verdoezelen en resulteert dan ook vaak in een meer organische dynamiek. En laat het nu net dat zijn wat je terugvindt op Live at House Of Growfunding. De release biedt ons gedurende een kleine 29 minuten dan ook een blik in de dynamiek tussen Mertens en Mohanna en die is bij wijlen bijzonder intrigerend te noemen.
Hieronder hebben we je alvast van de nodige links voorzien om Mertens en Mohanna op de voet te volgen en je van de nodige releases te verzekeren.
291 (JEF MERTENS): BANDCAMP – INSTAGRAM – WEBSITE
NICKOLAS MOHANNA: BANDCAMP – WEBSITE
