Enkele weken geleden werden we voor het eerst geconfronteerd met Parkaparaplu, de nieuwste samenwerking van Gert Vanbever en Emma Rotsaert. Een coronasamenwerking zo blijkt.
Hoewel het best mogelijk is dat de bovenstaande namen niet direct een belletje doen rinkelen, zijn we in het geval van Gert Vanbever er vrij zeker van dat je al in contact gekomen bent met diens werk. De discografie van Vanbever is namelijk even lang als de gemiddelde wachtrij voor gratis PCR-testen en bevat onder meer muzikale bijdragen aan Gore Slut, Strumpets, The Rudy Trouvé Sextet en Septet, en zelfs productiewerk voor platen van Dead Man Ray. Zangeres Emma Rotsaert mag dan wel iets nieuwer in het culturele landschap zijn, met een opleiding kleinkunst achter de kiezen en dergelijke stembanden zijn we ervan overtuigd dat ook zij in de toekomst nog spreekwoordelijke potten zal breken.
Dood Van Een Tuinkabouter werd het eerste wapenfeit van Parkaparaplu gedoopt. Hieronder volgt een geschreven weergave van wat je auditief kan verwachten.
De plaat gaat van start met openingstrack 1 2 3 Piano. Zoals de titel al doet vermoeden, is de piano het centrale instrument in dit nummer. Het geheel resulteert in een etherische, dromerige en ietwat theatrale track waarop Rotsaert het grote bereik van haar stem tentoonspreidt. Hoewel 1 2 3 Piano zowel qua zang als qua instrumentaliteit een correct nummer is, is het geheel voor ons net wat te clean om er volledig verknocht aan te raken.
Banden En Baanruis zet de trend van het vorige nummer verder. Etherische vocalen regeren opnieuw en we durven zelfs stellen dat de luchtigheid van de elektronica en de overkoepelende sfeer van het nummer bij momenten in een soort U2-vibe resulteert.
Uw Eenzaamheid had best wel eens een ode kunnen zijn aan de eenzaamheid van de Man van Melle maar dat is het geenszins. Uw Eenzaamheid klinkt als een combinatie van Blue Monday van New Order, de electrotrash van Kenji Minogue en het betere knip- en plakwerk van Bert Lezy’s Blaastaal. In het geval van Uw Eenzaamheid had Aristoteles absoluut gelijk toen hij zei dat het geheel meer is dan de som der delen. Vanbever en Rotsaert leveren een nummer af dat ons zonder enige moeite aanzet tot het vergeten van elke sociale conventie terwijl we heel onze woonkamer de vernieling in dansen. En net als je denkt dat het nummer zijn hoogtepunt heeft bereikt, is er nog een vette gitaarsolo die klinkt alsof hij door wijlen Eddie Van Halen zelf ingespeeld werd. Schitterend nummer!
Na Uw Eenzaamheid volgt de titeltrack van het album en ook bij dit nummer weten we met ons enthousiasme en vreemde dansmoves amper blijf. De Dood Van Een Tuinkabouter is een stevig dansbaar elektronisch nummer waarin ook de vocalen van Rotsaert een bepalende rol spelen voor de cadans en drive van het nummer. De frasering en cryptische inhoud van de vocalen doen ons overigens bij regelmaat van de klok denken aan de taalkundige hoogstandjes van Arbeid Adelt. “Ik heb er niks mee te maken”, herhaalt Rotsaert veelvuldig als ware ze een politicus die zich een weg baant door het kluwen van de publieke opinie na een zoveelste politiek schandaal. Ook na dit nummer blijven we met open mond en kippenvel op de armen achter.
Parkaparapluman, het lijkt wel de naam te zijn van één of andere vunzige superheld wiens superkracht erin bestaat zich te pas en te onpas aan wildvreemden te openbaren. Nu, één luisterbeurt later moeten we vaststellen dat, naast het voorgaande hersenspinsel van onze kant, Parkaparapluman opnieuw een dijk van een elektronische track is. De track zet dezelfde lijn van de twee voorgaande nummers verder en toch is hij geheel anders. De frasering van de vocalen lijkt dit keer meer op poetryslam en ook de elektronica is minimalistischer dan in de voorgaande track. Een combinatie die wij absoluut kunnen smaken. Fan van de band Hersencellen? Dan ga je ongetwijfeld ook in dit nummer je twinkelende winkelende gading wel vinden.
Samen Aan De Zee is het volgende nummer en meteen blijkt een radicale stijlbreuk met zijn drie voorgangers. Geen minimalistische of agressieve elektronica in combinatie met experimentele vocalen maar een nummer dat gestoeld is op idyllische zang en pianospel. Op Samen Aan De Zee laat Rotsaert ons, net zoals bij 1 2 3 Piano, opnieuw kennismaken met haar grote vocale bereik. Ondanks de radicale stijlbreuk best wel een mooi nummer.
Met Alleen Thuis zet Parkaparaplu de stemming van voorganger Samen Aan De Zee verder, en daar nemen ze hun tijd voor. Zo’n 8 minuten om precies te zijn. Er wordt vastgehouden aan de luchtige sound die ook bij het vorige nummer aanwezig was maar tegelijkertijd wordt het geheel iets meer uptempo. Op de achtergrond horen we gedurende het nummer de dingen die Rotsaert bezingt waaronder: vogels, spelende kinderen, huilende honden, … Naarmate het nummer zijn einde nadert, vervagen zowel de instrumentaliteit als de vocalen zodat uiteindelijk enkel de voorgenoemde achtergrondgeluiden nog overblijven. Tijdens het luisteren, gebeurt het toch meer dan eens dat de sfeer van Yevgueni door ons hoofd flitst.
De gemiddelde lezer/luisteraar zou bijna verschrikt opkijken bij een titel als Marie Danst Niet Alleen. We zijn echter blij om vast te stellen dat het niet om één of andere schreeuwerige track van Marie Verhulst gaat maar gewoon om het laatste nummer van Dood Van Een Tuinkabouter. Je kan je gescherpte hooivorken en brandende fakkels dus netjes terug opbergen.
Bij Marie Danst Niet Alleen lijkt het wel alsof Parkaparaplu de twee stijlen die doorheen de plaat aan bod komen, probeert te verbinden. Het laatste nummer van de plaat wordt geregeerd door een elektronische beat, maar het zijn vooral de vocalen die op zoek gaan naar een combinatie en evenwicht tussen de bijna parlando-achtige manier van zingen zoals in Parkaparapluman en idyllische vocalen zoals in Samen Aan De Zee.
Wat we nu denken van Dood Van Een Tuinkabouter? Wel, het is overduidelijk dat binnen de plaat een soort van muzikale schizofrenie heerst, waarbij er twee duidelijke kampen zijn. De eerste keer dat wij van Parkaparaplu hoorden, was via de videoclip van Uw Eenzaamheid, waardoor we meteen laaiend enthousiast waren. Toen we de plaat opzetten en bij aanvang het nummer 1 2 3 Piano hoorden, zorgde dat wel voor enige verwarring omdat het een complete stijlbreuk is met Uw Eenzaamheid. Nu we de plaat een paar keer hebben doorgeluisterd, kunnen we deze stijlbreuk echter wel kaderen en een plaats geven. Hoewel zowel de meer experimentele als de idyllische nummers allemaal van goede kwaliteit zijn, moeten we toch bekennen dat het eerder de experimentele nummers zijn waar de haren op onze armen recht van komen te staan. Dat gezegd zijnde, zijn we er vanwege de kwaliteit van de songs tegelijk wel rotsvast van overtuigd dat er een doelpubliek is voor de beide kampen. De vraag is enkel of deze luisteraars een oversteek naar de andere auditieve zijde wenselijk vinden.
Ondanks de muzikale schizofrenie op Dood Van Een Tuinkabouter is het wel degelijk een kwalitatieve plaat waarvan wij je aanraden ze in huis te halen. Een fysieke release van het album mag dan nog wel hangende zijn, de digitale is dat allerminst. Voor een schamele 7 euro kan deze prachtige plaat al non-stop door je speakers laten schallen. Laat ons hopen dat ook de fysieke release dra realiteit wordt!
Meer van dat graag!
Hieronder alvast enkele relevante links om je van jouw aanschaf te verzekeren.
PARKAPARAPLU: FACEBOOK WAGONMANIAC: FACEBOOK/BANDCAMP/WEBSITE
