Niets is mooier dan Belgische muziek op de radio horen. Bij de underground zenders zijn er voorbeelden genoeg, maar op Radio 1 is zonder twijfel Floris Daelemans dé man. Iedere zaterdag namiddag tovert deze Belpopkenner het mooiste uit zijn mouw. Allemaal te herbeluisteren via VRT Max. We hadden een gesprek…
Dag Floris, alles begon bij jou op de vrije radio. Hoe ben je bij de VRT terechtgekomen?
Floris: Floris: Ik begon inderdaad bij de vrije radio, en op zeker moment was dat bij een radiozender in Leuven. Ik woonde toen nog in Dendermonde en moest elke dag over het viaduct van Vilvoorde rijden en zag de VRT-toren schitteren en ik dacht steeds: “Op een dag ga ik daar werken.” Ik trok mijn stoute schoenen aan en nam deel aan een auditie van Studio Brussel. Een week later werd ik gebeld door Radio 1 die me opgemerkt hadden en me vroegen om daar auditie te doen. De rest is geschiedenis.
Floris Daelemans is een beetje de Gust De Coster van nu toch?
(schiet in de lach) Dat is een heel mooi compliment, maar Gust deed veel meer baanbrekend werk dan ik doe. Mannen als Zaki, Marcel Vanthilt of Gust De Coster hebben veel meer gedaan op de openbare omroep. Gust De Coster is niet voor niets de bedenker van de term Belpop. Ik praat regelmatig met Gust en ik ben even grote fan van hem als hij van mij is.
Krijg je carte blanche op de radio?
Ik heb wel carte blanche, maar toch werk ik binnen de contouren van Radio 1 die gelukkig heel breed zijn. Misschien is Radio 1 wel de meest avontuurlijke zender van allemaal en zijn we gelukkig niet gebonden aan genres. Natuurlijk is het zo dat metal of noise minder gemakkelijk te draaien is op een zaterdagmiddag op Radio 1. Het is een soort natuurlijke grens waarin ik moet blijven, want niet wil zeggen dat ik dat niet zou durven of mogen doen! Het is wel zo dat de mainstream het merendeel van ons aanbod opstrijkt, maar ik durf daar zeker uit te stappen hoor. Dat gebeurt wel altijd in overleg met de muziekredactie omdat je altijd in een team werkt, maar er is veel mogelijk bij Radio 1.
Wat jou siert is dat er ook muziek aan bod komt waar geen invloedrijke manager, booker of platenfirma achter moet zitten.
Zeker en vast. Uiteraard werken we met deze mensen samen, maar ik zorg er voor om zelf ook voelsprieten te hebben door te kijken naar wat er leeft binnen de muziekscène. Ik ga vaak naar concerten of evenementen, en hoe kleiner hoe liever ik ze heb. Als ik een band opmerk die me bevalt, dan wil ik die zo snel mogelijk beginnen te volgen zodat ik de voelsprieten kan voeden. Je kan niet alleen maar terugvallen op de mechanismen van de muziekindustrie omdat er zoveel moois zit in de onderstroom. Opkomende bands waarvan je weet dat ze er binnen vier of vijf jaar zullen staan. Daar draait het hem om!
Jouw mailbox zit ongetwijfeld iedere dag bomvol. Beluister jij alles?
Mijn stelregel is altijd geweest dat ik naar alles moet luisteren. Dat is daarom niet tot in de diepste details, dat kan gewoon ook het oppikken zijn van een paar geluidsfragmenten. Het wordt wel steeds moeilijker omdat het tegenwoordig allemaal digitaal verloopt en het best vrij moeilijk is om het allemaal bij te houden.
Ben je je bewust van je machtspositie, want wie gedraaid wordt op de radio wordt ook gehoord.
Zelf zie ik dat niet als een machtspositie, ook al weet ik dat dit een beetje zo is. Radio is een megafoon. Als je iets vertelt op de radio dan wordt dat gehoord, ook in de digitale nasleep ervan want je kan alles herbeluisteren via VRT Max waardoor de megafoon alleen maar luider is geworden. Maar het is zeker niet zo dat we dat als macht gaan gebruiken, zo zitten wij niet in elkaar. We gaan geen artiesten boycotten, maar ik snap natuurlijk wel dat als wij die draaien dat die ook wel gehoord worden.
Hoe is de liefde ontstaan voor de Belpop?
Ik begon naar muziek te luisteren als jong ventje. Vrij evident was mijn keuze niet. Ik luisterde wel naar pop, maar ook naar “rare” dingen. Ik werd getriggerd door speciale dingen en daar was ons land wel keigoed in. Ik herinner me nog zeer goed hoe ik als jonge knaap aangetrokken werd door The Klinik. In mijn omgeving kende ik dus niemand die daar dol op was en zo ben ik eigenlijk in de Belgische muziekwereld terechtgekomen. Door die “rare” dingen dus, dat in de jaren 90 nog eens een boom kende met dEUS, Metal Molly of Zita Swoon. Ik herinner me dat ik bijna flauwviel toen ik hoorde dat Mauro Pawlowski bij dEUS ging spelen. Stel je voor, Evil Superstars en dEUS in één band! Wat er in België op muzikaal gebeurt is meer dan genoeg om je er voltijds mee bezig te houden. Maar ik luister ook wel naar muziek uit de hele wereld hoor, want muziek is het mooiste wat er is.
Leuk dat je het over The Klinik en Dirk Ivens hebt, maar diezelfde Dirk Ivens zal ook zeggen dat het altijd dezelfde usual suspects zijn die speelkansen krijgen.
Ik ga daar deels mee akkoord. Ik heb waarschijnlijk The Klinik voor het eerst gehoord op Domino bij Luc Janssen, wat waarschijnlijk op dat niveau de enige plek is waar zoiets kon. Het zijn dat soort mensen die je nodig hebt, die verder durven te gaan dan mainstream. En laat ons eerlijk zijn, The Klinik is niet meteen de meest geschikte muziek om op de radio te draaien of te horen als je in je auto zit. Gelukkig zijn er voor dit soort bands andere media om aan bod te komen. Je hebt misschien ooit wel gehoord van de muziekwebsite Luminous Dash… (schaterlach).
Ja, ik ken dat ja.
Het zijn websites als Luminous Dash die het verschil maken omdat jullie veel binnen krijgen, maar ook cureren. Het is natuurlijk zo dat er een heleboel Belgische bands zijn die makkelijker zijn om te spelen en die komen aan bod, en anderen niet.
Vind je niet dat de Belgische muziek te veel tussen De Nieuwe Lichting, Humo’s Rock Rally en Sound Track zit? Het is wel een filter, maar ook een bikkelharde concurrentie.
Op zich ben ik niet zo’n grote fan van wedstrijden omdat de winnaar beschouwd wordt als het van het. Die winnaar zal wel iets waard zijn, dat hoor je mij niet ontkennen, maar toch spreekt dat concept me niet aan. Op dat vlak vind ik Sound Track beter omdat je per provincie drie laureaten hebt die een traject aangaan met coaching en speelkansen.
Ben jij een Belpop-verzamelaar?
Neen, ik heb een aanzienlijke cd- en vinylcollectie, maar dat is gewoon omdat ik al oud ben (lach). Ik ben niet zo’n iemand die per se alles van een band in zijn collectie moet hebben, op een paar uitzonderingen na wel. Ik ben een zeer grote fan van Death Cab For Cutie en daar heb ik echt wel alles van.
En toch wil ik weten wat het mooiste uit je Belpop-collectie is.
Op een zeker moment werkte ik met Jan Delvaux aan een stukje over het nummer ‘k Heb De Mot In Me Lijf van Paul Boey. Ik had dat niet in mijn collectie, maar wonder boven wonder vond ik het wat later in de kringloopwinkel en wel in mint conditie. Ik heb wel de originele persing van Jus D’Orange van Lieven en dat is toch één van de mooiste Belpop-platen ooit.
Kill your darlings. Wat is de beste Belgische plaat ooit?
Maar goede vriend toch. Ieder jaar doe ik de Belpop 100 en we vragen aan onze luisteraars om hun top drie in te sturen en we krijgen vaak de “klacht” dat een top drie onmogelijk is, dus voor mij is één plaat noemen sowieso uitgesloten!
