Hier zijn we weer met Luminous Belge, onze Spotify-lijst die elke week wordt aangevuld met 15 nieuwe Belgische nummers. Luister zeker ook naar ons radioprogramma – dat ook Luminous Belge heet – op Urgent FM. Klik hier voor de laatste aflevering.
Luminous Belge wordt uitgezonden op woensdagmiddag van 14 tot 16 uur. Het wordt meer dan gewoon twee uur plaatjes draaien, want er zullen ook specials, interviews en livesessies in het programma zitten. Kan je niet luisteren op woensdag? Geen nood, achteraf beluister je Luminous Belge gewoon opnieuw via Mixcloud.
We beginnen onze Luminous Belge met een gloednieuwe band: Lost In September. Een duo uit Haaltert dat volgend jaar hun eerste plaat uitbrengt en waarvan Dreams de eerste teaser is. Zei iemand daar dat dit perfecte herfstmuziek is?
De afgelopen weken waren het drukke tijden voor Belly Button Records. Het Antwerpse label heeft niet minder dan drie langspelers in de steigers staan. Eentje van King Dick, Tuff Guac en Jerry Lada. Gaan we het rijtje af? Beginnen doen we het met uiterst lekker swingende Cheese Legs van Jerry Lada, de geniale schuilnaam van Jasper Suys die we natuurlijk kennen van Soft Boy en Tuff Guac.
Zei iemand daar Tuff Guac? Awel, ja! We kunnen het aantal teasers amper bijhouden maar na het aanstekelijke I Can’t Whisper is Rafael Valles Hilario er alweer met het al even fantastische Sweeter Than Honey. Garagerock met een zeer hoog popgehalte! Precies wat we nodig hebben.
Ook King Dick aka Wim De Busser die ook in de live line-up zit van Tuff Guac, heeft binnenkort een nieuwe plaat uit bij Belly Button Records. Forever Mine is de laatste single en zoals steeds is het een smakelijke rammelende poppy boel geworden, precies zoals we King Dick al jaren kennen.
En nu iets compleet anders: Hannah Rain. Hannah is 23, komt uit Sint-Katelijne Waver – kwestie dat je het allemaal weet – en Warm is haar eerste single. Geproducet door Sam Pieter Janssens (And Then Came Fall, SJ Hoffman, Clairval) en loungepop met klasse en veelbelovend voor die eerste ep die er volgend jaar aankomt.
Van dromerige dreampop naar pure punk in yer face. Zo doen we dat! DAMMIT laat er met The Nighteen geen gras over groeien. Fuzzpunk met gebrul en de energie van The Cramps. Geef toe, het kon slechter! Voor hun nieuwe single konden ze rekenen op Arno De Ruyte (SONS) en Mattias Stynen (ILA). Wij zijn alvast mee met het verhaal!
Muziek met een sitar? Waarom niet? Als je het over dit instrument hebt dan kom je in België vrij vlug uit bij Nicolas Mortelmans. De Antwerpenaar werkte al zowat met iedereen samen, maar ook solo. Binnenkort verschijnt zijn tweede plaat SPACE op Rotkat Records en Please Stop Killing heeft – ondanks de titel – een heerlijke vibe die zweeft tussen progrock en new age. Bezwerend!
Deze maand verschijnt The Catch, het nieuwste album van Oproer. Als de vijf ergens een patent op hebben dan is het voor het schrijven van catchy indiepop met een Britpop-feel. Something To Die For is hun nieuwste en eentje die de Oproer-fans niet teleur zal stellen. Het klinkt zelfs wat eighties.
En weet je wie tegenwoordig ook vrij eighties klinkt? Dat is Mauro Pawlowski. De man van duizend projecten en nog meer muziekjes brengt volgend jaar zijn nieuwste soloplaat uit. Van Mauro mag je alles verwachten en deze keer trekt hij volop de kaart voor eightiespop met een AOR-gehalte. Moeilijk om uit te leggen, maar als je Master Of Design Flaws hoort, dan weet je meteen waarover we het hebben.
In feite kunnen we het talent amper bijhouden in dit kleine land, maar laat dat het laatste zijn waarover we ons zorgen moeten maken. Op de identiteitskaart heet ze Nele Hofman, maar muzikaal gaat ze door het leven als Catnip. Een artiestennaam die perfect past bij Neles muziek. Mr. Escapist is grote pop met de grote p!
Grauw, met zo’n naam kun je dus alleen maar rauw klinken en dat doen deze Kempenaars. De Val is Nederlandstalige hardcore. Als er een kruispunt bestaat tussen VAAG en Belgian Associality zal dat wellicht Grauw heten. Vuil en vies, maar zo willen we het ook!
Tot verleden week hadden we er nog nooit van gehoord, maar wat een band is Almost Shadows. Afkomstig uit Brussel en goed voor meeslepende psychrock waarin evenveel Hawkwind als The Jesus & Mary Chain zit. Wij zijn fan, jij misschien ook!
Terwijl we toch in Brussel zijn, kunnen we er gewoon eventjes blijven. Talent en variatie genoeg. Rivages is een trio dat de kaart trekt van de grunge zonder er iets al te modern van te willen maken. Hun laatste single Shadow Crown kon eigenlijk zo op een oude SUBPOP-plaat beland zijn, en of we dat fijn vinden!
Een band waar we ook al een tijdje fan van zijn is het Limburgse Max Forage. Opgetrokken rond de magistrale stem van Max Winters en omringd door muzikanten die hun strepen hebben verdiend bij net iets te veel namen om op te noemen. Soms richting The Cure of Whispering Sons, soms ook triphop die iets heeft met neofolk zoals de meeslepende nieuwe single On The Banks.
Zin in wat stonerrock van eigen bodem? Dan zit je goed met GumboGumbo. Beacon is hun laatste single en het soort liedje dat je na drie keer speelbeurten meer wil horen.
Wij zijn ervandoor, tot volgende week!
