Fluffy trap, dat bestaat alleen maar in het hoofd van Linde Notenbaert. Hoe het klinkt kan je horen op haar ep Liefdesbrief, wat het allemaal betekent vroegen we haar zelf.
Bij hiphop hoort ook een attitude. Welke attitude neemt Linde Notenbaert aan?
Linde: Linde staat positief in het leven. Ik geloof elke dag dat er nog ongelooflijk veel mooie dingen voor mij in het verschiet liggen. Mijn attitude als artiest is zachtaardig, maar ook zelfzeker. Ik verspreid graag overal liefde, maar dat wil niet zeggen dat ik over me heen laat lopen. Dat klinkt misschien allemaal niet zo ‘hiphop’, maar dat is het eigenlijk wel. Mijn zachtheid is mijn kracht en daar ben ik heel trots op. En daar gaat hiphop uiteindelijk ook over voor mij: trots.
Je hebt onlangs een nieuwe single uit met blauwe plek. Die verscheen vrij vlug na de release van Liefdesbrief?
Dat klopt. Hoewel Dansen Door Het Water een heel ander sfeertje is dan de ep, is het toch een soort staartje van de ep. Liefdesbrief was een project vol samenwerkingen, en deze single was een allerlaatste samenwerking.
Ik vind Dansen Door het Water enerzijds atypisch voor Lil Alia en anderzijds dan weer typisch Lil Alia…
Dat begrijp ik. In mij schuilt een grote hiphopliefhebber, maar ook een gepassioneerd kleinkunstzangeres. Na een muzikaal onderzoek naar verschillende decennia rap op mijn vorige ep wilde ik terug zingen. Het kan ook gewoon allebei, rappen en zingen. “Ik ben ruw en zacht en alles tegelijk, baby. Dat maakt mij rijk, baby” zeg ik in mijn nummer Alles Tegelijk. En zo is het ook.
Het is wel een compleet ander genre geworden. Was je de fluffy trap beu?
Eigenlijk is Liefdesbrief, mijn vorige ep, net helemaal fluffy trap. Op mijn eerste ep waren vooral het gezang en de harmonieën belangrijk, de “fluff”. Op Liefdesbrief wilde ik echt de hiphop-diepte in duiken, de “trap”, en keihard gaan rappen. De samenwerkingen waren een experiment, om te leren van andere artiesten. Al die inzichten neem ik mee naar mijn volgend project. Deze zomer begin ik te werken aan mijn debuutalbum, samen met mijn twee broers die producer zijn. En dat album zal trappy én fluffy zijn.
Is dit een eenmalige samenwerking met blauwe plek, of zit er meer aan te komen.
Voorlopig is dit de enige samenwerking. We hebben wel een bijzondere muzikale klik, dus we sluiten niks uit.
Je werd onlangs door De Zwerver gekozen voor de selectie van Jong Muziek bij Theater Aan Zee. Zoiets sterk het zelfvertrouwen?
Ik ben zelf grote fan van Theater Aan Zee en was er vorig jaar zelf nog als bezoeker. Om er nu als artiest te staan is toch een bucketlist-moment.
Vertel ons eens een geheim, waar komt die ‘Lil Alia’ eigenlijk vandaan?
“Alia” is een naam die me ooit werd gegeven toen ik een jaar in India studeerde in het middelbaar. De internationals op mijn school konden ‘Linde” maar moeilijk uitspreken, dus vroeg ik ooit, halvelings voor de grap, aan iemand om mij een Oosterse naam te geven. Dat was “Alia” en ik vond het zo mooi dat ik vanaf dan stiekem heb gedaan alsof het mijn officiële tweede naam is. “Lil” is een typisch rapper-voorzetsel. Ik heb het gekozen omdat ik dat grappig vond. Omdat ik er totaal niet uitzie als een “Lil” soort van rapper. Anderzijds ben ik met mijn 1m59 wel echt nogal Lil.
Je teksten zijn enorm belangrijk, zijn ze persoonlijk?
Mijn teksten zijn over het algemeen zeer persoonlijk. Wel heb ik in mijn vorige ep voor de eerste keer teksten geschreven uit het standpunt van iemand anders. Bijvoorbeeld in Boris & Lisa schrijf ik vanuit het personage Lisa, al kan ik me ook heel erg met haar vereenzelvigen.
Zelf vind ik dat Lil Alia een naïviteit uitstraalt die we in deze gekke wereld best wel kunnen gebruiken.
Dat komt waarschijnlijk door de kinderlijkheid en onschuld die ik probeer te bewaren, zowel als persoon als in mijn muziek. Ik vind dat kinderen de wijsheid hebben die wij als volwassenen verliezen, dat is ook een reden waarom ik zo graag lesgeef aan kinderen.
Je teksten hebben ook een humoristisch kantje, schuilt er in Linde Notenbaert een komiek?
Die humor en zelfrelativering zijn typerend voor zowel hiphop als kleinkunst, de twee genres die ik samenbreng. Daarnaast zit er in mij ook een actrice. Ik studeerde kleinkunst, wat deel is van de drama-opleiding. Ik ben er dus niet vies van in rolletjes te kruipen.
In je de twee ep’s heb je er steeds voor gekozen om tussen je nummers sketches te steken. Ga je dat blijven doen?Dat ga ik zeker blijven doen, mijn theaterhart kan zo’n dingen niet laten.
In een van die sketches komt een anekdote voor waarin iemand je vraagt of rappen ook iets voor vrouwen is. Zeg niet dat jij daar reeds mee geconfronteerd bent met dat soort vragen?
Die specifieke anekdote was gelukkig wel fictief. Een groot deel van mijn skits zijn niet per se realistisch, maar meer een overdrijving van subtielere manieren waarop ik oordelen al heb ervaren. Ik maak van die gesprekken een soort karikatuur.
Nu ja, hiphop of rap, Lil Alia is veel meer dan dat.
Lil Alia is zeker ook pop en theatraliteit. Lil Alia speelt vooral graag met verwachtingen: een klein meisje dat harde beats pompt en bars spit, om dan weer zeemzoet te “dansen door het water”. Wie weet wat Lil Alia nog zal worden.
Lil Alia kan je live zien op:
26/07 – Gentse Feesten, Jonge Wolven
06/08 – Theater Aan Zee, Oostende
18/08 – Paulusfeesten, Oostende
