Naast zijn voorliefde voor instrumenten die de oppervlakte hebben van een gemiddelde gezinswagen, heeft d’Hoine ook een voorliefde voor experimentele sferische muziek, waarvan Sol Invictus alweer het derde wapenfeit is. En hoewel we overduidelijk Jon Doe One op de plaat horen, weet d’Hoine zijn project absoluut opnieuw uit te vinden op deze plaat. Wat deze heruitvinding net inhoudt, hebben we in deze recensie gepoogd in woorden te vervatten.
Tag: