Zelf kennen we de uit Birmingham afkomstige The Nightingales vooral door hun platen uit de jaren 80, met het debuut Pigs On Purpose uit 1982 voorop. De opvolgers Hysterics en In The Good Old Country Way kennen we iets minder goed. We herinneren ons ook enkele bijdragen aan verzamelaars die we ergens in de kast hebben staan en dat is het zowat. Zo nu en dan hoorden we de naam van de band weer vallen de voorbije twee decennia, maar onze eurocent viel niet echt dat de band in zijn tweede leven sinds 2006 al een hele resem platen heeft gemaakt.
De band was in zijn eerste incarnatie al een duiventil en daar is weinig aan veranderd. The Nightingales blijven het project van zanger Robert Lloyd, die een al even herkenbare stem heeft als Mark E. Smith en Nick Cave. Zijn stem zweeft een beetje tussen die twee in, is onmiddellijk herkenbaar en zijn kritiek op de huidige maatschappij is op The Awful Truth is nog even snedig als al die tijd geleden.
Lievelingen van coryfee John Peel waren ze, terecht, en de nummers die ze nu hebben gemaakt zorgen ervoor dat de goedheilige man ligt te kreunen van genot in zijn grafstede. Geen enkel van de dertien nummers is een opvullertje. Het is telkens raak, elk stuk vol verwijzingen en boutades, een sneer hier, een streepje van het Assepoester-deuntje daar, waardoor elk liedje zo boordevol ideeën zit dat we naar de plaat blijven luisteren. Of de goegemeente dit nu postpunk of alternatieve deuntjes noemt, zal ons worst (of een koteletje, voor de verandering) wezen. Wij vinden het nog steeds heerlijke avelinks rammelen en laat nu dit net de grote charme zijn van bandjes als dit.
Het grote publiek zullen ze nooit bereiken, ambiëren ze ook niet, maar ze blijven wel aanhoudend toeren en mensen begeesteren die eenmaal ze The Nightingales hebben gezien, fan zijn voor de rest van hun dagen. Kijk, wij zijn vooral blij dat we hernieuwd kennis maken met deze Britten en gaan straks nog eens lekker nostalgisch doen en hun vroege werk draaien. Aan jullie om eerst heerlijke liedjes als …And The Piss Artist en Same Old Riff van hun nieuwste worp te ontdekken. Voor de completisten: de band bestaat momenteel uit Robert Lloyd (zang), Andreas Schmid (Faust, bas), Fliss Kitson (Violet Violet, drums) en James Smith (Damo Suzuki, gitaar).
