Singer-songwriter Charlie Risso werd geboren in Italië maar verhuisde op latere leeftijd naar Londen. Op haar 19de begon ze songs te schrijven en in 2016 bracht ze haar debuutplaat Ruins Of Memories uit waarop dromerige gitaargerichte folk/pop songs staan. Vier jaar later was er de tweede plaat Tornado, waarop een andere sound te horen is. Het dromerige is gebleven maar ze experimenteerde met geluiden en sferen en stapte ze af van de pure singer-songwriter aanpak.
Op album nummer drie, The Light, blijft ze de weg van haar vorige album volgen. Ze blikte de langspeler in met de Italiaanse producer Frederico Dragogna (Ministri) en ging nog meer voor een meer elektronisch geluid terwijl de gitaar meer naar de achtergrond is verschoven.
Het geheel klinkt vrij zweverig en het doet muzikaal wat denken aan Bel Canto en London Grammer, terwijl Risso’s stem dan weer doet denken aan wijlen Dolores O’Riordan van The Cranberries.
Charlie schreef de nummers op het album in Noorwegen en dat had een grote invloed op haar. Ze gaf zich volledig over aan de mooie natuur en die overgave wilde ze in de nieuwe nummers verwerken met een combinatie van elektronische en akoestische elementen.
Helaas missen we toch wat een eigen geluid. Er staan geen slechte songs op deze plaat maar ze maken ook nooit echt grote indruk. Elk nummer kabbelt mooi voorbij zonder een wow-gevoel.
