Foto’s: Hans Vermeulen
Double Dare, waar komt die naam nu weer vandaan? Wie vertrouwd is met het alternatieve geluid van de jaren 80 zal echter weten dat de naam van dit festival ontleend is aan de Bauhaus-klassieker. Een festival vol donkere muziek dus.
Filip Delens, de man achter new-wave-classix, was dan ook de geknipte persoon om zo’n evenement in goede banen te leiden. Al decennialang de draaiende motor achter talrijke newwavefuiven en al even lang één van de dinosauriërs – in de positieve zin van het woord – die dit soort acts naar ons land brengt. Het werd meteen een festival van twee dagen. Toen we er zaterdag arriveerden, viel het op dat menig man het vooral had over hoe goed Absolute Body Control de vorige dag was. En of we daar verbaasd over waren?
Om vreemde redenen blijft men smalend doen over de gothcultuur. Toegegeven, soms primeert de verpakking over de inhoud, maar zonder goth had je vandaag ook geen postpunkbands die dankzij de steun van de grote jongens uit de muziekindustrie in Sportpaleizen de schijn mogen ophouden dat ze het warm water hebben uitgevonden. Zo stond in Gent een band op het podium die menig andere – ook acts van nu – heeft beïnvloed. Xmal Deutschland dus, of ten minste de zangeres ervan: Anja Huwe.
Maar Double Dare heeft ook oog voor nieuw talent zoals Potochkine. Niet dat het zulke jonkies zijn, want het Franse duo/koppel heeft al drie albums achter de kiezen en was via BIMfest – nog zo’n dinosaurus in alweer die positieve betekenis – reeds in België te zien. De band zit op Young & Cold Records en voor kenners van de merchandise: ze maken ijskoude, maar tegelijkertijd innemende synthpop die zowel grossiert in minimal wave als cold wave, zelfs een tikkeltje dance.
Pauline en Hugo – het moeten niet altijd Nicole en Hugo zijn – zorgden terecht voor positieve kritieken en een dolenthousiast publiek. De Fransen beseften dat ze het hart van de zaal voor zich hadden gewonnen, ook het onze. Retro kan, zonder retro te zijn.
La bande son-imaginaire dan maar. Des goûts et des couleurs, on ne discutent pas zei ooit de Duitse filosoof Kant. Je kan hem geen ongelijk geven, ook ons niet als we zeggen dat we ons behoorlijk ergerden aan het Mexicaanse La bande son-imaginaire. Het verbaast ons niet dat de band gevraagd werd als support act van Till Lindemann, frontman van Rammstein. Een overgewaardeerde band die muziek reduceert tot een circusact. Mocht La bande son-imaginaire hetzelfde budget hebben, dan kan je er donder op zeggen dat ze hetzelfde zouden doen. Voor de rest deed het ons – net zoals collega Hans – veel denken aan de capriolen die zich diezelfde avond in Bazel tijdens het Eurovisiesongfestival afspeelden.
Lebanon Hanover tapte uit een heel ander – en beter – vaatje. Een band waar Potochkine zonder twijfel wel wat mosterd bij haalde. Larissa Iceglass en William Maybelline zijn dan ook boegbeelden van de tweede minimal wave-golf die zich zo’n vijftien jaar geleden manifesteerde. Dat het Zwitserse-Britse duo nog steeds relevant is, bewezen ze eerder dit jaar in een uitverkochte Botanique waar ze voor een jong – en niet eens zwart gekleed – publiek speelden. De vraag was dan ook waarom die niet naar Gent waren afgezakt, want in de Viernulvier was maar weinig sprake van jonge muziekliefhebbers. Het zal wel iets te maken hebben met dat hokjesdenken. Maar goed, Lebanon Hanover deed wat ze al jaren doen. Statisch, met af en toe Maybelline op de voorgrond die denkt dat hij op het podium moet dansen zoals hij dat waarschijnlijk ook in zijn living doet.
Voor Xmal Deutschland moeten we eventjes de geschiedenisboeken openslaan. In de jaren 80 had je een label dat 4AD heette. Het bestaat nog steeds, zo brengt Jenny Hval of Tune-Yards er nog plaatjes op uit, maar de geschiedenis werd er zowel in de jaren 80 als in de jaren 90 door geschreven. Dat laatste met de zogenaamde Amerikaanse golf met als absolute topper Pixies zonder wie de muziekscene er helemaal anders had uitgezien. Maar ook in de vroege jaren 80 drukte het label een onuitwisbare stempel op het muziekgebeuren. Met acts als Cocteau Twins, Dead Can Dance, This Mortal Coil of zelfs Clan Of Xymox werd de basis gelegd voor wat men later dreampop zou gaan noemen, en ook shoegaze. Onder deze pioniers ook Xmal Deutschland. Kort door de bocht een Duitse versie van Siouxsie & The Banshees. Als je de bocht links helemaal laat liggen, zelfs zoveel meer dan dat, al was het maar dat ze in hun eerste bezetting een all female band waren en samen met bijvoorbeeld The Slits de primerlaag voor de Riot Grrrl-beweging legden.
Ook al is Xmal Deutschland een wereldband, traden ze slechts drie keer op in België: in de Hallen van Schaarbeek, op Futurama in Deinze en ergens in La Louvière met The Stranglers. Het gevolg is dan ook dat het merendeel van de Belgische muzikale mensheid deze band nooit eerder live zag. Tot die zaterdag in Gent, of toch ten minste de zangeres ervan: Anja Huwe. Het is en blijft vreemd, want tot enkele jaren geleden wilde Anja niets meer met haar muzikale verleden te maken hebben omdat ze zich op andere dingen concentreerde zoals bijvoorbeeld de schilderkunst.
Tot vorig jaar toen Anja onverwachts haar solodebuut Codes uitbracht en ermee op tour ging. Het solo-album op Sacred Bones straalt nog wel dezelfde oerangst uit die Xmal Deutschland ook had en haalde vorig jaar zelfs het top tien lijstje van ondergetekende. Maar Anja weet maar al te goed dat het commercieel bekeken een ideale zet is om de set op te bouwen rond een evenwichtige melange van oud en nieuw. Dus ook met Xmal Deutschland-nummers en hoe fris klonken die op Double Dare!
Na haar passage op Grauzone wist iedereen dat dit een onvergetelijke show zou worden en dat werd het ook. De ondertussen 66-jarige (!) zangeres ziet er nog steeds stralend uit en ook al ging Qual volledig de mist in, waren versies van Polarlicht, Incubus Succubus, Mondlicht of Eisengrau onvergetelijk. Nieuwe nummers als Pariah of Rabenschwarz maakten duidelijk dat de Duitse nog steeds relevant is. Af te vinken van het lijstje van legendarische Belgische shows van artiesten die mee de muziekscene hebben bepaald.
Op 10 september presenteert new-wave-classix She Past Away en Ultra Sunn in De Casino in Sint-Niklaas.
new-wave-classix: Facebook
