Is This What You Want? Zo luidt de titel van de eerste ep van Dexelle. Ons antwoord daarop is een volmondig ja, want Nicolas D’Exelle brengt ons op zijn debuut een heerlijke mix van glampop en Britpop. Een pareltje vol songs die het etiket verdienen van perfecte pop. Een praatje met Nicolas.
Wanneer besloot je om ook solo te gaan?
Nicolas: Enkele jaren geleden ben ik me tijdens de coronapandemie in alle rust gaan toeleggen op mijn eigen songs. Toen had ik alle tijd om te sleutelen aan een eigen sound. Vandaag kan ik dat Dexelle–virus niet meer loslaten.
Als je de muziek hoort, kan je niet anders concluderen dan dat hier goed over is nagedacht!
Absoluut. Songs schrijven is voor mij elke keer een zoektocht naar nieuwe impulsen, gevoelens en geluiden. Vaak met vallen en opstaan. Sommige nummers komen uit de lucht vallen, maar meestal is het sleutelen tot het plaatje volledig klopt. Van de arrangementen tot de mix: bij Dexelle moet het atmosferische element enorm goed uit de verf komen en dat is vaak een kwestie van veel kleine details die een mooi geheel vormen.
We moeten er niet flauw over doen, qua stijl kan het verschil niet groter zijn dan met je band Black Leather Jacket. Ben jij een muzikale veelvraat?
Muziek speelt een erg belangrijke rol in mijn leven. Door de jaren heen is mijn muziekstijl natuurlijk ook geëvolueerd. Rock is mijn eerste liefde, maar ik ben constant op zoek naar andere muziek die me triggert. Vaak zijn dat dingen uit de sixties en de seventies. Soundtracks, jazz, Franse pop…
Toch veronderstel ik dat sommige vastgeroeste rockblikken maar raar zullen opkijken als ze je solowerk horen of valt dat nog mee?
Dat valt eigenlijk heel goed mee. Ik denk dat mensen vooral goeie songs willen horen die genres overstijgen. Vooralsnog lijkt het de rockers niet af te schrikken. Live proberen we met Dexelle ook wat meer te gitaren toe te voegen dan op plaat, dus dat helpt wel.
Het valt moeilijk te ontkennen dat Dexelle de weg kiest van de Britpop, of toch zeker die van de glampop. Kijk je op naar dat soort artiesten en wie zijn de grootsten?
David Bowie, Marc Bolan, Alex Turner en vele anderen. Ik ga niet onder stoelen of banken steken dat deze artiesten allemaal heel belangrijk zijn voor mij. Naast hun geweldige muziek zijn het ook stijliconen en uitstekende performers. Die nonchalance spreekt me enorm aan, maar ze weten natuurlijk enorm goed wat ze doen op een podium. Die sfeer wil ik ook kunnen overbrengen. Dus ja: die invloeden staan als een huis en zijn niet weg te denken uit de Dexelle-sound.
Dexelle klinkt helemaal niet Belgisch en iets zegt me dat Dexelle helemaal niet Belgisch wil klinken?
Ik heb de ‘Belgische sound’ eerlijk gezegd nooit begrepen, en misschien zijn we daar ook iets te bescheiden in. Veel muziek in ons kleine landje klinkt wat mij betreft erg internationaal. Mijn invloeden maken me tot wat ik ben, ik zou het raar vinden moest dat dan als ‘Belgisch’ gecategoriseerd worden.
Zowat iedere track op je ep klinkt als de perfecte popsingle. Is dat het idee van waaruit je vertrekt als je een nummer schrijft?
Bedankt, dat is erg fijn om te horen. Ik probeer keer op keer mijn intuïtie te volgen wanneer ik nummers schrijf. Soms ontstaan zanglijnen of akkoordenschema’s vooraleer je het goed en wel beseft. Daarna sleutel ik gestaag verder om alle puzzelstukjes goed te laten vallen. In zekere zin denk ik dus wel in popstructuren.
Perfecte popsingles kunnen hits worden. Is dat belangrijk voor jou?
Ik schrijf nooit muziek met een hit in het achterhoofd, maar het is natuurlijk mooi meegenomen. Al vind ik het belangrijker om steeds opnieuw iets te creëren waar ik zelf warm van wordt. Als daar een hit uitkomt, dan is dat enkel maar positief. Maar ik wil vooral mensen raken met mijn songs, en mijn gevoelens kunnen vertalen naar eerlijke, oprechte songs.
Ik ga het woord arrogant niet gebruiken, toch straalt je muziek een flair uit van ongenaakbare nonchalance zoals ook een Brett Anderson dat ook kan. Verschuil jij jezelf in je muziek?
Ik geloof dat iedereen zich onbewust wel een soort van personage aanmeet. Al hoor ik mensen toch ook vaak zeggen dat ik op het podium heel hard mezelf kan zijn. Die twee werelden werken bij Dexelle wondermooi samen wat mij betreft. Ik zie mezelf als een introverte extravert, dus voor mij houdt dat wel steek. Iemand als Brett Anderson, Jarvis Cocker en konsoorten zijn natuurlijk meesters die flair afstralen op het publiek. Leuk dat je die vergelijking trekt, maar ik probeer toch vooral mijn eigen ding te doen.
Wat betekent muziek eigenlijk voor je?
Muziek heeft me door erg mooie, maar ook door erg moeilijke tijden gesleurd. Het is een soort van goede vriend die er altijd zal zijn. Een ingang naar een universum waar je elk moment kan instappen om te ontsnappen aan alles waar je niet mee om kan.
Je gaat ook het podium op met je muziek. Ik veronderstel dat je dit niet alleen doet? Wat mogen we verwachten?
Live staat er een zeskoppige band op het podium en mag het al eens wat meer rocken. De dynamiek moet goed zitten. Bij momenten dansbaar, dan weer intiem, gevolgd door een explosie van gitaren. Kortom, een combinatie van alles wat ik zelf graag hoor en zie gebeuren op een podium.
Je hebt wel het voordeel dat je als gitarist van Black Leather Jacket aardig je weg kent in de muziekwereld, maar ik hoor alsmaar meer van muzikanten dat het verdomd lastig is om gehoord te worden. Deel jij die mening?
Absoluut, ik ben daar zelf het levende bewijs van. Er is zoveel goede muziek dat je moeilijk een plekje kan opeisen tussen al dat talent. Blijven creëren en live spelen is de boodschap, maar uiteraard wil ik zo veel mogelijk mensen bereiken. Ik heb zelf het gevoel dat deze nieuwe ep nog maar het begin is voor mij en de band.
Wat is je favoriete plaat aller tijden?
Dat verandert regelmatig. Enkele die nu in me opkomen zijn The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders From Mars van David Bowie, In Bloom van Beach House, Moon Safari van Air, Electric Warrior van T.Rex en L’Histoire De Melody Nelson van Serge Gainsbourg. In al deze platen zit een stukje van het Dexelle-dna. Maar waarschijnlijk zou ik je morgen een compleet andere lijst geven.
Je mag een uur jammen met een muzikant. Wie wordt de gelukkige en waarom?
Kevin Parker!
Je kan Dexelle live zien op:
13/02 – Irish Times, Hasselt
14/02 – De Kroon, Antwerpen
20/02 – Foli-A, Retie
17/04 – Zebra Café, Gent
