Zo nu en dan hebben we daar wel zin in, in een m/v/x die rustig op hun al dan niet akoestische gitaar tokkelt, nu en dan een woordje placeert en verder al dan niet experimenteel voor relatieve rust zorgt, eventueel door middel van meditatief aandoende klanken.
Zo eentje is Sleep Unhealed, die met zijn debuut meteen hoge ogen gooit. Achter deze naam houdt zich multi-instrumentalist Matthew Newsome schuil, die zich verborgen houdt op Isle of Lewis, het grootste en noordelijkste eiland van de Buiten-Hebriden. In Schotland ergens, is misschien eenvoudiger.
De isolatie en eenzaamheid aldaar vormt de basis voor Safe in the Hard Place. Het is tegelijk een stap weg van wat hij normalerwijze muzikaal doet en dat is zich begeven in de DIY-punkscene waar hij in allerlei bands speelt.
Deze keer is het zijn gitaar en bij momenten orgeldrones, piano en gelaagde zang die wat doet denken aan die van CHVE. Het is een soort finger-picking zonder te kijken naar het verleden of grote namen die furore maakten met hun gitaarspel. Het is gewoon eerlijk en diep persoonlijk dat Sleep Unhealed zijn zielenroerselen in een bedje van folk en ambient etaleert.
Newsome nam alles thuis op, geïnspireerd door het duister, de schoonheid, de rust, de vrede van de omgeving waarin hij woont terwijl hij, zeker tekstueel, de muizenissen van zijn verleden probeert te plaatsen, te verwerken, te helen.
Het zorgt voor muziek die zowel geschikt is voor liefhebbers van Six Organs of Admittance als voor fans van bijvoorbeeld Joanna Newsom of zelfs John Martyn en Scott Walker.
Intieme schoonheid tot een kunststukje verheven.
