In de loop der jaren zijn er best wel wat dEUS-nummers die zich een weg gebaand hebben naar het collectieve Belpop-geheugen en zonder moeite de tand des tijds doorstonden. Voor veel muziekfans zal dEUS helaas steeds gereduceerd worden tot de vioolriff en het refrein van Suds & Soda, een spijtige zaak als je kijkt wat voor muzikaal moois de Antwerpenaren in het verleden nog uit hun muzikale mouw schudden.
Na een dikke tien jaar radiostilte heeft dEUS een nieuwe telg onder de arm. Dat de plaat hoge verwachtingen creëert, is een evidentie, al was het maar omdat we er zo lang op hebben moeten wachten. Wij leggen ons oor alvast eens te luisteren om te kijken of de Antwerpse belpophelden deze torenhoge verwachtingen ook effectief inlossen.
Met titeltrack How To Replace It trekt dEUS onmiddellijk de kaart van de grootsheid. Met groepsvocalen à la The Architect en het gebruik van timpani creëert de opener meteen een zekere theatraliteit. Hoewel er ook ruimte is voor noties van alternatieve gitaarrock en die heerlijke parlando-vocalen van Tom Barman.
Must Have Been New was de eerste single van de plaat en dat is met recht en reden. Vanaf de eerste noot hoor je al meteen dat dEUS hier een hit te pakken heeft. Die spaarzaam gefraseerde gitaarriff, die akoestische break, het koor met soul-allures en dat alles aan elkaar geregen met een stevige groove en subtiele synths. Pure klasse!
Is het vreemd dat we bij Man Of The House wat aan industrial à la NIN moeten denken? Misschien wel, maar het is vooral de manier waarop Barman bij aanvang zijn vocalen laat galmen, in combinatie met een dikke baslijn die ons bij momenten wat aan Trent Reznor en zijn getrouwen doen denken. Een eerste indruk die dEUS echter al snel naar de verdoemenis schiet door het gebruik van onder meer: het, ietwat middeleeuws klinkende, klavechord en spacey sounds die bij wijlen zo uit A Clockwork Orange lijken te komen. Met Man Of The House levert dEUS een stevig track af met oog voor de nodige nuance.
Van het stevige Man Of The House gaan we naadloos over in 1989. Het nummer staat garant voor een melancholische terugblik doorspekt met eighties synths en vocalen die zo van Leonard Cohen of Mark Lanegan hadden kunnen komen: diep, doorleefd maar bovenal ongelofelijk vertrouwd. De toevoeging van de vocalen van Lies Lorquet (Mintzkov) zetten de zachtheid van het nummer bovendien extra in de verf; een combinatie die ook wederom voor het nodige vuurwerk zorgt.
Faux Bamboo trekt meteen van start met een mooie groove tussen bas en drum, die zorgt voor een dansbaar geheel. De vocalen kunnen niet verder van hun voorganger liggen. Zowel Barman als Gevaert gaan hier in de hoogte en zorgen op een bedje van handjesklappen voor een vocalen die de castraten van weleer afgunstig zou doen worden.
Op Dream Is A Giver trekt dEUS de kaart van het mysterieuze. Barman trekt van jetje met parlando vocalen die sterk zinspelen op het ritme van het nummer. Om het geheel niet al te strak te maken breekt dEUS het geheel met breekbare, melancholische piano en het harmonica-achtige geluid van het bandoneon. Ook dit nummer is doorregen met melancholie en emotie en dat kunnen wij absoluut smaken.
Met Pirates legt dEUS vanaf de eerste noot een mooie en warme groove neer. Er gaan heel wat stijlen door ons hoofd bij het beluisteren van deze track, waaronder: beatnick, soul, alternative,… Het is altijd al een handelsmerk geweest van dEUS om verschillende stijlen zonder problemen met elkaar te verweven en ze zich eigen te maken en dat lijken ze ook bij Pirates opnieuw te doen terwijl ze ook hier de afzonderlijke stijlen op geheel eigen wijzen cultiveren tot een nieuw geheel.
dEUS heeft heel wat gastmuzikanten op het album en dat is met namen als CJ Bolland en Sylvie Kreusch op nummer Simple Pleasures niet anders. De track is doorspekt met een zweem van overall coolness, hoewel het toch vooral de heerlijke drumfills van Misseghers zijn die echt voor de wauw-factor zorgen in dit groovy nummer.
Er zijn van die nummers die wat lijken op te gaan in het geheel en zo is Never Get You High er eentje voor ons. Dat het een slecht nummer is, ga je ons niet in de mond horen nemen. De track bevat heel wat elementen die we in andere nummers ook kunnen terugvinden en hoewel de puzzels in heel wat andere nummers wel lijken te kloppen, is dat hier voor ons niet echt het geval. We besluiten met: niet slecht maar niet echt memorabel.
Waar Never Gonna Get You High niet echt memorabel lijkt, is dat bij Why Think It Over (Cadillac) dan weer een heel ander verhaal. Het nummer is doorspekt met een coole groove tussen bas en drum en ademt funky goodness. Stilzitten lijkt al snel onmogelijk en dan volgt die hoge samenzang nog. Heerlijk nummer!
Naar goede gewoonte wordt het tempo, naarmate het einde van een album nadert, wat naar beneden gebracht en wordt er plaats gemaakt voor de, ietwat, rustigere nummers. Met het ballade-achtige Love Breaks Down lijkt ook dEUS zich aan deze ongeschreven regel te houden. Piano, strijkers, terughoudendheid en downtempo kenmerken deze ode aan uitdovende liefde.
Een sneer dissonantie geeft de start aan van Le Blues Polaire. Barman spuwt Franse parlando’s uit zijn strottenhoofd als ware hij Arthur Rimbaud zelve, terwijl hij opnieuw in muzikale dialoog treedt met Lorquet. Het nummer heeft een jazzy, beatnik feel hoewel de typische melodieuze insteek van dEUS uiteraard niet kan ontbreken. En zo zorgen de Antwerpenaren ook na 11 nummers met Le Blues Polaire nog een onverwachte plottwist.
Met How To Replace It levert dEUS een meer dan degelijke plaat af die laat zien dat ze, na al die tijd, het muzikantenschap nog steeds in hun vingers hebben. Nu, los van alle muzikale correctheid en het feit dat nummers echt wel van een degelijke kwaliteit zijn, blijft de echte magie voor ons toch ietwat uit. dEUS weet ons meer dan eens in de plaat aangenaam te verrassen, maar de kippenvelmomenten blijven over het algemeen helaas wat uit. De Antwerpenaren componeren na al die jaren met kennis van zaken en ook voor de productie geldt hetzelfde. Ons klinkt het bij momenten allemaal misschien net iets te gelikt waardoor, wat ons betreft, hun ervaring soms wat in hun nadeel lijkt te spelen.
Hieronder hebben we je alvast van de nodige links voorzien om je van een luisterbeurt, de aanschaf van de plaat en een concertticket te verzekeren!
dEUS: FACEBOOK – WEBSITE – BANDCAMP – INSTAGRAM
