Dries Emmerechts (zang, gitaar, beats), Laurens Primusz (gitaar, toetsen, zang), Sylke Verslype (toetsen, zang), Menno Buggenhout (gitaar, beats) en Tom Kets (bas, zang) hoeven geen pleisters op de wonden, want in de muziek die ze als De Delvers samen maken, staat het hart centraal. Na hun zelfgetitelde debuutalbum (2018), zetten ze ons teerbeminde orgaan zelfs met 13 nieuwe nummers in de spotlights: Hart In Neonlicht!
En toch blijft het nachtorkest uit Noeveren (Boom) donker, pikzwart en dreigend in het Nederlands klinken. Woelend vanuit de ondergrond leggen ze thema’s bloot die daar, op een plek die zweeft tussen enerzijds de decadentie van Tomorrowland en anderzijds één van de hoogste armoedecijfers van Vlaanderen, des te levendig zijn: armoede, uit de boot vallen, huisvesting, mentale problemen, mensen op zoek naar een nieuwe toekomst, jezelf durven zijn) en uiteraard de COVID-periode. En dat alles in hun eigenzinnige mix van postpunk, new wave, donkere Belpop en Nederlandstalige teksten. Poëtische teksten, vol engagement, maar zonder enige vingerwijzing.
‘Een hart in neonlicht.
Ogen naar de grond gericht.
Al die lijven.
Al dat zweet.
Nieuwe golven.
Ik vergeet.’
Als de zwartjassen na een aantal lockdowns terug de dansvloer op mogen, straalt hun Hart In Neonlicht. Een nummer over hoe mooi de dansvloeren opnieuw lonkten, hoe we zelfs opnieuw naar het zweet durfden uitkijken! En dat werd schitterend verwoord en verklankt in dit nummer, met spannende synthlijnen en gedreven diepe bas. Nieuwe golven in de newwavescene? De Delvers kunnen het.
Zwoel openen jungle beats en Oosters aandoende klanken de track Nieuwe Planeten, dat donker avontuurlijk klinkt, met heel wat triggerende details in ritme en bleeps. Floris De Smet (van het bijzonder opwindende blazersproject Naft) doet het allemaal nog wat exotischer klinken, met zijn bijdrage op saxofoon.
‘Onder de vloer van deze wereld wonen mensen die niet voldeden.
Ze worden vergeten.’
Het lijken wel duisterdiepe voetstappen, die het stampende ritme in Onder De Vloer voorzien. Een bittere track over armoede en mensen die uit de boot vallen in het ‘bovenland’, waarbij Rene Hulbosch (Struggler) voor de backings zorgde.
‘In dit ondergrondse park vol plastieken bomen loop ik verloren
en de dieren die hier wonen zijn niet echt.’
Veel luchtiger, met dancebeats start We Zijn Niet Echt. Zwevende synths bouwen op, wanneer de grimmige vocalen zich daarbij verweven met een tekst over mensen die dansend verdwijnen, mensen die niet gehoord worden, … het verloren lopen in een fake-wereld…
Het is één van de optimistisch klinkende nummers, maar raakt in de essentie van de menselijke bestaansreden: (opr)echtheid en authenticiteit.
‘In dit appartement krijgen wij geen brieven.
In dit appartement wachten wij op liefde.
Aan de rand van de stad worden wij voorgoed vergeten.’
De nervositeit die soms binnen 4 muren kan jagen, klinkt van bij de eerste seconden in Appartement doorheen het hele nummer door. Een contstante beat. Enkele sluimerend dreigende synthlijnen. Een opgejaagd ritme en een trage zanglijn. De sfeer van onrust, doodsheid en eenzaamheid geschetst in een prachtig pijnlijke song, die steeds voller en rijker gaat klinken. Want hoe lang kan het wachten op liefde wel kan duren in dat appartement…
Een verwijzing naar de minimal coldwave uit Berlijn, krijgen we slechts heel even in Koud In Berlijn. De coldwavesfeer blijft er wel in zitten, maar De Delvers gaan nooit voor een minimalistisch geluid en weten zelfs in dit nummer warmte op te nemen. Met een knappe gitaarlijn en knapperige ritmes en een diepdoffe drum.
Hoofdspoken. Ze blijken steeds meer en meer rond te dwalen in het hoofd van de mens. Mentale problemen worden verwoord als ‘feest in het hoofd, waar het licht is gedoofd’. Met de drumhartslag die het nummer drijft, pijnlijk mooie gitaarlijnen en een sombere tekst. Hoewel De Delvers de sfeer van onrust in het hoofd wel weten om te denken met woorden als ‘dansen’, ‘feest’,… Hoofdspoken in een spokenhoofd. “Hoor, ze roepen mijn naam”, een zin die je nog enkele dagen blijft mee zingen.
Grauwe gitaren en een prominente ritmesectie, laten Ex-Soldaat marcheren in duisternis. Een stampend grimmig nummer, over hij, die alleen maar liefde zocht.
Een heerlijke postpunkbaslijn en enorm dansbaar ritme, worden geserveerd in De Laatste Vallei. Jezelf durven zijn, zonder jezelf nog langer te verstoppen. Heel expliciet geven De Delvers hier een belangrijk mooie boodschap mee: ‘Zet je wereld maar in vlam!’
‘De vuurpijl die we afvuren.
Een Noodsignaal dit blijft niet duren.
De wereld raast voorbij.’
Winkelen is soms als de racebaan opgaan voor onze overwerkte en overconsumerende medemensen. In Autostrade horen we bijna een alarmerend signaal, als het te nadrukkelijk tikken van de klok die afloopt op 5 voor twaalf. De bas klinkt grauwdiep. En de synths verbindend warm, met een retro aandoend intermezzo’tje. ‘De wereld raast voorbij.’
Psychedelisch en wanhopig klinken de intro-keten van Noodkreten Zonder Geluid. We kennen het wel. Je schreeuwt in je hoofd, je lichaam roept het uit en toch komt er niets uit dat opgekropte keelgat. De wereld schreeuwt in stilte. Zo klonk het ook in Coronatijden, toen niemand de eenzaamheid van zo velen hoorde? Het nummer is uiteraard veel verder door te trekken in deze steeds meer solitair wordende maatschappij. Het nummer laat zowel de stille eenzaamheid horen in de stillere strofes, afgewisseld met het wanhopig sterke refrein, met dreunen en gitaren gevuld.
Een speels dansliedje, krijgen we met Dansen Op De Bodem Van De Oceaan, dat uitgaat van mensen die elders op zoek gaan naar een nieuwe toekomst. Mooi, hoopvol klinken de toetsen, het swingende ritme, de meerstemmige zang en het gezigzag van de synts.
‘Luide woorden.
Holle kreten.
Onrust over heel de wereld.
Boorplatformen, graafmachines, wereldnieuws op televisies.
Uit!
Zet alles uit!’
Afsluiter Zet Alles Uit is de bijna dansvloerstampende grimmigheid zelve. Een beetje een stilistisch buitenbeentje op het album, hoewel het nog steeds erg Delver-isch blijft klinken
De Delvers zijn er opnieuw erg goed in geslaagd om al hun uniciteit – zowel qua sound als teksten – in een vertrouwd donker sfeerbeeld te verklanken. Knipoogjes naar new wave, dark wave en postpunk, zonder dat we er een referentieband kunnen aan linken. Ons hart straalt hier nog even na in het neonlicht van De Delvers.
Hart In Neonlicht is digitaal en op cd verschenen.
Ga De Delvers zeker ook live bewonderen:
5 Nov 2022: Album release (met Disorientations) in Cinema Plaza – Duffel
21 Jan 2023: Club B52 – Eernegem
16 Feb 2023: Cc de steiger – Boom
16 Maart 2023: Kinky star – Gent
24 Apr 2023: Monk – Brussel
Facebook / Instagram / Bandcamp
