dadaisttapes

De oorlog in Vietnam werd in 1975 definitief beëindigd bij de val van Saigon. En hoewel de meesten die On Broken Stairs al ter ore hebben gekregen zich waarschijnlijk in de verste verte niet kunnen voorstellen wat de release met de Vietnamoorlog te maken zou kunnen hebben, is er tijdens het beluisteren niets anders waar we aan kunnen denken. Zowel tijdens het beluisteren van de cassette als bij de aanblik van de cover is het ook The Deer Hunter van Michael Cimino die bij regelmaat van de klok door onze gedachten schiet. Waarom dat dan wel is? Lees gerust verder…

Bij opnames proberen de meeste bands en artiesten zoveel mogelijk achtergrondgeluiden te weren. Ze willen het nummer op band krijgen zoals zij het voor ogen hadden en zoals het werd uitgeschreven. Op zich is daar niets mis mee, integendeel zelfs. Bij Son Of Buzzi is het echter mooi om te zien hoe een deel van de controle bewust losgelaten wordt waardoor spontane achtergrondgeluiden omarmt worden en integraal deel uitmaken van de compositie.

Dat we Noiose tijdens het eerstvolgende Zoom-feestje met collega’s op de playlist zullen zetten, is weinig waarschijnlijk. Zij die echter écht goed luisteren, kunnen niet ontkennen dat dit een intrigerende release is waarop het conventionele drumgeluid met vlag en wimpel wordt geherinterpreteerd én die trouwens ook bulkt van de energie.

De lockdown heeft duidelijke de creatieve mens in Jef Mertens niet afgeremd. Nadat hij enkele maanden geleden vriend en vijand al verraste met No Amp, ondertussen ook nog eens een 7” en twee improvisaties op de wereld losliet, is hij daar nu terug met full album No Map.

Wie wat bekend is met de releases van Dadaist Tapes en meer specifiek met de vorige releases van Jef Mertens weet dat je doorgaans geen meezingers à la Love Me Do of Strawberry Fields moet verwachten; iets dat ook voor de release van single Reversed Feedback, No Control opnieuw van toepassing is. De drang om experimenteel om te gaan met geluid heeft Jef echter duidelijk wel geërfd van The Fab Four.

Hoewel het erg duidelijk is dat Dadaist Tapes toch eerder het experimentele aanboort bij hun releases slagen ze er toch keer op keer weer in om intrigerende en diverse pareltjes aan de man te brengen. We zijn van de riolen van Antwerpen naar Mozart gegaan; van de controlekamer van een ruimteschip naar jagende spitfires. Qua variatie kan dat alvast tellen voor ons.

Los van Toots Thielemans en zandlegsters is de inhoud van deze cassette voor ons zonder twijfel een underground pareltje.

Agressieve, dissonante saxofoon free-jazz die de gemiddelde Niels-De-Stadsbader-fan na het beluisteren, gereduceerd zal hebben tot een hoopje stuiptrekkende smurrie.