Er vallen bladeren. Soms ook omhoog. Maar niet langer nu, niet in dit seizoen. Er is een zij en een hij en ze wandelen doorheen een park, het mag ook een hij en een hij of een zij en een zij zijn maar goed, het is koud en hun adem, die damp daarvan, damt dingen in. Dit verlangt naar warmte, naar een knuffel, naar warme wanten en willen en naar de hopelijke zekerheid daarvan.
“But harmony, it has escaped me, and the world becomes too fast”…
Hier ook hoor, want we lopen en hopen alleen in een park, doodgevroren eenden te voederen in de hoop dat het helpt. Wat helpt? Nog?
Dit.
Het staat op hun lp The Great White Sea Eagle en die is nu uit en wie ze zijn doet er niet toe, komaan zeg, lees gewoon de titel bovenaan dit nutteloze alles. Al hebben plaatjes, niet alle plaatjes maar toch een paar daarvan, in leven blijvend als zwanen op ijs, hun nut.
Facebook James Yorkston – Facebook Nina Persson
