WAVVES Gent, De Charlatan (20/11/2015).

Vooreerst één belangrijke opmerking m.b.t. deze Californische band met basis in San Diego: zij komen véél te weinig naar België om ons te verwennen met hun geweldig aanstekelijke muziek doorspekt met een hoop distortion op de gitaren.De vorige keer (en bij mijn weten slechts de tweede keer dat ze in ons landje waren) dateert reeds van 27/06/2013 toen ze afzakten naar de Brusselse Botaniqiue waar ze naar het schijnt een geweldige set gaven in de prachtige Rotonde. Ik zeg „naar het schijnt” omdat ondergetekende wel uitkeek naar die avond, maar er op dat ogenblik helaas niet kon bij zijn wegens buitenlandse verplichtingen.Maar goed, niet getreurd: nu was uiteindelijk de dag aangebroken om eindelijk één van mijn favoriete bands te zien optreden. In het kader van hun Autumn Falls Tour bezochten ze afgelopen vrijdag de Gentse Charlatan. En geloof me: het was zeer zeker de moeite om te gaan.Wavves is een band opgericht in 2008 door singer/songwriter/gitarist Nathan Williams. Intussen wordt hij vergezeld door bassist Stephen

Pope (oud-gediende bij de intussen helaas overleden Jay Reatard), Alex Gates op gitaar. De geweldige drumpartijen staan dan weer op rekening van Brian Hill.Hun muziek kan omschreven worden als garage-surf-pop-punk en wordt in één adem genoemd naast deze van Cloud Nothings, Bleached, Fidlar, maar ook met deze van „close friends” Best Coast.In de zomer van 2015 bracht Nathan Williams nog in samenwerking met Dylan Baldi van Cloud Nothings het thuis opgenomen „No Life For Me” uit, en onlangs kwam op naam van Wavves het intussen vijfde album uit onder de wel erg toepasselijke titel „V”.De set die deze band in de Charlatan vanavond bracht was echter niet louter een optreden ter promotie van hun nieuwste werk. Het was een rist van zowat hun beste nummers uit àlle albums. Allemaal korte, maar onophoudelijk krachtige en scherpe songs vol attitude die al erg snel het ganse publiek dwongen tot het vormen van mosh pits en het letterlijk en woordelijk meebrullen van de lyrics.Een mooi en origineel gebaar trouwens van deze jongens om het optreden van vanavond te starten met een „minute of noise” ter nagedachtenis van de gebeurtenissen in Parijs exact een week geleden. Daarmee werd ook onmiddellijk de toon van vanavond ingezet en werd er een duidelijke middenvinger opgestoken richting extremisme en religie, van welke aard dan ook.

Wat volgde kan je best omschrijven als een muzikale “bom na bom”. De ene hit na de andere werd op het publiek afgevuurd en liet werkelijk niemand onbetuigd. En hoewel er in de pers soms (en naar mijn gevoel veel té vaak) verwezen wordt naar het ietwat specialere karakter van zogenaamd “enfant terrible” Nathan Williams, was daar vanavond totaal niets van de merken. De bandleden waren duidelijk heel erg goed op mekaar ingespeeld en voelden mekaar perfect aan. Ze gaven ook echt het gevoel om vanavond met plezier het publiek een geweldige muzikale avond te bezorgen. En ook naar het publiek toonde Nathan zich (weliswaar op zijn eigen jongensachtige manier) als een vrij gemoedelijk gastheer met geregelde en aangename, vaak humoristische interacties en bindteksten. Toen één van de aanwezige toeschouwers op een wel heel erg opvallende manier keer na keer het volgende nummer kon „voorspellen” maakte ook bassist Stephen daar een grapje over.Zoals eerder vermeld kwamen de paradepaardjes uit al hun albums aanbod. Denk hierbij aan So Bored (uit „Wavvves”), Linus Spacehead, Idiot, Post Acid en beide “public favourites” Green Eyes en King of the Beach”(uit “King Of The Beach”), Sail to the Sun, Demon to Lean On (met de geweldige bass intro), Afraid of Heights en Paranoid (uit “Afraid of Heights”). Promo voor hun laatste CD werd gegeven via uitstekende versies van Way Too Much, Heavy Metal Detox en mijn persoonlijke favoriet uit “V” het aanstekelijk Pony. En hoewel hun nieuwste werk nog maar recent is uitgekomen werden de lyrics door een blijkbaar erg trouwe horde fans woordelijk meegezongen.Vanavond bewoog iedereen mee met de nodige intensiteit van het eerste tot het laatste nummer op de klanken van opzwepende distorted gitaren, een geweldige begeleiding op bas (Stephen gaat echt wel helemaal op in zijn muziek), drumklanken die als kogels om de oren vliegen en de scherpe en goed gezongen lyrics van Nathan. Het publiek was wild, maar bleef beschaafd zodat elke toeschouwer van de set kon genieten.De soundman had op vraag van de band gezorgd voor torenhoge decibels, maar het geheel klopte wel. Minder volume zou deze band echt oneer aandoen.Kortom, een optreden bijwonen van deze band is een absolute must voor liefhebbers van opzwepende pop punk. Wavves is intussen wel een groep om echt rekening mee te houden.MT – Luminous Dash ***********************************************************************************************************

First, one important note: this Californian band from San Diego should play more in Belgium, so they can spoil us with their wonderful, catchy music which is characterized by the many distorted guitars. To my knowledge, it is only the second time that they play in our country. The last time was in Brussels during the summer of 2013, where and (it seems) they performed a great set.

Finally the day had come to see one of my favourite bands. As part of Autumn Falls, Wavves visited the Charlatan venue in Ghent last Friday. And believe me, it was definitely worth a visit. Wavves was formed in 2008 by singer/ songwriter/guitarist Nathan Williams. Meanwhile, he is assisted by bassist Stephen Pope (a veteran who played with the sadly deceased Jay Reatard) and guitarist Alex Gates. The great drum parts are done by Brian Hill. Their music can be best described as garage-surf-pop-punk and is compared with Cloud Nothings, Bleached, Fidlar and their close friends Best Coast. In the summer of 2015 Nathan Williams released the home recorded No Life For Me in collaboration with Dylan Baldi of Cloud Nothings, and recently the fifth album by Wavves with the very appropriate title V.

However, tonight’s set was not merely to promote their latest work. It was a series of some of their best songs of all albums. They are all short, but incessantly powerful and sharp songs full of attitude. The audience soon formed a mosh pit and it literally shouted the lyrics. It was a beautiful and original gesture of these guys to start the show with a “minute of noise” in memory of the tragic events in Paris that took place exactly one week ago. This was clearly a middle finger to extremism and religion of any kind.

What followed can best be described as a musical bombing. One hit after another was fired on the crowd! Although the press likes to refer too often to the somewhat special character of enfant terrible Nathan Williams, he behaved normally in Ghent. The band members gave the people a great musical evening. Nathan told (albeit in his own boyish way) behaved like a perfect host, often with humorous interaction and binding texts. When one of the spectators “predicted” in a very striking way the next song time after time, bassist Stephen also made a joke about it.

As mentioned earlier, all their albums were explored. So Bored (of Wavvves), Linus Space Head, Idiot, Postal Acidand the audience favourites Green Eyes and King Of The Beach from the eponymous album. But also Sail To The Sun, Demon To Lean On with the great bass intro, Afraid of Heights and Paranoid were played. From for their latest CD excellent versions of Way Too Much, Heavy Metal Detox and my personal favourite Pony were performed. And although their latest work is just released, the loyal fans san along without difficulty. Everyone could feel the intensity from the first to the last song, the sounds of whipping distorted guitars, a great bass, the drum sounds that felt like bullets flying around your ears, and sharp and well sung lyrics by Nathan. The crowd was wild, but remained polite so that every spectator could enjoy the gig. The band requested the sound engineer to produce as many decibels as possible. Less volume would be a disgrace for this band.