Vrolijk geneurie en melancholie, de beste avond van je leven, oosterse invloeden en spacey geluidseffecten, een topplaat uit Luik en gesamplede vleeseters. Wat een combinatie horen we je denken? Moet kunnen en dit kan je allemaal ontdekken deze week in onze Luminous Belge. Artiesten van dienst zijn Tin Fingers/Fenne Kuppens, Cocaïne Piss, Kosmo Sound, Roscoe en schntzl. Put on your red shoes and dance….
2021 bracht een debuutalbum voor Felix Machtelinckx (zang), Quinten de Cuyper (gitaar), Simen Wouters (bas) en Marnix van Soom (drums). Als Tin Fingers, brachten ze toen Groovebox Memories uit. Dat de plaat goed ontvangen werd, bewijzen de aankomende live-optredens, waarbij vooral hun podiumplaats op 1/7 op Rock Werchter , maar ook op 13/5 in het voorprogramma van Arsenal in het oog springen.
In hun donkerdromerige indiesound bracht het Antwerpse viertal net hun nieuwste nummer uit. En daarvoor haalden ze er niemand minder dan Fenne Kuppens – straffe frontdame van Whispering Sons – bij.
Islandhead gaat over een geliefde willen helpen, die helemaal weg is van de realiteit en denkt beter af te zijn op een eilandje in haar hoofd. Tin Fingers, hand in hand met Fenne Kuppens, overtuigen er ons met dit nummer makkelijk van dat dit wellicht ook echt zo is… Inhoudelijk vrij zwaar dus en toch is dit een droom van een nummer. Met Fenne die de lage stem op zich neemt en Felix die de hoogte in gaat.
Islandhead staat als een huis waarin melancholie en vrolijk geneurie door dezelfde deur kunnen. Het heeft niets maar dan ook niets weg van wat Fenne Kuppens neerzet met Whispering Sons, want ze gaat, met behoud van haar bijzondere vocale uniciteit, volledig mee in de Tin Fingers-sound.
De Luikse band Cocaine Piss is weer helemaal terug! De band rond Aurélie Poppins nodigt je uit om je eens goed te laten gaan met het feestnummer Cool Party.
Na een succesvolle tournee in het Verenigd Koninkrijk is Cocaine Piss ook te zien op verschillende festivals in Europa. Het concept blijft ongewijzigd: korte nummers, zware punkrock met vooral een ontembare energie.
Cool Party gaat over die keer dat je eerst niet wou uitgaan maar uiteindelijk de beste avond van je leven had. De videoclip werd in beeld gebracht door Simon Médard.
Cocaine Piss is een band die je vooral live aan het werk moet zien! Ze staan onder meer op de affiche van Ik Zie U Graag op 20 mei in Breda en later dit jaar op Sinner’s Day.
Ook al hebben Ambroos De Schepper, Edmund Lauret, Mattias Geernaert en Marius Couvreur een jazz-achtergrond met Kosmo Sound maken ze iets dat toch wel afwijkt van jazz. Kosmo Sound staat voor opzwepend, dansbaar, strakke grooves, Oosterse klanken en spacey geluidseffecten. Met hun improvisatie en uitgestrekte melodieën nemen ze de luisteraar mee op een groovy, dubby trip door hun kosmos.
Dit najaar verschijnt de opvolger Fruit Of The Void van hun bejubelde debuutalbum Antenna.Teddy Dub, Yeasterday en Hofstr. uit dat debuut werden geremixt door dublegendes Daniel Boyle, Alpha & Omega en Christopher Lonneville waardoor de band meer erkenning kreeg in het dubwereldje. Ook mocht de Gentse band tweemaal het voorprogramma verzorgen van de legendarische Adrian Sherwood.
Vandaag krijgen we de eerste single Furious uit de nieuwe langspeler, die uitgebracht wordt op vinyl single (in gelimiteerde persing van 250 stuks) met op de b-kant een dubversie door drummer Marius Couvreur.
Het nummer begint mysterieus met een flinke dosis Oosterse invloeden en percussie maar nog geen halve minuut later zitten we al in hogere sferen met die aanstekelijke groove, lome, zware bassen en heerlijke spacey-geluidjes. Het is meer dan vijf minuten ten volle genieten. Het is een wonder dat de band dit pareltje zo lang in de schuif liet liggen.
Wie denkt dat er in Luik alleen maar noiserock gemaakt wordt zoals door Cocaine Piss en It It Anita heeft het helemaal mis. Roscoe komt ook uit deze Waalse stad en maakt smaakvolle indiepop/rock die ruikt naar Balthazar en The National, die laatste vooral omdat zanger Pierre Dumoulins stem veel weg heeft van Matt Berningers timbre.
We hebben maar liefst zeven jaar moeten wachten op dit derde album. In de loop van de tijd bracht Roscoe nog wel verschillende singles uit maar nu heeft de band eindelijk genoeg materiaal om een album uit te brengen.
Op Folds brengt Roscoe zeven prachtige songs met een warm breed klankenpalet dat perfect aansluit bij de stem van Dumoulin. Met een andere sound of gevoel pakt de band niet uit, maar er werd wel meer plaats gemaakt voor subtiliteit waardoor het geheel mooier en kleurrijker klinkt dan voorheen. Elke song is een pakkend pareltje waar goed over is nagedacht, dat hoor je aan de rijke arrangementen die elke song doen schitteren.
Het is vreemd dat deze unieke band in Vlaanderen zo goed als onbekend is, want deze kerels maken echt prachtige, unieke songs. We kunnen hier nog een heel resem positieve woorden over deze prachtige langspeler neerschrijven maar dat zou alleen maar tijd van de lezer in beslag nemen, die tijd kan je beter gebruiken om van de muziek van deze topband te genieten.
De vleeseters van schntzl blijven ons verblijden met hun fragiele mix van percussie, samples en pianogetokkel. Vlak vóór de pandemie werd het album Catwalk opgeleverd, vlak ná de pandemie zijn ze er opnieuw met hun tweede ep Amsterdam die, niet geheel toevallig, in Amsterdam werd ingeblikt tijdens een residentie in De Brakke Grond.
Hendrik Lasure en Capser Van De Velde laten zich nog steeds weinig in met de gangbare genredefinities en creëren alweer een wat bevreemdende geluidservaring waarin onvoorspelbaarheid centraal staat. De nummers zijn dan ook het resultaat van ongebreidelde improvisaties die, na zorgvuldige selectie in een album werden gegoten. Alles zelf gedaan, behalve de mix die lieten ze aan goede vriend en muzikaal compagnon Koen Gisen.
Zoals steeds laten de geluidscollage’s van SCHNTZL heel wat over aan de verbeelding van de luisteraar. Stukken van melodieën en ritmes, gesamplede zang of gefluit, alles is goed om een idee over te brengen. Bij schntzl is wat je niet hoort soms even belangrijk als wat je wel hoort. Zo wordt de luisteraar als het ware het derde lid van de band, tenminste als die er zich voor openstelt.
Straf ook hoe de twee erin slagen om, ondanks de grote variatie in hun werk, toch steeds erg herkenbaar te blijven klinken. Beledigen we iemand als we het wat intellectuele luistermuziek noemen?
Veel luistergenot!
