Home LiveLive Review INDIETRONIC FEST Lede, CC De Volkskring (19/11/2022)

INDIETRONIC FEST Lede, CC De Volkskring (19/11/2022)

by Nel Mertens

Als je zegt dat je in De Volkskring in Lede naar een festival geweest bent, krijg je soms vreemde reacties… Maar vergis je niet: véél hipper dan het klinkt! Want de organisatoren van Indietronic Fest weten ieder jaar deze knappe locatie tot een feesttempeltje van elektronische muziek om te toveren, door interessante projecten uit eigen land een podium te geven. Ook deze zesde editie was een voltreffer, die de zaal nagenoeg deed vollopen.

It can be lonely on stage and that’s not a Manner Of Speaking. Hoewel de bandnaam verwijst naar Nouvelle Vague en Tuxedomoon, zijn dat namen die geen seconde door ons hoofd gingen vanavond. Met zijn one man project, stond de Liedekerkenaar eenzaam op het podium, tegen een achtergrond van indrukwekkende visuals. De set die hij bracht was jammer genoeg minder indrukwekkend… We kregen nogal zweverige loungescapes te horen met hier en daar accenten van natuurlijke ritmes en avontuurlijke synhts, die wat ons betreft vooral thuishoren in natuurdocumentaires over de savanne of in de lift onderweg naar een sauna en minder op een podium.

In een psychedelische schemerzone tussen krautrock en electro, kregen we het Antwerpse trio Go March. De drie heren hebben ondertussen een terecht knappe livereputatie én drie albums op zak en lieten ook vanavond elektronica perfect versmelten met verbluffende drums (écht, we hebben nog maar zelden zo’n technisch sterke drummer gezien) en ronkende gitaren, waarmee ze tracks toverden die in ravestijl neergezet werden. Durf het gerust techno noir noemen, want stilstaan was geen optie.

Zipp laat al gauw horen hoe tintelende electro met gitaar en drums broeierig kan opbouwen tot een hypnotiserend geluid. Meteen valt op hoe sterk de drummer is, zonder dat hij maar één keer een track overheerst. Iedere muzikant zorgde voor onontbeerlijke laagjes die ze in hun instrumentale nummers perfect lieten versmelten met elkaar.

De gitaar ronkt heerlijk doorheen de psychedelische electroprikkels in nummers als o.a. Bark, Ortisei, Stampede… Pulserend bittere schoonheden, waarmee ze het publiek in trance brengen. Ook hier krijgen we voortreffelijke visuals als decor, waar we een geüpdate Kraftwerk-stijl in herkennen.

Bij instrumentale bands bestaat het risico dat we na enkele nummers afhaken omdat het allemaal wat eentonig gaat klinken. Iets wat alvast niet voor Go March geldt, want  de lange tracks zitten vol variatie. Van luchtige dance-episodes, bubbelende electropop met warme gitaarsneden tot rontRetro synthsounds worden helemaal de toekomst in getrokken met extravagant drum- en snaarwerk.

Vanuit een eenvoudig ritme vertrekkend, groeiden er indringend theatrale synthakkoorden in Chop Chop. De gitaar werd ritmisch aangeslagen en leek zo de rol van de onbestaande vocals op te nemen. Als een soepel draaiende machine, trekken ze ons mee in repetitieve elementen die ons bewustzijn verlagen, met zoveel variatie waardoor we toch enige alertheid kunnen behouden. De gitaar werd naar het einde toe erg strak en beheerst, staccato bespeeld. Een nummer dat in golven opbouwt tot verschillende rijke uitbarstingen! Van deze heren willen we alleen nog maar meer.

Een unieke band, die zijn publiek grappig en dankbaar aansprak met ‘Lede-maten’ vooraleer ze het podium verlieten. Overdonderd bleven we achter, toen al in de overtuiging dat dit gerust de headliner van vanavond had mogen zijn.

Aili Maruyama en synthesizerwizzard / gitarist Orson Wouters, alias Transistorcake knetterden als Aili! Ze maakten al een bijzondere indruk in de finale van De Nieuwe Lichting 2021 met hun mix van kosmische muziek, electro en Leftfiels pop.

Als frontvrouw / zangeres / knoppendame zorgde Aili voor heldere zang in het Japans, met hier en daar wat Engels en danste ze zorgeloos stoer over het podium, waartussen ze af en toe zelf ook achter de electrotafel sprong om ten gepaste tijde aan de gepaste knopjes te gaan draaien. Haar muzikale compaan Transistorcake focuste zich volledig op de toetsen en nam af en toe ook zijn gitaar bij de hand.

In nummers als onder andere Futsu – wat Japans is voor ‘ça va’ of ‘alles ok’ -, Pari Pari, Genki, Toki Doki … popten electrobubbels op in een esthetisch, meeslepend geheel. Klonk allemaal erg optimistisch en zette aan tot dansen! Over dansen gesproken, uiteraard mocht hun hit Dansu niet ontbreken. Een nummer dat voor een feestje in de zaal zorgde en waarbij er op de achtergrond veelvuldig ‘Ah! Dat herken ik!’, uit het publiek klonk.

Naast de eigen nummers kregen we ook de Fergie-cover Glamourous te horen in een zinderende versie.
Vrolijk en eclectisch legde Aili ook vanavond de brug tussen Oost en West  met hun unieke geluid van verfijnde elektronica en Japanse vocalen.

Toen we eerder op de avond Go March als headliner bedachten, was dat nog eventjes buiten Nid & Sancy gerekend. Het was jàren geleden dat we dit electropunkduo live aan het werk zagen en waren eerlijk gezegd verrast dat ze op de affiche van Indietronic stonden. Maar het kon niet gepaster, dan dat dit duo de avond hier af sloot.

Dit zinderende duo leek er nog krachtiger dan ooit te staan! We zijn nog niet zo zeker of  het bekende punkkoppel Sid Vicious en Nancy Spungen zouden kunnen tippen aan wat het Gentse tweetal Bart Demey en Tania Gallagher neergezet hebben. Ze lieten grenzen tussen punk en electro vervagen in een geluid dat doet denken aan The Prodigy dat aanschuurde tegen wat Maurice Engelen en codeden met Praga Khan en Lords Of Acid. Een bizar experimentele (ja, nog steeds eigenlijk) combo van synths, vuile gitaren en nog vuilere beats. Wij hebben dat graag. De ene keer wijduit galmend, de andere keer strak en stevig, met opzwepende zang. Hoogtepunten?

The Kiddzzz want noizzz! Wij blijven met plezier kind als we dit soort nummers voorgeschoteld krijgen. Ook Fucking Machines zorgde voor een publiek dat ‘in’ het nummer zat, met heerlijk repetitief mechanische loops. Beukend sterk, durven we typen.

“We can do it to eachother. Like a sister. Lika a brother.” Een set vol opzwepende elektronica-met-een-hoekje-af. Nid & Sancy versmolten muzikaal en af en toe ook fysiek op het podium.Mooi. Beter nog: schone, vuile electro van topniveau!

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More