We hadden nooit gedacht onze dagelijkse roepsessie jegens het personeel van de lokale discountwinkel vroegtijdig af te moeten breken. Nu, voor een nieuwe release van A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen zijn wij meer dan bereid onze planning om te gooien en ons beklag wegens het ontbreken van bepaalde appelsoorten op een ander moment verder te zetten. Iets anders beweren zou gewoon pure onredelijkheid en waanzin van onze kant zijn.
-
-
On My Way To Aguno is een intrigerende auditieve contradictie. Herhaling en variatie wandelen hand in hand doorheen het nummer waardoor de aandacht van de luisteraar constant wordt geprikkeld. Hoewel het geheel wat duisterder en experimenteler aandoet dan Crow In The Dark zijn ook wij opnieuw fan van deze macabere nieuwe insteek van Zwerm.
-
We zijn blij dat we tijdens de week van de Belgische muziek nieuw lokaal talent en gevestigde waarden nog eens extra in de kijker mogen zetten. Er is in ieder geval keuze te over aan artiesten die het verdienen om overladen te worden met lofbetuigingen. Voor de letter R ging onze keuze naar Rudy Trouvé, een evidentie.
-
The Night Hag is één doorlopende compositie van om en bij een half uur. Afgezien van het feit dat je je al niet druk moet maken over de beslommeringen die tracknamen, het skippen ervan en de verwoede zoektocht naar je favoriete nummer met zich meebrengen, heeft de modale mens nu eenmaal ook effectief een kwartier à twintig minuten nodig om in slaap te vallen. Conceptueel lijken alvast alle puzzelstukken wel in elkaar te passen volgens ons.
-
Kaset Hitam is terug van weggeweest, of zo lijkt het toch tenminste. Sjoerd Bruil vormt sinds jaar en dag samen met Jeroen Stevens en Pascal Deweze Black Cassette. Hoewel de groep op het eerste zicht enkel een Indonesische naamsverandering lijkt toegedaan, lijkt het er ook op dat Bruil dit keer alleen voor de muziek op dit groene pareltje verantwoordelijk is.
-
Badminton In Tehran, het laatste wapenfeit van Zwerm, dateert alweer van 2018 maar het is wel duidelijk dat het gitaarkwartet niet heeft stilgezeten. Met de nieuwe single Crow In The Dark en de bijbehorende videoclip geeft de band ons een eerste voorsmaakje van hun nieuwste plaat Great Expectations. En hoewel ze met de vorige plaat de lat behoorlijk hoog hebben gelegd, gebiedt de eerlijkheid ons om te zeggen dat we bij de eerste luisterbeurt Crow In The Dark gedurende het ganse nummer kippenvel hebben gehad.
-
We horen een verzameling van muzikanten die hun instrumenten meer dan meester zijn en deze ook op een mooie en correcte manier naar voren weten te brengen. De melodieën op de plaat zijn schitterend maar vooral de manier waarop Wör de nummers wist te herinterpreteren in functie van hun eigen instrumenten is behoorlijk indrukwekkend.
-
Sjoerd Bruil heeft ondertussen al best een indrukwekkend palmares opgebouwd bij bands als: Millionaire, Gruppo Di Pawlowski, Troia, Hitsville Drunks, Dez Mona, Black Cassette, … om er maar enkele te noemen. Ook met project Kaset Hitam weet Bruil opnieuw een verrassend geluid en concept te creëren dat we in de huidige gejaagde tijdsgeest zeker kunnen appreciëren.
-
Omdat hokjes denken en de nood aan structuur in onze menselijke natuur zit, pleegt de vakliteratuur Warped Dreamer wel eens af te doen als avant-garde Jazz. Hoewel we de denkwijze zeker begrijpen en er absoluut niets mis is met het gebruik van de term, is Warped Dreamer voor ons een genre an sich. De band proberen te categoriseren lijkt ons onbegonnen werk en even uitdagend als het vinden van Jonagold appelen in de gemiddelde Aldi supermarkt.
-
Als we naar de muziek van Poltrock luisteren, horen we niet enkel een soundtrack maar horen we vooral een complementair verhaal. Planetary Community Chicken bevat noties van klassieke muziek maar is dan tegelijkertijd ook weer voorzichtig dansbaar. Poltrock speelt met de contradictie van ingehouden grandeur wat de beelden die bij de spirituele zoektocht van Vanmechelen horen, versterkt en naar een hoger niveau tilt.