Fabrizio Modonese Palumbo (Almagest!, Blind Cave Salamander, Larsen) liep het al een eindje rond te bazuinen dat hij bezig was met het helpen van zijn moeder om haar droom, een eigen plaat, waar te maken.
Palumbo en zijn werk een beetje kennende, en de fierheid waarmee hij het album aankondigt en de trots die hij voelt naar zijn ma toe en haar muzikale kwaliteiten, deed ons reikhalzend uitkijken naar Sing-A-Beast.
En, zoals we al hadden verwacht, is het een prachtig album geworden. Tien nummers over dieren, bevreemdende portretten als het ware uit een soort experimenteel bestiarium. Miriam, die al heel wat bijdrages leverde aan allerlei avant-gardistische en experimentele projecten waar haar zoon al dan niet bij betrokken is, heeft een heel eigen kijk op muziek. De appel viel duidelijk niet ver van de boom, wat haar zoon betreft.
Intrigerende nummers zijn het. Soms soundscapes, soms experiment zonder ooit uit het oog te verliezen dat het beluisterbaar moet zijn, tot de verbeelding sprekend, uitdagend, gevarieerd en over heel de lijn de luisteraar mee moet nemen naar een universum waarin fantasierijke wezens rondlopen die een stuk verder gaan dan het standaardbeest waar het over gaat.
Duiven, een capibara, een barracuda of gewoon Sex In The Sargassi, het zijn de ingrediënten voor een muzikale trip zonder weerga.
Hier en daar horen we de stem van Mariella Modonese (de volledige naam van Miriam), die mooi aansluit bij de nagado daiko, theremin, keyboards, gitaar, fluitjes, kickdrum, shruti box, melodica en percussie die ze bespeelt. Zoon Fabrizio voegt gitaar, viool, klokkenspel, bas, veldopnames, synthesizer en stem toe. Zijn man Paul Bauchamp speelt keyboards en het trio Alexa (stem), Francesca Sebastian Puopolo (fluit) en Marco “il Bue” Schiavo (drums, cimbalen) maken het klankenpalet helemaal af.
Heel leuk is dat ze zonder blozen de klassieker Barracuda van de band Heart van een cover voorziet en dat stuk helemaal in haar eigen verbeeldingswereld weet te trekken waardoor het liedje een compleet andere aankleding en invulling krijgt. Een cover zoals het hoort dus, een volledig eigen interpretatie van een overbekend nummer dat toch weet te overtuigen. En hoe!
Zoals Fabrizio al zei, dit zou een fantastische plaat worden, en hij kreeg gelijk, zoals gewoonlijk.
