In de stille Kempen zegt men soms wel eens van mensen dat ze geen ‘zittend gat’ hebben. Als we kijken naar het tempo waarmee Dadaist Tapes de nieuwe releases aan elkaar rijgt, kunnen we best wel stellen dat ook voor het DIY-cassettelabel deze oer-Kempische uitspraak zeker van toepassing is.
Een kleine twee maanden geleden kregen we van Dadaist Tapes Eins Bis Vier van het Zwitserse Son Of Buzzi voorgeschoteld waarin conventionele gitaar en soundscapes moeiteloos met elkaar werden verweven. Nu is het de beurt aan Urall, het alter ego van Jim Faes, met On Broken Stairs.
De oorlog in Vietnam werd in 1975 definitief beëindigd bij de val van Saigon. En hoewel de meesten die On Broken Stairs al ter ore hebben gekregen zich waarschijnlijk in de verste verte niet kunnen voorstellen wat de release met de Vietnamoorlog te maken zou kunnen hebben, is er tijdens het beluisteren niets anders waar we aan kunnen denken. Zowel tijdens het beluisteren van de cassette als bij de aanblik van de cover is het ook The Deer Hunter van Michael Cimino die met de regelmaat van een klok door onze gedachten schiet. Waarom dat dan wel is? Lees gerust verder…
Melting Hands is het eerste van vijf nummers die On Broken Stairs rijk is. Het nummer lijkt wel een auditieve projectie van de economische welvaart van de jaren 60 en 70. Metaalsmederijen waar elke seconde van de klok nieuwe dingen worden gegoten. Balken die met grote precisie en naarstigheid aan elkaar worden gelast en treinen die abrupt hun vaart verminderen wanneer ze de voorgenoemde industrie van grondstoffen komen voorzien. Melting Hands is een nummer dat continu in beweging is, met een metaalachtige bijklank. Op de achtergrond is het een zachte, afgeronde ruis die de rust en de continuïteit bewaart in de track. Het is bovendien deze ruis die de machine van het nummer laat draaien en het canvas vormt waarop Urall sporadisch experimenteel geluid kan tentoonspreiden. Een mooie opener!
Everywhere We Look lijkt bij aanvang wel de intro van een Nine Inch Nails-nummer te zijn. Het is vooral de zachte elektronica bij de start van de track die ons op deze weg stuurt. Al snel besluiten we echter dat Everywhere We Look allesbehalve een nummer van Nine Inch Nails is. We merken dat er doorheen de compositie sterk gewerkt wordt met het niveau van het geluid. Er wordt een idyllisch geluid gecreëerd dat doorheen het nummer afzwakt en aanzwelt en hierdoor een zekere onrust en akelige bijklank tot stand brengt. Bij Everywhere We Look stellen we ons soldaten voor die tijdens de nacht in de jungle met enkel de verlichting van verre explosies stilletjes verder sluipen doorheen vijandelijk gebied.
De voorgenoemde nachtelijke verkenningstocht van de jungle gaat verder bij Not Asleep. De track start met scherpe geluiden die ons wat aan krekels en muggen doen denken. We horen onder meer een zacht, ietwat golvend geluid op de achtergrond dat een beetje klinkt als een oud orgel. Het verdere verloop van de compositie is voornamelijk gestoeld op tegendraadse percussie. Om het nummer in evenwicht te houden, voorziet Urall ons echter op de achtergrond van een Oosters-getint klarinetgeluid. En ook hier stellen we ons opnieuw soldaten voor die zich doorheen wolken van insecten en ongedierte gestaag een weg banen doorheen de vochtige jungle.
In Two Places lijkt wel een ode te zijn aan de transistorradio’s van weleer en meer specifiek aan de warme ruis die je hoort bij de zoektocht naar de juiste zender. Wie wat binnen de The Deer Hunter thematiek wil blijven, zal ook geweerschoten en bulderende goederentreinen op de achtergrond kunnen waarnemen. Ook in deze track horen we opnieuw een Oosters-getint klarinetgeluid op de achtergrond dat voor een mysterieuze noot zorgt. Rond minuut twee verandert de sfeer van het nummer en wordt het mysterieuze van de klarinet vervangen door zacht sfeervol geneurie.
Taking Turns is de laatste compositie van de cassette en dat zullen we geweten hebben. De track start bijzonder agressief alsof iemand keer op keer een wapen afvuurt waarna de patronen zichzelf automatisch uit het wapen werpen. Rond minuut 1’30” lijkt het even alsof de kleine wezens van de cult-klassieker Mars Attacks zich in het Aardse conflict komen mengen. Het geluid heeft veel weg van de gemiddelde vliegende schotel die al wel eens in sci-fi films en series hebben zien overvliegen of landen. Rond minuut 3’30” neem het nummer een nieuwe wending. De onrust en spanning blijven een constante binnen de compositie maar het zijn noties van piano die het nummer vertragen, het geheel kleur geven en ons zachtjes richting het einde van dit intrigerende auditieve schouwspel leiden.
Met On Broken Stairs kiest Dadaist Tapes opnieuw resoluut voor een onconventionele release. Met deze release wordt wederom de geduldige luisteraar aangesproken en voornamelijk zij die een bredere opvatting hebben van muziek dan de klassieke strofe, refrein, strofe structuur. De muziek zet aan tot nadenken en tot visualisering van wat je auditief opneemt en laat dat nu net het kenmerk zijn van echt goede muziek!
Naar goede gewoonte zijn de cassettes van On Broken Stairs alweer geruime tijd de deur uit. Zij die na het lezen van deze recensie hun zeer terechte nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen, kunnen zich echter zoals steeds laven aan het auditieve fontein der Dadaist Tapes op de Bandcamp van het label.
Hieronder vind je alvast enkele relevante links om jou van jouw luisterervaring te verzekeren!
The End!
DADAIST TAPES: BANDCAMP/WEBSITE
