Een sexy en donkere, elektronische late night tune, iets met cavia’s, een ode aan de vrijheid, een uptempo nummer met een zomerse vibe en een band die tien jaar bestaat en dat viert met een dijk van een song!
Benieuwd? Onze Luminous Belge opleggen en volume op tien!
Dat we hier op de redactie van Luminous Dash fan zijn van The Christian Club (TCC), daar maken we geen geheim van. Lees gerust onze verslag van hun concert in Cactus in Brugge nog eens na om te weten waarom dat zo is.
Van diezelfde groep devote muzikanten verscheen onlangs nieuw werk in de vorm van een single Hell met bijhorend ‘b-kantje’ Wander. Twee nummers die toch wat afwijken, zij het elk op een andere manier, van wat we tot nu toe gewend zijn van de Brugse doodgravers.
Laten we het eerst over Hell hebben. Luca Missiaen zingt nog steeds alsof zijn favoriete cavia net is komen te gaan, en daar zijn we blij om (blij om de manier waarop hij zingt bedoelen we, niet vanwege het schielijk overleden knaagdier). Ook de cello is opnieuw van de partij en legt als het ware de graszoden op het pad tussen de graven van kerkhof TCC. Zalig. Het ritmeboxachtige drummetje werkt uitstekend als tegengewicht voor de donkerte in Missieans stem en de dreigende klank van de cello, alleen – en nu komt de ‘maar’ – wil hij af en toe net iets teveel accentueren en daar moeten we toch even aan wennen. Missiaen is een meester in het understatement en net daardoor komt elke subtiele wijziging in stemtimbre of toonhoogte zo stevig binnen. Dat effect gaat soms toch wat verloren in dit nummer.
Het is duidelijk dat TCC op zoek is naar de grenzen van hun sound en dat kunnen we alleen maar toejuichen. Fijn om het verhaal van deze interessante band op de voet te kunnen volgen.
Wie Naima Joris ooit live aan het werk zag, weet dat ze er niet vies van is om een cover volledig naar haar hand te zetten. Haar live set bevat regelmatig liedjes van andere artiesten die ze een eigen bewerking geeft met respect voor het origineel. Check bijvoorbeeld haar Tribute To Daniel Johnston ep en de vele covers die Joris maakte tijdens de corona lockdowns en die terug te vinden zijn op haar Facebook pagina.
Deze keer gaf ze When Doves Cry van Prince een unieke bewerking. Sommige mensen zullen misschien vinden dat je niet mag raken aan het werk van “zijne purperen grootheid”, anderen staan wel open voor een nieuwe aanpak.
Naima maakte er een sexy en donkere, elektronische late night tune van. Het nummer klinkt nog sensueler dan het origineel. Ja, dat is echt mogelijk! Ze maakte gebruik van elektronische drums, dus de 80’s vibe zit er nog steeds in. De warme, jazzy stem van Naima geeft het iets broeierigs. Op het einde van het nummer voegde Vitja Pauwels nog een lekkere funky vibe toe die deze cover nog meer kleur geeft.
Eind december bracht het Brusselse Ok Panda hun geweldige debuutep Perspectives uit. Op de plaat staan vijf ijzersterke composities met een eigen, catchy geluid. Het is dan ook merkwaardig dat dit Brussels talent slechts op één zomerfestival te zien is, en wel op 12 augustus op het F’estivales De La Tour in Nil-Saint-Vincent. Maar ze blijven niet bij de pakken zitten en hebben ondertussen al een nieuwe single uit.
Echoes is een ode aan de vrijheid, een oproep om te ontsnappen aan de dagelijkse routine en om nieuwe horizonten te verkennen. Het is opnieuw een catchy indie nummer waarin folky en elektronische elementen hand in hand gaan. Daarbij krijgen we een zomers onbezorgde vibe en frisse arrangementen die samen een aanstekelijke cocktail vormen.
Het zou best wel eens kunnen dat Ok Panda eindelijk gaat doorbreken met deze single. Maar dat gevoel hadden we al bij zowat elk nummer uit hun debuutep…
Roos Denayer erfde haar muzikale genen van haar Hongaarse grootmoeder, wiens naam perfect functioneert als muzikaal alter ego. Na de deelname van Rosa Butsi aan Sound Track 2020, waar de band werd verkozen als één van de winnaars van de editie van Vlaams Brabant, was Roos op verschillende podia te zien. Ze werd er bijgestaan door Trui Amerlinck (Tsar B, Ivy Falls) op bas en Jordi Geuens (Selah Sue) aan de drums. In 2020 verscheen de prachtige debuutep Circle One waar dit jaar eindelijk een vervolg op komt met een heus debuutalbum.
Voor die plaat trok Rosa Butsi de studio in met Nicolas Rombouts en dat leverde magische resultaten op. Dat merkten we al op het onlangs verschenen Time en diezelfde magie horen we ook in Cesar. Cesar werd in 2020 geboren in een periode waarin dingen die anders vanzelfsprekend waren ineens onmogelijk werden, zelfs het ontmoeten van een pasgeboren familielid. Het nummer gaat dan ook over een diep verlangen dat op de proef wordt gesteld.
Het is een uptempo nummer met een warme, zomerse vibe. Het sprankelende gitaarwerk, de stem van Denayer en de piano die als een waterval op de achtergrond weerklinkt, maken het intens mooi. Je wordt er spontaan intens vrolijk van en je kan er zelfs op dansen.
Veel gelaagde arrangementen heeft Rosa Butsi niet nodig. Op zijn puurst raakt dit trio en zijn we vanaf de eerste noten in de zevende hemel.
Dit jaar kan je Rosa Butsi nog aan het werk zien op donderdag 7 december in De Casino in Sint-Niklaas waar diezelfde avond ook een concert gepland staat van Loverman.
Er valt iets te vieren in Luik, nog steeds de vurigste stede des lands, en nee, het is geen kampioenstitel van Standard. Het is IT IT ANITA, ze bestaan tien jaar en vieren dat – papieren kroontje op, glaasje champagne – met deze single.
Wat doen ze eigenlijk? Wel, ze maken lawaai maar niet het lawaai van grasmaaiers in de volle zomerzon. Niks tegen mensen die hun gras willen maaien, maar doe dat dan binnen. Nee, het is het lawaai van muzieknoten dat hen drijft. Zoals tot deze single, Don’t Bend (My Friend).
Strak, die beat. Woedend, die zang van Mike Goffard en Elliot Stassen. Die ook voor het gitaarwerk zorgen. Spelen ze punkrock? Een beetje. Ze doen denken aan New Bomb Turks, beetje zwaar op de maag (het maatjesharingseizoen is bezig) maar in hun refreinen barsten ze los in alles en nog wat.
Ach, ga gewoon naar hen kijken. Daar leven ze voor. En dat kan zomaar. Pukkelpop, Dour, Lokerse Feesten… Er is niet één band in deze driehoek die zo hard toert. En ze hebben dus iets te vieren. Dat mag.
Veel luisterplezier!
