Na een paar prachtige singles is het debuutalbum Ghostwood Country Club van Bosum eindelijk klaar. Het is sublieme plaat geworden met negen dromerige popsongs met een ijzersterk geluid. Wij gingen eens horen bij frontman Tom Verbeeck hoe dit album tot stand is gekomen.
Je haalde inspiratie uit de dromerige en surrealistische wereld van David Lynch voor het album. Maar klonk Bosum niet altijd vrij dromerig?
Ik heb altijd naar dreampopbands geluisterd, iets oudere zoals Slowdive en The Cure die ook wat mysterieus klinken, maar ook naar recente indiebands zoals Wild Nothing, Paper Kites, Kevin Krauter en Ariel Pink, heel veel index waar ik naar luister. Muziek waar ik kan op wegdromen en inspiratie uit haal. Ik heb mezelf altijd wel aan dat dromerige gelinkt en dat is ook het ding waar ik het meest naar neig als ik zelf muziek maak. Dat voelt gewoon goed om dat te maken. Het is niet dat ik daar bewust over nadenk om die richting uit te gaan.
De films van David Lynch zijn vrij donker iets wat we niet direct associëren met de muziek van Bosum.
Na onze eerste singles was er een hele periode dat we niks aan het opnemen waren. Ik was nog steeds nummers aan het schrijven maar ik voelde geen rode draad door die nieuwe nummers. Door naar de Twin Peaks serie te kijken, die zo mysterieus en speciaal is, en ook door de muziek van Angelo Badalementi, kreeg is inspiratie. Ik begon de experimenteren met synthesizers waaruit dan de intro en de outro van de plaat zijn ontstaan. Dat was dan ook het startpunt van het album en zo hebben we van al die losse schrijfsels één geheel gemaakt.
Is er een bepaalde reden waarom de eerste singles niet op het album staan?
Ik zie die singles als losse verhalen. Marvin, Golden Rain en Take It Easy waren één geheel en dat was dan ook een afgerond geheel. Nadat ik aan de nieuwe nummers begon te schrijven voelde ik een richting van sound, instrumentarium en ook nieuwe inspiraties en invloeden. De nieuwe nummers hebben wel dezelfde sfeer, maar die songs zijn uitgebracht en die hebben hun verhaal gekregen.
Ook al klonken jullie eerste singles vrij indrukwekkend toch is de grote aandacht voor Bosum er pas gekomen na jouw bewerking van Blinding Lights van The Weeknd, is dat niet een beetje frustrerend?
Zeker niet frustrerend. Op de singles Golden Rain en Marvin kregen we veel respons. Alleen bleef de interesse van de radio wat uit. Maar voor ons wat dat zeker niet slecht omdat we daardoor de tijd kregen om ons te ontwikkelen als band en zo onze live-sound konden verbeteren. Er zijn in die periode ook veel personeelswissels geweest. Daarom is het niet slecht dat de aandacht er pas gekomen is na Blinding Light. Ik zie de Bosum versie ook niet als een cover omdat ik er mijn eigen stempel op heb weten drukken. Ik heb me ook enorm geamuseerd met die versie te maken. Het was ook nooit echt de bedoeling om die cover uit te brengen. Ik had net een nieuwe synth gekocht en daar ben ik wat op beginnen experimenteren. Daar is dat probeersel uitgegroeid tot die cover. Er zat dan ook niet echt een plan achter toen we dat nummer uitbrachten. De cover ligt ook volledig in de lijn met de songs die we zelf maken.
Wij horen veel verwijzingen in jullie muziek naar droompop/ shoegaze bands van eind jaren tachtig, begin jaren negentig, is dit een grote inspiratiebron van jullie?
Dat is niet de grootse inspiratiebron. Bij de eerste singles die we uitbrachten had ik die bands nog niet ontdekt. Het is pas twee a drie jaar geleden dat ik een duik nam in de geschiedenis van dreampopbands. Ik had dan een documentaire gezien van Slowdive die een vriend van mij had doorgestuurd en via die weg kwam ik bij My Bloody Valentine en Cocteau Twins. Dan ben ik bij hedendaagse dreampopbands gekomen zoals Big Thief en Midnight Trust. De combinatie van al die groepen heeft voor inspiratie gezorgd voor de sound die ik voor ogen had.
Voor deze plaat gebruiken jullie veel vintage instrumenten, was daar een bepaalde reden voor?
Je kan tegenwoordig heel veel met computer maken maar zo’n vintage instrumenten klinken toch warmer. En in de studio stonden heel veel oude synths, dat was voor mij een droom om mee te werken. Het is ook met een reden dat deze instrumenten en versterkers in die studio staan, want ze hebben een geweldige kwaliteit. En ik werk daar graag mee omdat je dan een warmer geluid krijgt.
Op Ghostwood Country Club staan alleen maar perfecte popsongs, hebben jullie om de één of andere reden het recept te pakken gekregen voor de perfecte popsong?
Dat is een mooi compliment maar ik heb geen formule van songschrijvers. Voor mij is het meer een momentopname. Ik kan aan de piano zitten en als ik daar op begin te spelen en als ik voel dat er een compositie uit kan komen, dan neem ik deze op met mijn gsm. Daarna schrijf ik er een tekst op en laat ik dat wat rusten en stuur ik het door naar de andere bandleden. Dan vullen die het nummer spontaan aan zonder er veel over na te denken. Zoals bij Cherry is er een lange outro, Smell Of Your Hair In The Morning is dan weer een heel kort nummer. Het is nooit met de intentie dat we een popsong gaan schrijven, maar het is wel fijn om uiteindelijk zo iets moois af te leveren. Nu ik er over nadenk de songs die we opnemen zijn 90% zoals de demo klinken. We sleutelen meestal niet teveel aan de structuur. Het is ook tof dat we daar niet veel tijd moeten insteken en dat we ons volledig kunnen focussen op de sound. We kunnen heel lang bezig zijn als we een bepaald geluid in ons hoofd zitten hebben. We hebben bijvoorbeeld een parasol gebruikt boven de drum omdat de studio iets te wet klonk zodat die parasol de galm wat kon dempen.
Kan je dan gemakkelijk bepalen wanneer het genoeg is om te sleutelen aan het geluid?
Ja daar let ik wel op, zodat het geen mishmash wordt. Je kan blijven werken aan het gitaargeluid zodat het mooi uitgebalanceerd klinkt maar het mag er niet erover gaan. We hadden dat bijvoorbeeld bij Second Hand Sweater (de nieuwe single), waar we wat lagen hebben weggehaald zodat we terug de balans gevonden hebben.
Heeft heel de corona-periode voor inspiratie gezorgd voor de nummers?
Enorm veel eigenlijk. Moest die corona-periode er niet geweest zijn dan was die plaat er niet zo snel geweest. Ik zat toen in een periode dat ik door omstandigheden veel tijd had. Ik was toen ook aan het studeren en was bezig aan mijn thesis dus had daarnaast ruimte en tijd om met muziek bezig te zijn. We hebben toen ook veel in de schuur gespeeld van onze bassist Elias De Schepper zodat het eigenlijk een heel toffe zomer was. We konden ons daar in die schuur volledig voorbereiden op de studio. Daarom hebben we alles in de studio samen opgenomen, omdat dit ook organisch klinkt. Voor mij had die eerste lockdown iets magisch. Ik had de luxe dat ik toen geen vast werk had of andere verplichting en kon me volledig bezighouden met muziek. Het is toen dat die cover van Blinding Lights is ontstaan, wat dan onverwacht goed werd opgepikt.
Heb je door jouw tinnitus soms problemen om nummers te componeren?
Ja die aandoening zorgt ervoor dat ik soms een haat liefde verhouding heb met muziek. In 2014 is dat opgekomen bij mij op een ongelukkig moment en toen was muziek voor mij een manier om te vluchten. Dan merk je ook dat de teksten die ik toen schreef heel retrospectief zijn. Zoals If dat gaat over zwarte gedachten en tinnitus en de last die daar bij kwam kijken. Dat heb ik dan kunnen uiten in mijn muziek. Maar na de optredens die we toen deden had ik altijd last van suizen en wakker liggen. Ook als ik veel muziek maak kan mijn hoofd ineens bomvol zitten en dan kan dat al eens luider piepen dan anders. Maar ja, muziek is voor mij een uitlaatklep en een manier om die tinnitus te vergeten en me volledig te ontspannen. Ik kan twee uur tokkelen op een gitaar maar als ik moet doorwerken op een song kan het ineens teveel zijn. In 2018-2019 speelden we bijna wekelijks in cafés en toen voelde ik dat dit gewoon teveel was zodat ik de tijd moest nemen om te rusten.
Hoe komen de nummers tot stand, is het groepswerk of schrijf je alles voor de muzikanten uit?
Meestal kom ik met een idee af, een soort van schets met mij op piano of gitaar en zang, waarvan ik een opname maak en die meeneem naar een repetitie waar de andere leden hun lijnen dan zelf op zoeken. Soms gebeurt het ook dat ik een specifieke baslijn, zoals bij Waves en Blinding Lights, in gedachte heb en die dan zelf inspeel. Maar meestal is het teamwork.
Komen de andere bandleden nooit met een idee opzetten?
Soms komt Elias met een idee af maar dat gebeurt niet heel vaak. Omdat de bandleden gewoon vaak op mij vertrouwen. Als we nu een beginnende band zijn zou ik daar over nadenken. Maar we spelen al jaren samen en we zijn ook al jaren goede vrienden van elkaar dat dit automatisch zo gegroeid is.
Bosum heeft een sterk internationaal geluid, is er de ambitie om door te breken naar het buitenland?
Als de corona-tijd voorbij is en de plaat uit, zou ik het zeker zien zitten om in het buitenland te spelen. We hebben in het verleden al een kleinschalige tour gedaan in Spanje dus die ambitie is er zeker wel.
Wordt het album ook in buitenland uitgebracht?
Nee, het album verschijnt in eigen beheer op mijn eigen Cathcawave label. Momenteel is er nog niet echt naar gekeken om de plaat in het buitenland uit te brengen want het is een moeilijk moment om een album uit te brengen. Maar moesten we wachten tot er meer optredens mogelijk zijn of wachten tot alles wat meer terug begint te bewegen.. Uiteindelijk moet het album nu verschijnen, het album is af dat is van deze tijdsgeest, als we daar nog mee wachten hebben we zelf geen feeling meer met die nummers. We hebben uiteindelijk al tien nieuwe songs geschreven, dus moeten we zeker niet meer wachten. Ik heb ook wat rondgekeken bij andere bands zoals Portland en Mooneye, die zitten ook niet stil, die blijven ook nieuwe songs uitbrengen.
