Het was met Niet Op Punten, de eerste single uit haar vijfde album, dat Mira Bertels eind vorig jaar opnieuw de aandacht trok. Ze nam de tijd om haar werk te laten rijpen en haar vorige single Afslag was ondertussen zo’n vier jaar oud. Dat tijd nemen, doet ze heel bewust voor haar eigen werk, want terwijl ze zich ondertussen verder voedt met muzikale nevenprojecten, geeft het haar eigen muziek en teksten ademruimte. Vijftien jaar na haar debuutalbum In De Daluren, laat ze Heilig Hart horen (waarvoor ze samenwerkte met producer Nicolas Rombouts), dat tien filosofische nummers een geborgen plek geeft in de Nederlandstalige muziekscene.
Op de cover zien we Mira als de Heilige Maagd Maria in een bruine kroeg afgebeeld. De druk om een goed mens, de perfecte moeder, te zijn in woelige tijden, loopt als een rode draad door dit Heilig Hart.
“We gaan het maken!”, klinkt het. Vastbesloten? Twijfelachtig. Donker, maar feeëriek klinkt die eerste single die we te horen kregen nog steeds, met vintage elektrische piano, weemoed in de strijkers en meeslepende synths. Mira geeft aan dat Niet Op Punten over de informeel afgedwongen verplichtingen gaat, die we allemaal zo plichtbewust mogelijk najagen: “Ik had wat gas teruggenomen, omdat er een ware burn-out om de hoek loerde. En toch had ik nog steeds het gevoel een miljard dingen tegelijk te moeten doen. En die ook allemaal onberispelijk te moeten doen. Ik vroeg me af van wie dat eigenlijk moest. Ik keek om me heen en zag allemaal mensen die een miljard dingen tegelijk deden. Zo onberispelijk mogelijk. Zonder te weten van wie dat eigenlijk moest. Daarover gaat Niet Op Punten. Over vastzitten in bewegen.”
Speelse synths en strijkers openen Afgebroken Brug en klinkklare melancholie laat Mira’s stem dwarrelen in een track met fijne ritmes en knappe woorden. “Dwaal maar af. Laat maar los. Wat nog is komt wel terecht.”
Zeker In De Winter laat een duet horen van Mira en één van de zangeressen waar ze al lang naar opkijkt: Vera Coomans, van de eighties cultgroep Madou. Een nummer over hoe de jaren ook zachtheid brengen. Coomans laat zich trouwens niet alleen hier opnieuw horen, maar bracht na al die jaren ook net een nieuw nummer met Madou uit: Ronquières.
Zonder moeilijke woorden of zinsconstructies, weet Mira pakkende teksten te schrijven, door ze in de juiste context te plaatsen. Zo krijgen ook zinnen als “Zomertijd is simpel. Men hoeft geen kousen aan.” echt betekenis.
De titeltrack Heilig Hart laat intriest pianowerk horen, waarbij de woorden verglijden in de tristesse van de track. ”Mijn hart gaat hard, het lijkt wel of het weg wil uit mijn lijf. Ik jaag mezelf hoog de bomen in.” De donkere bril krijgt hier de passende sound terwijl Mira in schoonheid het hart aanbidt.
Net zoals Casco, klinkt ook Ex Bestie zwoel en met een tikkeltje exotisme. De natuurlijke ritmes en de warmte die de nostalgische track met zich meedragen komt in de meerlagige knappe zang a la Agnes Obel volledig tot zijn recht. Overgoten met een klassiek vleugje strijkers.
“Lust of last, ik hou vast.” Niks Vergeten. Niet kunnen of niet willen vergeten. Dit breekbare nummer bezit een ongelofelijk mooie achtergrondsynthlijn, die begeesterend klinkt. Ondanks de warme pianotoetsen en strijkers, zit er ook een element van kilte in verweven.
Met een optimistisch pianospel, dat ons even aan An Pierlé doet denken, klinkt Verre Van Weg, terwijl het een allesbehalve positief thema behandelt. Van achter een even donkere bril, klinkt ook Apocalypso, hoewel Mira’s stem op geen enkel moment zwaar klinkt op dit album. Wat een verdoemde kermisattractie soms kan lijken op het leven. “Zo zwart zal mist nooit zijn.”
Voorzichtig en licht worden woorden gedrukt op de diep klinkende en zwaar doorwegende instrumenten in Mensen In De Maak. Als een waarschuwing. Wees voorzichtig en pas op want: “Hier zijn mensen in de maak.”
Samen met Nicolas en haar vaste muzikanten Anneleen Boehme (contrabas,
LABtrio) en Juno Kerstens (cello, The Bonnie Blues) brengt Mira met Heilig Hart een bijzonder album, vol melancholie, maar ook ironie. Kwalitatieve nummers waarin onbehagen en verlangen zonder schroom en met knappe teksten bloot gelegd worden. Naar het einde toe laat het je toch wat aangedaan achter. Omdat het zo herkenbaar juist is, wat er verteld wordt. In een gouden gloed, als een heilig boontje, laat Mira je in sombere stemming achter na het beluisteren van deze kwalitatieve, toch wel ‘brave’ kleinkunstpopnummers.
Heilig Hart is digitaal, op lp en op cd verschenen bij het label Kathoorn Plaatjes.
