Afgelopen vrijdag stonden er in De Casino in Sint-Niklaas twee bands op het programma die een thuismatch speelden. Seamen en Harvard Casino, een vijfkoppige band die naar eigen zeggen epische lo-fi brengt met een alt-country tintje. Na een veelbelovende start in de jaren ’90 besloot de band ermee te stoppen. 25 jaar later zijn ze volledig terug. Vorig jaar brachten ze hun debuut Insided uit waarop zes nieuwe songs staan en drie bewerkingen van oudere songs.
Seamen is het project van Toon Rombaut en Raf Vaerewyck. Nadat ze jarenlang in bands speelden zoals Too Hot For Me en Black Jaguar Club, besloot het duo om hun zielenroerselen samen te brengen op een eerste langspeler: Cipres. Deze werd opgenomen met producer Staf Verbeeck en gastmuzikanten Eric Bosteels (Hooverphonic, Gorki), Alan Gevaert (dEUS, Trixie Whitley) en Hanne De Backer (Gabbro). In De Casino werd die voorgesteld met Nathan Wittock (The Whereabouts Of J Albert, Yamantau) op drums en bassist Hans Gryson (Gila, Black Jaguar Club).
Maar eerst Harvard Casino. Voor deze gelegenheid had de band twee blazers bij met Koen Eechout op trompet en een saxofonist die ook de keyboards verzorgde. Daarnaast mocht zangeres Lola de backings verzorgen en kreeg elk nummer een passende videoclip op de achtergrond. Met andere woorden, de band had er heel wat werk in gestoken.
De songs zijn heel rustig en subtiel en ook de mix zat goed zodat de bas van Tim De Munck de gitaren regelmatig overstemde. Ook al deed zanger Tom Ysewijn zijn best met zijn aangename stem of kregen we fijne solo’s van gitarist Wannes Van Wichelen, pakte de band het publiek niet in. Een intieme setting was zeker beter geweest voor de melancholische pareltjes van deze unieke band.
Ook Seamen had voor extra versterking gezorgd met een driekoppige blazerssectie en een keyboardspeler. Het verschil met Harvard Casino was groot en Rombaut en Vaerewijck konden rekenen op een strakke ritmesectie die de soulvolle songs naar een hoger niveau tilden. Daar kwam nog bij dat de man achter de keyboard de songs nog meer kleur gaf met Hammond-klanken die de songs alleen maar meer aanstekelijker maakten, terwijl de blazers voor een retrosoul-vibe zorgden. Alle songs van Cipres passeerden de revue, en ook al zijn we er over enthousiast, klonken de het live nog intenser en meer gedreven.
Daarnaast kregen we nog een voortreffelijke versie van Wilco’s How To Fight Loneliness en Different Shades en Sundogs die perfect bij het materiaal van hun album passen. Als bisnummer kregen we nog het nieuwe Sad Girl waarbij de band zich meer van zijn rockende kant liet horen. Deze albumrelease was dan ook op alle vlakken een succes te noemen, dus zou het ons niet verwonderen dat het vinyl (in gelimiteerde oplage van 300 stuks geperst) snel uitverkocht zal zijn.
Seamen kan je nog aan het werk zien op:
29/03 – Djingel Djangel, Antwerpen
16/04 – Cafe Ringo, Gent
Harvard Casino: Facebook – Instagram
Seamen: Instagram – Website
