Door de vele teasers van de afgelopen maanden werden we alsmaar nieuwsgieriger, maar hier is hij dan: Good Man Blues, het debuut van Matt T Mahony. Kort nadat hij zijn diploma van moraalwetenschappen op zak had, wist Matti De Rijcke – want zo heet hij – dat muziek zijn grote passie was. Blues in het bijzonder. Als je van blues houdt en van Gent bent, moet je niet eens naar Memphis of Clarksdale gaan. De Missy Sippy bezoeken volstaat.
Je kan er pintjes kopen en drinken, maar tevens de bluesmuziek in zijn rijkste vorm opsnuiven en beleven. En dat is wat Matti deed. Hij werd er barman, maar al gauw stond hij op het podium met Toon Vlerick van Absynthe Minded en al meer dan tien jaar organiseert hij er de Sunday Sessions. Ontelbare muzikanten werden er zijn vrienden/collega’s: Steven de Bruyn, Alan Gevaert, Steven Troch bij wie hij vaste gitarist werd en niet in het minst Tiny Legs Tim (wijlen Tim De Graeve) die voor hem, en zowat iedereen in de Missy Sippy, een mentor was.
Na zoveel jaar op het podium is er dus nu de allereerste plaat. Opnieuw een bluesplaat erbij in de wereld, zou je kunnen denken. Wat ook zo is, alleen is Good Man Blues zoveel meer dan dat. Als Matti één ding gemeen heeft met Tim dan is het wel de gave om nichemuziek – want dat is de blues – naar een groter publiek te brengen. Zonder toegevingen, gewoon door torenhoge kwaliteit te leveren.
Schreven we een paar dagen geleden nog dat Promised Land Blues van Guy Verlinde met Tom Eylenbosch een zeer gevarieerde bluesplaat is, dan kunnen we hetzelfde zeggen van Matts debuut. De vreemdste – maar zeker niet de lelijkste – eend in de bijt is True Bird waarin de mondharmonica van Olivier Vander Bauwede de 70’s altrock van Steely Dan omarmt. Wondermooi. Maar de andere tracks gaan steevast voor een bluessound waarin Matt T Mahony op zoek gaat naar geborgenheid. Je ergens thuis voelen, waar dat ook is. Het is geen toeval dat zijn lievelingsfilm Paris,Texas van Wim Wenders is. Meermaals voel je je in de songs als Harry Dean Stanton die uitkijkt over de Amerikaanse vlakte en merkt hoe nietig de mens is.
Alleen komt deze plaat niet uit Texas, wel uit de Gentse ROBOT-studios. Niet dat je het verschil hoort. Dit is blues op zijn best en vooral als je met blues de puurheid van de songs bedoelt. Iedere noot is gemeend. Soms volgens het boekje van pakweg B.B. King, dan weer zoals Muddy Waters waarin één stevige riff de basis wordt van rock-‘n-roll pur sang. Dat bluesfans de weg naar deze release zullen vinden, daar hoef je niet aan te twijfelen. Maar zelfs al heb je geen enkele bluesplaat in je collectie, gun Good Man Blues een kans. De vlinders in de buik achteraf moet je er maar bijnemen.
Matt T Mahony kun je live zien:
13/01 – Banana Peel Blues & Jazzclub, Ruiselede.
15/01 – De Snuffel, Brugge. Duoshow.
17/01 – 4AD, Diksmuide. (w/The Wanton Bishops)
18/01 – Boogie Town, ICC, Gent. Duoshow.
19/01 – Mon Café, Hasselt.
27/01 – Blauwe Kater, Leuven.
29/01 – Hoogmis, Edegem.
31/01 – Crix Café, Brussel.
