Het mag ook een beetje moeilijk klinken of onverkoopbaar lijken bij Silken Tofu. Dus brengt labelbaas Wim Pauwels een tot driehonderd exemplaren beperkte vinyl uit van het duo W/V. De W staat voor basgitarist en geluidtovenaar James Welburn. De V staat voor Juliana Venter, een Zuid-Afrikaanse operazangeres.
Welburn hebben we zelf leren kennen via zijn album Hold (Miasmah), waarop hij samen met Tony Buck (The Necks) op drums verschroeiende stukken muziek neerzette die ergens tussen Rhys Chatham en Swans uitkwamen. Drones, elektronica en een gezonde dosis experiment en improvisatie leidden uiteindelijk tot een resem samenwerkingen, waaronder met Magda Mayas, Simon Goff en Aidan Baker, de man achter onder meer Nadja. Onder de noemer Barchan bracht hij, ook al op Silken Tofu, het mooie ‘Soliton’ uit, waarop hij en Tomas Järmyr (Zu, Yodok III, Motorpsycho) dronegrenzen verlegden.
Juliana Venter is niet zomaar een zangeres en componiste. Ze staat erom bekend te zingen samen met een orkest van motorfietsen en strijkinstrumenten, waarbij haar onwerelds klinkende stem, als een niet door de duivel maar door andere waanzin bezeten Diamanda Galas, toch de bovenhand weet te halen. Na heel wat omzwervingen en samenwerkingen, onder meer met Phil Winter, Joseph Suchy en Ramsay Mackay, belandde ze uiteindelijk in Oslo.
Welburn, geboren in het Verenigd Koninkrijk maar tegenwoordig residerend in Lillehammer, Noorwegen, en Venter lijken voor elkaar in de wieg gelegd als we dit W/V een aantal keer zijn rondjes laten draaien. Twee avant-gardistische improvisaties staan er op de plaat, aan elke zijde één.
Concave focust voornamelijk op de schitterende en tegelijk ijzingwekkende uithalen van Venter, terwijl Welburn grotendeels voor behoorlijk angstaanjagende soundscapes zorgt. Opgenomen in één sessie als een waar exorcisme is dit een intens staaltje van beider kunnen. Moonunit is eerder een mengsel die voort is gesproten uit drie verschillende sessies in Oslo (Concave werd opgenomen in Berlijn). Het stuk is rustiger, aftastender van toon. Het nummer neigt naar een atmosferisch klinkende drone waarbij de stem van Venter eerder speels en creatief wordt ingezet. Niet dat dit nummer voor de modale luisteraar echt toegankelijk is, integendeel. De sfeer wordt benauwender met de minuut en Venter gaat dan wel niet aan het schreeuwen, de intensiteit is er niet minder om.
W/V bevat een luistertrip met heel wat weerhaakjes voor de meerwaardezoeker voor wie een drone niet zomaar een drone hoeft te zijn.
www.facebook.com/silkentofu.org/
