Donderdag en dus een nieuwe Luminous Belge. En we hebben nog meer nieuws. Vanaf vrijdag 2 mei start op Urgent FM een wekelijks radioprogramma waarin je een heleboel van deze muziekjes kan terughoren. Geen tijd om naar de radio te luisteren? Geen nood, want alle uitzendingen kun je later op Mixcloud herbeluisteren. Maar nu onze – hehe – ouderwetse Spotify-lijst en dit zijn de 15 nieuwste pareltjes van de week.
We steken van wal met Lisette. Simon Van Weereld, want zo heet de man achter dit project, is al een paar jaren bezig met het creëren van mooie muziekjes die je onder meer kon horen op het casettelabel Gazer Tapes. Na jaren van stilte, wordt het een stukje serieuzer – en wie weet nog mooier – want met Lucy brengt Simon zijn eerste release uit op On The Level, het label van onder meer Blue Gene en Catbug. Wacht de grote doorbraak? Wie weet, het is hem gegund!
Een van de mooiste singles van deze week kwam uit Leuven van het viertal Pear Tree. Door hun succesrijk parcours door onder meer Sound Track kwam de band reeds meerdere malen in de aandacht, maar met Petunia worden de puntjes definitief op de i gezet. Pear Tree is één van de meest veelbelovende acts van dit land en na de zomer kun je ze zien op een editie van Luminous Fest.
Een bandje waar we al een paar weken van achterover vallen is Gender Reveal Atomic Bomb. “Punk zoals het moet” schreven we en dat zijn perfect de woorden die passen bij hun geweldige nieuwe single Bounce The Bullet Back. Female punk van het allerhoogste niveau.
Een nummer waar een heel aangrijpend verhaal aan vast hangt – lees het in onze review – is Draw Me A Queen van Fallenium. Lekker aanstekelijke indiepop, maar met veel diepgang.
Tijd voor een legende, Walter Verdin. In de jaren 80 slaagde hij erin om een recordaantal woedende lezersbrieven uit tijdschriften te verzamelen omdat men vond dat hij België tijdens het Eurovisiesongfestival te kakken had gezet met Pas De Deux. Hoe konden deze ongelovigen weten dat de man eigenlijk een genie is, getuige zijn nieuwste plaat Pingpong waaruit wij het verrukkelijke No Trip kozen.
Zin in onversneden en pure rock-‘n-roll? Het kan met het Antwerpse Fat Bastard, dat jaren na Feel The Pain, met Barely Dressed een nieuwe plaat uit heeft. Door de typische vocals van Jorn Mazet kan je niet anders dan aan Motörhead denken, wat we niet eens erg vinden! We kozen voor Hammer.
Terwijl we het toch over iconen hebben, iets over Arno Hintjens. Zeg maar de grootste van dit land en maker van de grootste Belpop-hit ooit: Oh La La. Nooit coveren zouden we zeggen, tenzij je Thin Line Men heet. Een groep waar onder meer Peter Hintjens (broer van!) en Louis Feys (zoon van!) bij zitten en die een wel zeer aparte twist aan deze klassieker gaven.
En terwijl we het toch over T.C. Matic hebben, gooien we er meteen maar een klassiekertje van deze fenomenale band bij. Zoveel keuze dat het een beetje vogelpik is geworden, en het pijltje is op They Never Make You Laugh uit Choco beland.
Sekushi, een naam die doet vermoeden dat je een bende Japanners op je dak krijgt, maar het zijn gewoon vier Antwerpenaren die met de feel voor swing alles in één song gieten: van krautrock tot postrock, van funk tot iets waarop je ongewild lucht-conga begint door te spelen. Wat een vette track is Hoot zeg!
Toegegeven, we waren compleet de kluts kwijt toen we de debuutsingle van Camilo Donoso hoorden. Alles wat we reeds hoorden wees er wel op dat deze jonge kerel tot veel in staat was, maar met Oh, Mijne Jongen meteen in de voetsporen lopen van Luc De Vos of Jan De Wilde is wel bijzonder straf. Een liedje om tranen van in de ogen te krijgen, en vooral eentje om te koesteren.
Franse pop die gemaakt wordt in hartje Gent? Het bestaat en wordt gebracht door RuWann, een duo bestaande uit Runa Lotigiers en Johan Maekelberg. We zullen het nog één keer herhalen, ook al zullen de twee er niets op tegen hebben, maar de single Toi doet verduiveld veel denken aan de magische chemie tussen Serge Gainsbourg en Jane Birkin.
Een paar weken geleden stonden onze pagina’s vol over SALVIA. Veel had ermee te maken dat dit muzikale project rond Nicole Selivan het huisorkest was om tien jaar Luminous Dash te vieren, maar ook omdat dit een verdomd sterke band is. Met één optreden liet de Oekraïense horen dat haar groep als een huis op het podium staat met hun indrukwekkend, maar duistere repertoire. You And Me is hun tweede single en bevestigt alles wat je eerder las: this band is going to be big!
Op nieuw werk van Félicette is het nog eventjes wachten, maar om de pijn wat te verzachten gooide de band een zoethoudertje van anderhalve minuut op het net. Headache is kort, maar zonder twijfel één van de mooiste songs die we dit jaar hebben gehoord.
Hoe meer we naar de nieuwe ep Ruminatrain van Eyemèr luisteren, hoe meer we ervan overtuigd raken dat de Gentse Arlo één van de mooiste platen van dit jaar heeft gemaakt. Muziek met een boodschap, ook al mag je er lekker op wegdromen zoals het fenomenale Silence Is Death.
Laten we er maar uitgaan met een klassieker om tranen van in de ogen te komen. De ogen zijn nog niet droog van Camilo Donoso en daar is Johan Verminnen al met Laat Me Nu Toch Niet Alleen. Snotter gerust een extra zakdoekje vol en tot volgende week!
