Het album Swimming van Sam Moss voelt als een intiem portret dat met zorg en vakmanschap is vormgegeven. Spaarzame arrangementen en een frasering die soms aan de jongere Bob Dylan herinnert, zonder diens nasale scherpte, leiden de luisteraar door een reeks nummers die even introspectief als gloedvol zijn. Dit album is een prachtig voorbeeld van ingetogen americana, waarin Moss met zowel muzikaal als tekstueel talent een diepgaande sfeer schept.
Ondanks dat hij centraal staat in de composities, lijkt Moss zichzelf nooit op te dringen. Zijn I-perspectief, dat bij veel singer-songwriters de focus domineert, is hier meer een gids dan een dictaat. Hij zingt “I held…,” “I hope…,” “I dance…,” maar het blijft toegankelijk en universeel, zonder aan kracht in te boeten.
De hoogtepunten van Swimming zitten niet alleen in de sobere arrangementen, maar ook in de manier waarop de nummers zoeken, worstelen en reflecteren. Lost, bijvoorbeeld, combineert een marimbabeat met een bijna filosofische tekst: “It looked hard but it was simple / To turn and get lost.” Dit nummer vat de kern van het album: eenvoud als kracht, introspectie als leidraad.
Aan de andere kant biedt Eyes een unheimlich kantje, met een dwarse gitaar en een droney viool die een schaduw over het nummer werpen. Het subtiele maar suggestieve tekstuele spel: “Some people got the voice / That makes nothing else matter”, roept beelden op die de luisteraar uitdagen om verder te denken dan de woorden zelf.
Moss’ gave om veel te vertellen in korte nummers wordt verder benadrukt in Wire: “True essence, distillation / Between the cavities and cobwebs.” Hier toont hij een dichterlijk vermogen om abstracte ideeën als fragiliteit en veerkracht tastbaar te maken.
Muzikaal gezien is Swimming niet vernieuwend, maar dat lijkt ook niet de ambitie. De plaat leunt op de rijke traditie van americana en folk, waarbij Moss zijn eigen stem weet te vinden binnen dit genre. De teksten, zoals te zien in Swimming, zijn doordrongen van melancholie en introspectie: “To be out of my depth / But somehow swimming.” Dit thema van worsteling en tegelijkertijd voortbewegen loopt als een rode draad door het album.
Swimming is een plaat die blijft hangen, niet alleen door de kwaliteit van de muziek, maar ook door de uitnodigende sfeer. Het is americana zonder pretentie, vol gelaagde teksten en fijne melodieën. Sam Moss bewijst opnieuw dat hij een meester is in het maken van albums die zowel diepgaand als toegankelijk zijn. Swimming is zijn beste werk tot nu toe, een album dat keer op keer zijn welkom vernieuwt.
Website – Instagram – Bandcamp – Spotify
