Een catwalktrack met een triggerend ritme, vurige avontuurlijke electro, psychedelische en spaghetti western gitaren, dromerige slackerrock en een prachtige debuut ep. Wat een Belgische topkwaliteit terug deze week in onze Luminous Belge.
De artiesten van dienst zijn Starblind=Earthbound, Arbeid Adelt!, Sekushi, Filibuster en Seppe!
Met een derde nummer laat de Antwerpse muzikant/kunstenaar Nigel Dubois, met zijn op jazz geïnspireerde elektroproject Starblind=Earthbound, opnieuw een single los op de wereld.
Tear Sheet schreef hij in opdracht voor een documentaire van een kunstenaarsduo – waarover later meer info volgt – volledig op zijn Elektron-drumcomputer, maar dat voelde nog iets te ‘naakt’ aan. Daarom nodigde hij bevriend gitarist Jorrit Mertens uit om wat materiaal toe te voegen aan zijn elektronische schets. Een vriend waarmee, samen met een hele bende, jaren terug al muziek speelde in de straten van Antwerpen. “Het was dus een blij muzikaal weerzien”, laat hij weten.
Inspiratie voor de instrumentale track vond hij in de modewereld. Het was belangrijk dat een fictief model op de catwalk zou kunnen lopen bij het afspelen van Tear Sheet.
Een nummer waarop we topmodellen, of ze nu strak in het pak gesnoerd zitten of met kleurrijke gewaden, ijl voor zich uit starend boven het publiek, meteen de catwalk op zouden sturen. Dubois slaagt er bij deze in om de hoekige strakheid van de catwalktrack van het nodige triggerende ritme te voorzien waarbij de steltlopers ongetwijfeld niet zullen kunnen nalaten toch af en toe een zwoele blik te werpen, recht in de ogen van het publiek. Een hoekig nummer, waarin extravagante grimmigheid verwerkt zit, maar evenveel zwoel uitdagende fragmenten verborgen zitten. Eentje dat paspoppen tot leven kan wekken…
Arbeid Adelt! zal misschien wel de geschiedenis ingaan als de band die er een record aantal keer de stekker heeft uitgetrokken om dan, na een aantal jaren, zichzelf terug uit te vinden. In 2021 gaven Marcel Vanthilt, Jan Vanroelen en Luc Van Acker een eenmalig jubileumconcert in De Roma om hun 40ste verjaardag te vieren. Dat bleek toch weer een aanzet om nieuwe nummers te maken waardoor in 2022 de ep Het Heelal Is Hier (die enkel in gelimiteerde oplage op tape te verkrijgen was) het licht zag met nieuwe tracks en nieuwe bewerkingen van oude songs. Nu hebben ze zelfs een nieuwe plaat ingeblikt die op 3 maart in de winkels zal liggen.
Pelikaan kondigt het nieuwe Arbeid Adelt! album aan en was ook al terug te vinden op de ep. Het is een vrij korte song waarin het trio weer zalig uit de bocht gaat met vurige, avontuurlijke electro en waarop Marcel, zoals altijd, zijn tekst met veel goesting uitspuwt.
Het is nu zeker: Arbeid Adelt! is terug van nooit weg geweest. En dat koesteren we zeker want voor hetzelfde geld, houden ze er straks weer mee op. Het trio gaat ook terug de baan op met een clubtoer en festivaloptredens tijdens dewelke ze een soort van best of gaan brengen en tegelijk recent werk zullen voorstellen.
De heren van de relatief nieuwe band Sekushi (met leden van andere fijnbesnaarde combo’s als daar o.a zijn Farfar en Deadman Orchestra) laten er geen gras over groeien. Iets meer dan een maand na hun debuutsingle Quake met bijhorende hilarische video, zijn ze er alweer met een opvolger.
Rub schroeft het groovy tempo iets omlaag om de drijvende 70’s politieserie baslijn uitermate goed tot z’n recht te laten komen. De rest wordt opgevuld met psychedelische en spaghetti western gitaren. Wederom hilarische verkleedpartijen in de clip, allemaal om de sexy zeemeermin vondeling te bekoren.
Sekushi heeft alles in huis om met een grote glimlach op de smoel de lente en hun op stapel staande ep af te wachten.
Het is een mooie dag vandaag. Een overleden familielid dat we van haar noch pluim kennen, heeft ons klaarblijkelijk een grote som geld nagelaten. Wat een meevaller denken we dan! En net op het moment dat we dachten dat de dag niet beter kon worden, bleken er dan ook nog verschillende bevallige deernen zich aan onze voeten te gooien in een eindeloze zoektocht naar seksuele escapades. Het leven lacht ons toe als we onze spam-folder mogen geloven en alsof dit alles nog niet genoeg was, vonden we in dit kluwen van geluk dan ook nog eens de nieuwe single van Filibuster terug om nog maar die resem aan gewonnen smartphones te zwijgen.
Het is alweer een kleine twee jaar geleden sinds Filibuster hun debuut Future Anachronisms de wereld instuurde, dat we hier destijds van de nodige woorden voorzagen. Met Can’t Unfriend Yourself brengt de band nu alvast een eerste voorsmaakje van hun tweede album Quiet Part Out Loud, waarvan de release gepland staat op 18/03 op Fons Records en Gazer Tapes.
Zoals we van Filibuster gewend zijn, herbergt ook deze muzikale worp een mooie combinatie van alternative rock en noise hoewel het geheel, wat ons betreft, ook zeker noties van de betere, dromerige slackerrock bevat. Naarmate de luisterbeurten elkaar opvolgen, lijkt het steeds moeilijker en moeilijker om de track van ons af te schudden en moeten we besluiten dat Filibuster met Can’t Unfriend Yourself dan ook een bijzonder sterke eerste single de wereld instuurde.
De afgelopen weken loste singer-songwriter Seppe Vande Veire twee voorproefjes van zijn debuutep Courage.
Seppe laat zich inspireren door Big Thief, Elliott Smith en Alex G en maakt breekbare lo-fi popsongs. Hij schreef de ep toen hij tijdelijk in een half leegstaand huis woonde, tussen huisgenoten in, na een relatiebreuk. Toevallig samenlopende omstandigheden die leidden tot de vier songs die we op Courage terugvinden. De rode draad op dit debuut is de moed vinden om nieuwe prikkels te zoeken en jezelf te omringen met mensen en je passies, terwijl je de druk op jezelf niet te hoog legt.
Seppe leidde de opnames en productie zelf en kreeg het gezelschap van Roel Delplancke op drums en Tuur Geldhof op bas. Verder kan je op High Vito Dhaenens horen op elektrische gitaar, Ciska Dhaenens neemt op dat nummer de backings voor haar rekening. Op Treasure kan Seppe rekenen op een volledig strijkkwartet (met Saartje De Muynck, Joanna Vlaeminck, Marie Katrien De Vos en Ann Van Hecke). Er werd dus heel wat schoon volk uit de kast gehaald om van deze ep iets unieks te maken.
De vier tracks op de ep klinken heel divers, toch weet Seppe overal zijn stempel op te drukken.
Het titelnummer opent de ep en legt de lat meteen erg hoog. Het is een uptempo track waarin de gevoelige stem van Seppe subtiel wordt aangevuld door de andere instrumenten en bijzondere soundscapes het nummer meer kleur geven. High is een dromerig nummer dat zo’n beetje dezelfde vibe heeft als de knappe composities van Elliott Smith, catchy en sfeervol.
Seppe studeert muziekproductie aan het Conservatorium van Gent en dat hoor je ook, want hij levert een glasheldere productie af. Daarnaast schrijft hij prachtige nummers die diep onder de huid kruipen en je niet meer loslaten. Wat een debuut ep!
Veel luistergenot!
