In de staart van De Week De Belgische Muziek sloegen in Mechelen De Concertzaak en Cultuurcentrum Mechelen op vrijdag 31 januari 2025 de handen in elkaar. In de Minderbroederskerk van het cultuurcentrum greep het gloednieuwe Oh La La La Festival plaats met ronkende namen als Ikraaan, Porcelain ID, FROG!, Kleinpunk en Lézard.
Een eclectische affiche met niets dan straffe namen uit de huidige Belpopscene. Voor elk wat wils, of ook alles voor iedereen. Ondanks het strakke tijdschema lukte het voor muzikale alleseters nét om tijdig in het andere deel van de kerk te zijn om de volgende act mee te pikken.

Dezelfde avond, stelde het Mechelse Pardon Service hun nieuwe album A La Carte voor, elders in de Dijlestad. Jammer dat het samenviel, en kiezen is verliezen. Misschien hadden ze wel mee in het festival opgenomen kunnen worden, maar om dit ensemble aan het werk te zien, met het nieuwe werk, komen er vast nog kansen.

Wie kon weerstaan aan de luie zetel, misschien moe na een drukke werkweek, werd alvast goed wakker gehouden door de vitale en hypnotische geluidsorkaan die FROG! door de kerk blies. Wat was dàt zeg? Een opgefokte Duracel-konijnversie van Mogwai? Zoiets. Ongelooflijk hoe deze jonge Mechelaars ons wisten omver te blazen met een soort funky space postrock, hypnotisch, retestrak en bijzonder groovy.
Gnod meets Shellac meets Sonic Youth meets Mogwai meets New Order. Gulle gitaren, een strakke bas waar Hookie (troetelnaam voor Peter Hook, ex-Joy Division, ex-New Order) jaloers op zou zijn, geweldige drums ook. Ja, de energetische mix van krautrock, postrock met psychedelische en funky inslag sloeg helemaal aan. Met als hoogtepunt die moddervette groove die ze ‘opdroegen’ aan de fans van David Guetta en Skrillex. Funky shit in een vette postrockjas. Wow!

We waren net tijd op post om de soulvolle set met veel melancholie en oprechtheid van IKRAAN mee te pikken, vooraan in de kerk, die haar jongste – terecht bejubelde – album Schemerlicht (2024) zou voorstellen. De jonge artieste liet zich vergezellen door drie Franse muzikanten die ze nog niet zo goed kende “zij begrijpen niet wat ik zeg, en ik versta hén niet”, grapte Ikraaan. En toch pakte de mayonaise tussen de percussionist, de gitarist/bassist, de keyboard-wizzard en de jonge zangeres meteen; goed op elkaar ingespeeld alsof ze altijd al samen musiceerden.
Met Mijn Zon (Qorraxdeyda) wist Ikraaan de zaal meteen goed te raken; knappe keys, geweldig ritme, die mooie stem natuurlijk. Het mystiek en mysterieuze voorzichtig dansbare Zie dat je Wegkomt bracht elkeen, al dan niet meedansend, in vervoering. Het prachtige Je Heelt Me was een eerste hoogtepuntje. Vlaamse soul en gospel, zoals we die graag hebben. En dan moesten we het ronduit pakkende en bloedmooie Waardig nog horen, hopla hoogtepuntje twee.
“Dit is niet zo’n vrolijk nummer, toen zat ik niet zo goed in mijn hoofd”, kondigde Ikraaan Ben Je Suicidaal? Ik Ook aan, een lied met de nietsverhullende en taboedoorbrekende tekst en boodschap die binnenkwam, op een aanstekelijke vrolijke poppy tune. Heel erg sterk. En toen blies de zangeres ons daarna werkelijk compleet van onze sokken met een bloed en bloedmooi Wolven In de Nacht. In dezelfde categorie vermelden we dan graag ook Reflectie en de titeltrack van het nieuwe album. Zie je Me Staan mikte dan weer op voorzichtige dansbenen.
In haar liedjesteksten is Ikraaan heel open en ondertussen werkt ze ook aan haar autobiografie, waarin ze het zal hebben over een traumatisch verleden en het autismespectrumstoornis dat bij de zangeres werd vastgesteld. Maar terug naar de set die ons ook een sterk Dode Bloem, uit het album Geestelijke Gezondheidszorg (2022) schonk.
Met een lekker dansbaar Carruurnimo (Jeugd), vol bezwerende vibes en vreemde geluidjes en effecten, en het publiek aan het werkt gezet met de handgeklap, besloot Ikraaan haar set die nog wel eventjes zal blijven nazinderen bij menigeen. Wow!

Amper tijd kunnen nemen om de indrukken, opgedaan bij Ikraaan te laten bezinken, was het haastje-repje naar het koor, waar Kleinpunk net aan de set begonnen was. Op dat moment klonk het knotsgekke Stanny Wilde Zanger Worden door de zaal. Meteen een staalkaart voor wat nog zou volgen ook. Hilarisch kinderlijk, geniaal en absurd en zeer duidelijk bezwangerd en/of geïnspireerd en begeesterd door Frank Zappa en Captain Beefheart of ook Kamagurka.
Doorheen de set stond keyboardspeler/zangeres Luna Maes garant voor zang, roepen en zotte kuren, de eerder bezongen Stanny (Rijckaert) bracht al drummend het liedje Caravan. Chaos regeerde, gekheid ook. “Oh, dat super-fuckedup geluidje was niet de bedoeling, maar ge hebt dat misschien niet eens gehoord”, aldus Luna. Om dan, recht uit absurdistan ons Poedelnaakt te brengen; “Poedelnaakt, het heeft gesmaakt”. En nog: “Kent ge dat als ge iets kwijt zijt, dat het pootjes gekregen heeft?”, een geweldig Pootjes inleidend.
Wanneer de band Alles Keert inzette, en wij nu écht helemaal ‘in the mood’ begonnen te komen was het gekke feest helaas al voorbij. Alle gekheid op een stokje: ook muzikaal was wat Kleinpunk deed een feest, met geweldige funky vibes en licks, die ons bij momenten aan B52’s of Talking Heads deden denken, de wat rauwere nummers hadden een sterke Wire-vibe over zich.

Eigenlijk is het ongelooflijk dat Hubert Tuyishime, zeker met zo’n prachtig alter ego als Porcelain ID, maar vooral omwille van die machtige breekbare en soulvolle stem niet bekender is, ver over de lands- en continentgrenzen heen. Wat deze artiest doet is toch wereldklasse, niet? Ook op Oh La La La in Mechelen zong Porcelain ID de sterren van de hemel, ons trakterende op een charismatische en energieke set. Energiek met een lichamelijke lenige beweeglijkheid om u tegen te zeggen, terwijl ook die stem zich volop in haar lenigheid etaleerde.
Tuyishime liet zich bijstaan door de onvolprezen Lotte Laurens (Patches) op keyboards, de naam van de vinnige percussionist ontglipt ons helaas.
Een ronduit subliem Briliant zat al vroeg in de set, oprechte, doorleefde soul van de grootste puurheid en de bovenste plank. Om stil van te worden. Maar ook You Are The Heaven, waarbij Porcelain ID de akoestische gitaar ter hand nam, wist ons meer dan te raken, wat een beklemmend en broeierig sfeertje zeg! Of wat te zeggen van Adam Coming Home, een mooie ode “aan de mama van mijn kindje”, zoals Hubert het ons inleidde. Gezongen vol liefde en overgave, zodat we het haast konden voelen.
Hubert herinnerde ons aan het schokkende overlijden van George Floyd en hoe het dan volgende nummer daaraan opgedragen was een machtig mooi en pakkend Muschel volgde. Indrukwekkend en bijzonder krachtig gezongen, met nodige dramatiek ook. “I Can’t breathe” klonk nooit meer beklemmende dan nu. Slik.
Porcelain ID wist een spanningsveld en atmosfeer te creëren en zoog je moeiteloos mee in het muzikale universum van Bibi:1 (2024), het album waar de set grotendeels rond opgebouwd was. Met ook nog een bijzonder fraai Cellophane aan boord en een zalige versie van Lights dat set besloot.
Klasse, dit! Vrijdag in Mechelen, volgende week de wereld?

Voor het slotoptreden van Oh La La La moesten we opnieuw in het koor van de kerk zijn, dat al snel veel te klein zou blijken voor het dansfeestje dat Lézard daar besloot te bouwen. De band liet niets aan het toeval over en smeet zich volop, met hun ultra dansbare mix van disco, punk en new wave, met extreem zwaar aangeblazen keyboardpartijen (Viktor De Greef), funky grooves en gitaarlicks en de stemmen van Neil Claes en vooral Myrthe Asta.
De jaren ’80 en ’70 waren terug, maar ook was het overduidelijk 2025, of hoe de sound gretig linkte naar hun voorbeelden maar nooit gedateerd klonk. Een stomend Coltrane & XTC zat al vroeg in de set, terwijl Luna ‘Kleinpunk’ Maes zich als eerste op de dansvloer begaf, met als snel véél volgelingen. En het feestje daverde verder met onder meer Rock ’n Roll dat toch vooral disco klonk en een spetterende finale met prijsbeest Nothing At All.
De show raasde voort in een rotvaart, en toen was het plots even voor middernacht en was de laatste noot gespeeld. Voor wie nog onrustige dansbenen had, ging het feest bij Oh La La La nog wel even verder met een dj-set.
Geslaagde éérste editie, deze Oh La La La, geweldige line-up. Tot volgend jaar?
Foto’s: Patrick Van den Troost (Tricky Troostie for da Music)
Affiche Oh La La La: De Concertzaak/ CC Mechelen
FROG!: facebook
IKRAAAN: facebook • instagram
KLEINPUNK: facebook • instagram
PORCELAIN ID: facebook • instagram
LEZARD: facebook • instagram