Van de twee obscure minimal synth tapes Me Is! En Cicatrice in het begin van de jaren tachtig tot zijn laatste album Control (2019): de sound van Enzo Kreft draait al even mee in donkere atmosferen, gevoed door een apocalyptische maatschappij die drijft op paranoia, angst en vernietiging. Hij palmde de laatste jaren ook heel wat podia in de dark scene in, met intens energieke shows, waarbij hij zijn donkere electrowave laat klinken, steeds voorzien van sterke visuals.
Hoewel hij eigenlijk andere onderwerpen in gedachten had, schonk de uitbraak van het coronavirus Enzo Kreft in maart 2020 het thema voor zijn nieuwe, verrassend actuele album Different World, want op 16 maart openden we de ogen in een andere wereld, waarin niemand kon (kan?) voorspellen wat dat befaamde ‘nieuwe normaal’ zou gaan inhouden.
Het maken van dit album bleek voor Kreft zijn manier om deze ingrijpende crisis persoonlijk te verwerken: “Mijn albums ademen vaak een sciencefictionsfeer uit, waarin ik een blik werp op een fictionele donkere toekomst. Ditmaal echter hebben de feiten ons ingehaald en bevinden we ons midden in de dystopie.”
Het startpunt van het album is Day Zero, die de eerste lockdowndag markeert als een beklijvende introductie in eenzaamheid. Met traag aanslepende synthlijnen, die benadrukt worden met slaande trom en wervelende orgel-achtige toetsen die klinken als engelen die het licht lijken te zoeken, tussen de dreiging.
In Wake Up This Morning lijkt aanvankelijk geen vuiltje aan de lucht, maar de bittere realiteit dringt door en dat voel je ook in de track, waarvan de diffuse densiteit toeneemt in klanken en de ritmes die zich tussen een steeds meer verontrustend klankkader wringen. “It’s stranger than fiction. This is a different world.” Viral Paranoia laat de angst horen, veroorzaakt door samenzweringstheorieën over een virus dat zou ontwikkeld zijn in een lab, wat een bitter grimmig sfeertje oplevert. En dat klinkt niet zo surreëel meer…
Het beneemt ons de adem. Letterlijk, wanneer we een medische bril opzetten. Maar ook figuurlijk werd onze ademruimte veel beperkter. Ruimte die ingenomen werd door de talloze vragen vanuit onwetendheid en machteloosheid. Breathtaking Beast laat beklemming horen in zijn somber gestemde tonen, die mooi drijvend aankomen, alsof ze luchtig verteerbaar zouden moeten zijn. De tekst en zanglijnen gevuld met teleurstelling en tristesse overheersen in zorgwekkende schoonheid.
Een sprankel hoop lichtte op, wanneer we tijdens de eerste lockdownperiode beelden te zien kregen van wilde dieren, die zich in de lege straten begaven en de natuur zich sneller dan verwacht leek te herstellen. Nature Isn’t Bound By Borders, en de mens kent zijn limieten niet. “Het dwingt de mens tot nederigheid, Wall Street zal uiteindelijk overgroeid worden en transformeren in een groene zone,” stelt Kreft heel symbolisch. “Het economisch groeimodel, de manier waarop de mens de aarde verslindt, is onhoudbaar.” Eén van de nummers die ons – in al zijn speelse ernst – het meest vastgrijpt in woord, ritme en melodie.
Dat dit misschien niet het eerste signaal is dat de natuur geeft en we wellicht met nog meerdere uitbraken te maken zullen hebben de komende decennia, horen we in het dreigende sci-fi nummer Zoonotic Transfer en Pandora’s Box In Permafrost. De geluiden die in die laatste weerklinken zijn triggerend. Want traag bubbelend, met sensuele tikjes verleidend, nodigt de track uit met geluiden van blazers. Uptempo en non-stop, in Far Beyond Our Means kruipt Enzo in de huid van de over-consumerende westerling met een niet aflatende honger en verspilzucht die de planeet met ondraaglijke lasten opzadelt. De spacey sound past perfect bij de knap afgebakende, droge, vastberaden spoken vocals van Enzo Kreft. Ostrich Politics beschrijft de struisvogelreflex van machthebbers ten opzichte van mondiale problemen die als een lawine op ons afstevenen. Een traag glijdende lawine, gevuld met een diepe zwaarte die zich uit in lage vocalen en trage ritmes, voorzien van elektronische geluiden dit opborrelend concluderen in een theatraal slotakkoord. Welke erfenis we hiermee voor onze kinderen nalaten, vraagt Enzo Kreft zich af in The Legacy, wat perfect aansluit bij de vorige track qua sfeer.
It’s Going On And On over lessen die maar niet geleerd geraken. De synthlijnen blijven dan ook snijdend doorgaan en het ritme drijft de vanzelfsprekendheid waarmee het mensdom gewoon voortdoet, zoals hij dat vooral zelf wil, steeds verder en verder.
Anthropocene’s End kondigt niet alleen het einde van dit verhalende non-fictie album aan, maar ook het einde van het tijdperk van de mens. Als we dit album met het bijhorende verhaal nog geen 2 jaar geleden zouden gehoord hebben, zouden we het als een sci-fi apocalyptisch album beschreven hebben. Maar Different World werd de muzikale beschrijving van de hedendaagse realiteit, waarvan we de afloop niet kunnen inschatten.
Different World is verkrijgbaar via Wool-E-Discs en de blog van Enzo Kreft.
(Her)lees hier ook onze reviews van de singles Breathtaking Beast, It’s Going On And On, In My Head, Biometrics, het album Control en Enzo’s eindejaarslijstje van 2020.
Blog / Facebook / Bandcamp Enzo Kreft / Bandcamp Wool-E-Discs
