Een uitverkochte Hnita Jazz Club in Heist-Op-Den Berg ontving ons in zijn warm intieme en legendarische setting voor het try-out-concert van de jonge, Belgische newwave-/ gothrockband Velvet Mist.
Een eerste optreden ligt vast en dat kan meteen tellen, want op 25 augustus speelt Velvet Mist op W-festival in Oostende op The Batcave Stage. Niet slecht om daar voor de eerste keer een live-optreden te mogen brengen!
Met veel enthousiasme ging de jonge band meteen verder met het schrijven van nieuwe nummers en planden ze deze try-out-show voor een beperkt publiek, om hun ep en een aantal nieuwe nummers een eerste keer live voor te stellen, met het oog op hun optreden op W-festival.
Velvet Mist bracht in maart 2023 hun debuutep Visitation uit, die goed ontvangen werd door de pers, in podcasts en radiostations uit het binnenland, maar ook ver daarbuiten, zelfs tot in de Verenigde Staten en Zuid-Amerika.
Jonathan Verstrepen (Heist, gitarist en oprichter van deathmetalband Carnation) en Anton Mergaerts (Aarschot, gitarist bij hardrockband Cardinal) startten met dit project in volle ‘jullie herinneren zich wellicht nog welke’-crisis in 2020. Hun nummers laten een blend van donker melancholische gitaren met een sterke eighties gothrock-, electro- en newwavevibe horen. Geïnspireerd door legendarische bands als Sisters of Mercy, The Cure, 2 Belgen, OMD en The Cult laten ze hun eigen nummers in een donkere maar dansbare sfeer baden, met een eigentijdse en frisse aanpak.
“Inhoudelijk zijn we beïnvloed door duistere gedachten en tedere aanrakingen. De teksten gaan over gemoedskronkels, gevoelens en momenten die we allemaal van tijd tot tijd meemaken, maar zo weinigen durven bloot te leggen zodat de wereld ze kan zien,” vullen de heren aan.
Deze try-out dus! In een overvolle, bloedhete Hnita Jazz Club, waarbij Jonathan en Anton zich lieten bijstaan door Kevin Liekens (bas), Vincent Verstrepen (drums) en Lola Verelst (synths).
Een knappe intro leidde de set in, waarna hun nummer Your Ghost meteen volgde. De zo vertrouwde eighthiessound omarmt warm, met de eenvoudige baslijn en een aanstekelijk refrein. Ook Scars is er eentje van hun debuutep, waarin een subliem mooie grafstem weerklonk. Anton Mergaerts blijkt de Andrew Eldrich te zijn van vandaag, maar dan één van het kaliber dat wél kan zingen. Vol melancholie, met sterk gitaarwerk en eenvoudige, maar fonkelende synthlijn, klonken de woorden “Where did you get those bruises from?”
Een eerste nieuwe track die we kregen, was Midnight Fire. Dynamisch, met behoorlijk wat power en erg donkere vocalen, die gebroken werden door een intens rauw en allesomvattend gehijg bij de start van het nummer.
Ook Down hoorden we voor het eerst. De intro kondigde een onweer aan, maar wat volgde, bleek nog beter te klinken: synths met een hoog retro-gehalte, een traag gerokken, diepe baslijn en wijze elektronische drumkicks, waarbij metalinvloeden in de gitaren niet verder verstopt bleven. “Take me down to the river”, wij drijven er graag op mee!
Eén van de nieuwe nummers bleek meteen ook onze favoriet te zijn: het vrij rebelse Youth Of The New Age. Anton nodigde zijn publiek uit om de (volgens hem makkelijke) ‘Woohoo…’ mee te zingen. Mooi, maar het duurde toch het hele nummer voor we ze helemaal correct hadden (en dat ligt wellicht aan ons eigen zangtalent). Haakse ritmes openden grimmig, gevolgd door een catchy, speels baslijntje en een contrasterend prachtige, diepe zanglijn. Een trage, meeslepende track met een mooie boodschap. “It doesn’t matter where you come from… it doesn’t matter with who you go…”
Ook Sway is een trager nieuw nummer. Deze had bijna een gothrockballade kunnen zijn, met zijn heldere snaarklanken en traag tikkende drum, maar daarvoor waren de bittere melancholie en duisternis in de woorden te donker. Mooi zo…
“… And I sway…”
Naar het einde toe bouwde het nummer met uptempo gitaarspel. “Would you sway with me?”
Is het omdat we de ep al enkele keren beluisterden dat de nieuwe tracks ons zo troffen? Kan, maar dan ook en vooral omdat ze sterk klonken! Zo ook Valley Of Dreams (hun meest recente single die op 4/8 verscheen) dat opende met een prominente synthlijn, vette riffs in dansbare, volle postpunkstijl en een passend sterke gitaarsolo. “We dance in the valley of dreams”, wij deden het in de Hnita Jazz Club en stonden voor we het wisten dit nummer ook mee te zingen.
Als afsluiter van de set, kregen we nog twee Visitation-songs. Farewell, met zijn kenmerkende postpunkintro door bassist Kevin, prachtige synthlijn in de strofes en knappe drumaccenten, liet emotionele woorden van afscheid horen.
“You slightly start to panic as the end is in sight
The needle starts skipping and your face turning white
The mind is left to wonder and the eyes glowing bright
This right here is me my friend
Farewell
And good night”
Van hun publiek afscheid nemen, deden ze met Hollow, het krachtige gothrocknummer waarbij de zang op zijn donkerst, duisterdiep klonk.
Geen twijfel bij ons na deze try-out: Velvet Mist is een erg sterke, beloftevolle band en we vermoeden dat ze op W-Festival wel eens wat ‘oude rotten in het vak’ zouden kunnen laten schrikken met de nummers die ze er gaan laten horen! Nu al aanstippen op die W-planning!
Visitation is digitaal, op cd en op vinyl verschenen. (Her)lees hier onze review.
Facebook / Website / Bandcamp / W-Festival
