Gedrukte muziekmagazines verdwijnen? Dat is dan wel buiten 33/45 gerekend! Tijd om uit te vissen wat deze mensen er deed toe te beslissen om de koppigaard uit te hangen.
Een muziekmagazine opstarten in 2018. Het klinkt gek en velen gaan zeggen dat jullie gek zijn. Geen schrik gehad om aan dit avontuur te beginnen?Absoluut niet. Het klink misschien ook gek, maar we hebben echt geen seconde schrik gehad of zelfs maar getwijfeld. We gaan op het einde van dit jaar sowieso 3 magazines uitgebracht hebben waar we enorm trots op zijn en zullen blijven. Dat hebben we dan toch al gehad. Dat we van start konden gaan met een geslaagde crowdfunding heeft natuurlijk ook geholpen.
We hebben trouwens ook behoorlijk ambitieuze toekomstplannen. Op langere termijn zal 33-45 overigens niet louter een magazine blijven, maar eerder een muziekplatform worden. We hebben een visie, en die wordt nu geuit in een muziekmagazine, maar daarnaast zullen op termijn nog andere kanalen komen. Met radio zijn we nu bv. de eerste concrete stappen aan het zetten. We doen letterlijk gewoon voluit waar we goesting in hebben en waar we in geloven, en zien wel waar dat eindigt.Als eerste stap was een printmagazine zeker niet de meest evidente, maar wel degene waarmee we onze visie en boodschap van het begin af aan het beste kunnen overbrengen. We hebben altijd gedacht, als wijzelf dit missen en zouden willen kopen, dan moeten er nog zijn. Het is momenteel vooral kwestie van voldoende mensen te bereiken.
Waarom iets op papier printen als het internet bestaat?
We geloven dat het internet vooral geschikt is voor de meer vluchtige inhoud. We hebben niets tegen internet he, dus denk niet dat we uit een soort van naïve nostalgie teruggrijpen naar papier. Recensies, reviews, kortere interviews waar je diagonaal door screent, lijstjes… horen thuis op het internet. Content op het internet moet nu eenmaal ook sneller, korter, makkelijker te verteren zijn, want onze aandachtsspanne wordt gewoon algemeen korter. Mensen zijn er nu eenmaal niet op ingesteld om aandacht en tijd te investeren in lezen en kijken wanneer ze online zijn, dus dat zou ons enorm limiteren.
Wij vinden het zelf erg belangrijk dat de inhoud die wij brengen komt met een zo goed mogelijke ervaring. De best mogelijke leeservaring, kijkervaring, het voélen van het papier. Een printmagazine draait om de ervaring. Om de tijd te nemen voor inhoud, een hogere vorm van appreciatie proberen bereiken.
We brengen wat diepgaandere verhalen, columns, stellen zaken in vraag op een onderzoekende manier. En wat wij willen brengen, kan enkel binnenkomen op de manier die we voor ogen hebben, als je ook de tijd néémt om ze te lezen. Bovendien is de rode draad binnen elk magazine erg belangrijk. Een songtitel vormt steeds het thema, en elke tekst, anekdote, beeldverhaal, illustratie etc. is een interpretatie van dat ene thema. We willen de aparte stukken van het magazine dan ook niet uiteen trekken in meer hapklare, losse online artikels, net omdat we willen dat je het magazine als geheel ervaart. Als je het hele thema mist, mis je gewoon het referentiekader waarbinnen we elk apart stuk plaatsen.
Bovendien zijn Anders en Gert-Jan beide vormgever en fotograaf. We hebben nu eenmaal ook een voorliefde voor drukwerk, voor een fysieke drager van visueel werk. Foto’s op papier komen nu eenmaal beter binnen dan op een scherm. Vormgeving en lay-out hebben een drager nodig om tot leven te komen. Op ’t web kan het er wel leuk uitzien, maar het blijft gewoon altijd veel vlakker en mist karakter. Het gaat allemaal om die ervaring. Vergelijk het met een nummer afspelen op de boxen van je gsm, tegenover een groep in de voor jou best mogelijke omstandigheden live aan het werk te zien. Of op Instagram wat foto’s van Anton Corbijn zien passeren tegenover zijn expo gaan bekijken en kiekenvel krijgen als je voor zijn prints en middenin zou oeuvre sstaat. Diepgang, ervaring en tijd, daar draait print rond.
Ondertussen is er al de tweede editie van 33/45 uit. Hoe waren de reacties op het eerste nummer en waren jullie tevreden met de verkoop?
De reacties zijn steeds positief geweest, en verwonderd. We merken dat we effectief iets brengen dat nieuw is, en geapprecieerd wordt door wie de moeite doet om er kennis mee te maken. Ik zeg ‘moeite doen’, omdat veel mensen ons concept ook pas echt snappen als ze het magazine daadwerkelijk in handen hebben. Omdat ze, in veel gevallen, onbewust een nogal vastgeroest beeld hebben van wat een muziekmagazine is of zou moeten zijn, puur door wat ze kennen.
De verkoop werd bij editie 1 wel wat gestimuleerd door de media-aandacht die we kregen. We beseffen wel heel goed dat er nog een kloof gaapt tussen positief onthaald worden, en mensen die effectief hun portefeuille boven halen om een exemplaar te kopen. We kunnen momenteel blijven bestaan, en dat is al heel veel waard. Op termijn is het wel steeds het plan geweest om van 33-45 een breder platform te maken dan enkel het magazine, en op die manier hangt dan ook niet alles af van de verkoop van het magazine. Ons magazine is bijvoorbeeld ook compleet vrij van sponsoring, omdat we anders zouden moeten inboeten aan die leeservaring. Op jouw vinylplaat wil je ook geen reclames van 10 seconden tussen je nummers door, toch. Maar, we moeten natuurlijk ook wat realisme aan de dag leggen, en relevante sponsoring kan op termijn wél voor pakweg evenementen of andere activiteiten en kanalen.
Om maar te zeggen, als printmagazine moeten we natuurlijk ergens wel nadenken over hoe we kunnen bestaan met een verkoop die altijd relatief beperkt zal zijn. Zomaar na-apen wat eerder gedaan is, inhoudelijk en conceptueel, zou een garantie op mislukken zijn.
De naam van het tijdschrift verraadt de liefde voor het vinyl. Is vinyl de ultieme luisterervaring?De naam refereert eigenlijk niet per se naar vinyl, maar de link is natuurlijk wel voor de hand liggend. We zochten sowieso een naam die voor een muziekliefhebber wel duidelijk maakt dat we een muziekmagazine zijn. Je kan de 2 toerentallen ook interpreteren als 2 snelheden waarop je het magazine kan ervaren. Een eerste keer bladeren, de columns, kortere stukken lezen, de foto’s bekijken, het volledige visuele plaatje bekijken. En dan een grondigere leessessie, waarbij je bewust de tijd neemt om ook de langere stukken te lezen en het magazine in zijn geheel op te nemen.
Maar is vinyl de ultieme luisterervaring? Nee, want ervaring is context-gebonden denk ik. Ook luisterervaring dus. Is het technisch gezien de beste geluidsdrager? Zou goed kunnen ja. Maar de ultieme luisterervaring hangt van veel meer factoren af. Persoonlijk denk ik dat ik live al de beste luisterervaringen heb meegemaakt, omdat de omgeving, een goede lichtshow, het volume en de live-ervaring, het zién spelen die luisterervaring versterken, net als de mood waar je zelf in bent op dat moment. De ultieme luisterervaring hangt dus af van persoon, plaats en moment. Omdat ik zelf zeer visueel ben ingesteld, kan ik persoonlijk altijd méér genieten van muziek als die ondersteund wordt door de juiste visuele prikkels, een goede lichtshow dus, of een band die live iéts doet om visueel ook spannender te zijn dan de doorsnee band. On a side note: veel meer bands zouden zich voor mijn part bewust mogen zijn van het feit dat een mens op een optreden niet enkel luistert, maar ook kijkt. Op alle zintuigen inspelen is iets dat helaas weinig bands doen.
33/45 is geen traditioneel muziekmagazine met reviews. Jullie hebben het eerder over wat de muziek met mensen kan doen. Hoe kiezen jullie de thema’s?
Vooral Quinten stelt de thema’s voor. Letterlijk songtitels dus, waarrond we dan brainstormen over hoe we die titel kunnen interpreteren in relevante stukken. Samen met het thema wordt dan een ondertitel vastgelegd die duidt waarover het thema gaat, zoals nu bij editie 2: “Bitch, Don’t Kill My Vibe – Over tegenslag en protest, frustratie en obstakels”. Het thema vastleggen gebeurt vrij vlot. Het interpreteren van het thema, het uitwerken van het thema vraagt wat meer denkwerk. Elke editie begint met een brainstorm. De beste ideeën vormen dan de basis van de verschillende artikels. We vinden de balans wel een belangrijke factor. In elk magazine vind je zowel de perspectieven van de muzikant, van de luisteraar/liefhebber, van technici binnen de muziek, enzovoort. Als we een nieuw thema uitwerken, moeten we dus vooral bewaken dat we voldoende facetten van de muziek belichten. En elk stuk moet absoluut afgetoetst kunnen worden aan de vraag: past dit binnen dit thema? We bewaken die rode draad per publicatie wel behoorlijk streng, dat vorm nu eenmaal een belangrijk deel van ons concept.
Zelf ben ik er vast van overtuigd dat muziek een zeer subjectief gegeven is, en zelfs afhankelijk van de persoon die ernaar luistert. Ga je hiermee akkoord?
Absoluut, dat idee strookt ook met wat ik eerder zei, dat het begrip ervaring volledig context-gebonden is. De persoon, de omgeving, het moment, noem maar op… Muziek wordt beïnvloed door al die factoren, en omgekeerd beïnvloedt muziek ook net al die factoren. Muziek verheft het moment. Maar hoe dat gebeurt en hoe je dat ervaart, is volledig subjectief.
Anderzijds, in onze 2e editie hebben we een stuk over musicologen, geschreven door een musicologe. Ze geeft duiding bij wat musicologie precies is, en reflecteert tegelijkertijd over hoe die pure muziekanalyse haar ervaring beïnvloedt. Het pure objectief bekijken van muziek kan zeker ook interessante inzichten brengen, en kennis bieden die jouw ervaring verrijkt. Je luistert áltijd met voorkennis: alle muziek die je eerder hoorde, meningen van jezelf of anderen, misschien weten welk verhaal voorafging aan het schrijven van die muziek, de persoon achter de muziek kennen, … je zal altijd met een vorm van voorkennis luisteren. Het is dus wel een interessant idee om een spontane ervaring na te streven, maar tegelijk stil te staan bij hoe objectieve feiten en kennis jouw ervaring beïnvloeden.
Leuke vraag voor mensen die bezig zijn met een muziekmagazine: betekent muziek alles voor je?
Muziek speelt zonder twijfel wel een heel grote rol in mijn leven, en dat geldt voor ons alle drie, anders waren we nooit aan dit project begonnen. Maar alles, dat zou te radicaal zijn. Bij mij persoonlijk staat fotografie dan bijvoorbeeld op een gelijk niveau. Heerlijk dus om de beide te kunnen combineren in 33-45.
Met 33-45 willen we ‘de muziek’ eren, mensen laten inzien wat de kracht en impact ervan is, muziek terug op de voorgrond plaatsen. Eigenlijk zou je kunnen stellen dat 33-45 op onze manier een ode aan de muziek is. Dus alles, nee, maar héél veel in elk geval.
Is muziek kunst, en als muziek kunst is, moet muziek dan kunst zijn?Muziek is kunst. Maar is elke specifieke uiting van muziek, elke uitvoering, daadwerkelijk kunst? Ik vind van niet, maar in die ‘vind’ schuilt eigenlijk het antwoord. Als er één iemand is die de muziek die ik niet als kunst zou benoemen, het net wel kunst vindt, dan mag je het voor mijn part kunst noemen. Als er 1 iemand is die elevator music kunst vindt, dan is het kunst. Moet muziek dan kunst zijn? Ik hoop dat iedereen die muziek maakt wel die doelstelling heeft, maar denk wel te mogen zeggen dat dat helaas niet zo is. Muziek is soms ook niet veel meer dan een product, wat niet uitsluit dat het nog kunst kan zijn, maar in veel gevallen is de kunst dan wel ver weg. Maar om te zeggen dat het dan, voor niemand, geen kunst kan zijn… ik vind niet dat ik dat recht heb. ’t Is een heel utopische gedachte van ons, maar een tegenbeweging tegen het gratuite consumeren van muziek ligt ook wel deels aan het ontstaan van 33-45. Muziek hoort niet op de achtergrond te leven als ondoordachte, gratuite vulling van stilte. Muziek is meer dan dat, is meer waard, dus willen wij ze terug meer naar de voorgrond halen.
In het nieuwe nummer hebben jullie het over de rebellie van muziek. Kan muziek de wereld veranderen?Ja, de geschiedenis toont ook dat muziek al vaker bewegingen in gang gezet heeft die tot een zekere verandering geleid hebben. Vandaag wel moeilijker en minder, denk ik. Misschien omdat de commercie achter muziek op steeds groter wordende schaal de impact van muziek wat afgebot heeft. Veel mensen nemen muziek minder serieus en consumeren muziek soms bijna als fastfood. ’t Moet snel en makkelijk binnengaan, vertrouwd smaken, en vullen. Er zijn misschien niet minder authentieke muzikanten met impact dan ‘vroeger’, maar hun totale aandeel in het muzieklandschap is wel kleiner geworden volgens mij.
Onlangs had ik een interview met een band en die vonden dat het mooiste aan de muziek is dat ze herinneringen oproept. Kun je je daarin vinden?
Ik kan me daar wel in vinden ja. Die herinneringen maken ook deel uit van die voorkennis waarmee je naar muziek luistert he. Bewust of onbewust, je luistert altijd ‘gekleurd’, die herinneringen bepalen mee hoé je luistert. Het is alleszins prachtig dat muziek die kracht heeft om niet enkel nieuwe belevingen te scheppen, maar je ook vroegere momenten kan laten herbeleven.
Voor wie muziek geen achtergrond is, is het een andere wereld en dus escapisme. Juist?
Niet noodzakelijk. Daartussen zit ook gewoon nog de realiteit he. Ik wil niet dat muziek mij naar een andere wereld brengt, ik wil dat muziek de realiteit completer en beter maakt. Escapisme klinkt wat negatief ook. Alsof de realiteit ook per definitie slecht is, en muziek het laatste redmiddel is. Soms is dat inderdaad zo, maar niet per definitie.
33/45 verschijnt vier keer per jaar. Wat zit er de komende edities aan te komen of is dat nog allemaal vaag?Correctie, om de 4 maand, dus 3 keer per jaar. De brainstorm voor editie drie heeft in elk geval al plaatsgevonden, de artikels worden op dit moment verdeeld. Maar wat dat thema wordt, houden we nog even voor onszelf, editie 2 is nog te recent. Op voorhand zeiden we dat we dit jaar 3 publicaties gingen uitbrengen, en daarna even de balans zouden opmaken. We werken aan andere kanalen, we blijven verder werken aan het magazine, en het staat vast dat 33-45 zal evolueren. Maar hoe precies, daarover kunnen we nog niet echt concreet communiceren.
Muziek is verbonden met hypes, en die worden door de pers gemaakt. Ik veronderstel dat jullie daar niet aan mee doen, of is het toch iets waar je niet omheen kan? Van mezelf merk ik dat ik mijn mond niet kan houden over dingen waar ik van hou.Wij proberen dat alleszins te vermijden ja. Zelf bepaalde genres of artiesten voortrekken zou gewoon ingaan tegen de visie achter 33-45. We hebben natuurlijk alle drie onze voorkeuren, maar proberen dat wel zo min mogelijk te kanaliseren via 33-45. Daar dient ons platform niet voor. Wij willen muziek tout court promoten. Het bredere gegeven.
We merken zelf ook dat bands mailen naar ons met te vraag of we een review kunnen doen, of we promo kunnen maken e.d. Nee dus, dat doen wij gewoon niet, en daar blijkt ook uit dat zij hun huiswerk eigenlijk niet goed gemaakt hebben. We kunnen iemand uiteraard wel een stem geven, maar dan omdat hij of zij effectief iets relevants bij te brengen heeft in de thematiek die we bespreken.
Soms vragen we dus wel eens relevante stem uit de sector, of nodigen we muzikanten uit voor een panelgesprek. Dan wordt onze selectie misschien wel wat gestuurd door wat we goed vinden of wie we kennen, maar nooit volledig. Als we in een panelgesprek Elias Devoldere van o.a. Nordmann en Hypochristmutreefuzz uitnodigen, en ik vind Hypo zelf een van de straffere bands van het moment, dan is dat niet omdat hij bij Hypo speelt, maar omdat we hem als drummer willen horen discussiëren over de ‘vibe’ in muziek, met o.a. een Johan Duijck, dirigent bij het Gents Madrigaalkoor en docent aan het Koninklijk Conservatorium van Gent. De waarde zit dan niet per se in de bands of projecten waar ze bij betrokken zijn, maar wel in verschillende stijlen, verschillende stromingen, gedachtegangen etc. die wij samenbrengen.
Wij kunnen trouwens ook moeilijk onze mond houden over artiesten waar we van houden hoor, maar proberen dat wel te beperken in wat we als 33-45 te zeggen hebben. En als we het zouden doen, dan steeds in een relevante context, niet enkel omdát we er fan van zijn en niets meer of minder.
Zeg ons waarom we 33/45 moeten kopen?Voor de echte muziekliefhebber vind je in het Belgisch muziek-en magazinelandschap geen tegenhanger. We belichten een zeer wijde waaier aan aspecten die met muziek te maken hebben, bekijken muziek vanuit alle perspectieven, geven inzicht in de impact van muziek en proberen nu en dan toch eens aan te zetten tot nadenken. Mét heel veel zorg voor vormgeving en fotografie. Als je van muziek houdt, over genres en artiesten heen, als je met een open blik naar muziek kan kijken, dan moet je 33-45 op z’n minst zeker eens een kans geven. En neem er vooral de tijd voor.
Wat is het mooiste en het minst mooiste aan muziek?
Moeilijk om onder woorden te brengen. Het minst mooie? Wanneer muziek, voor mij persoonlijk althans, als pure commercie aanvoelt, er niet de minste ziel, emotie of persoonlijkheid in terug te vinden is, en de kracht van muziek dus eigenlijk misbruikt wordt. Het mooiste vind ik, om positief te eindigen, is de impact die muziek kan hebben op het moment. Maakt niet uit wat je aan het doen bent, muziek kan er een nog mooier, of completer moment van maken. De realiteit verheffen. Muziek geeft het leven smaak.
