In woelige tijden naar muziek luisteren en terug tot jezelf komen. Wie weet, lukt het. Wie dat proberen wil, kan op 29 juni naar Herberg Macharius waar Luminous Dash een Luminous Fest zal organiseren van de Gentse singer-songwriter Klaas Poppe die net de innemende en prachtige ep A Long Way heeft uitgebracht. Een praatje! Let wel op, want het concert is om 15 uur in de middag.
Dag Klaas, hoe zou jij jouw muziek omschrijven?
Klaas: Laat ons zeggen dat ik gevoelige singer-songwriterliedjes maak, uit het leven gegrepen. En dat doorspekt met een vleugje folk en americana. Je vergeleek me met de ‘romanticus’ Nick Drake in je review van mijn ep. Daar kon ik me wel in vinden! Ik denk dat mijn muziek naast romantisch misschien ook wel contemplatief van aard is.
Als ik een spelbreker mag zijn, zou ik zeggen Klaas Poppe maakt luistermuziek.
Dat kan je wel stellen. De songteksten staan bij mij redelijk centraal, en mijn muziek heeft de bedoeling een zekere intimiteit te creëren, de luisteraar mee te nemen in mijn verhaal, in de hoop dat het bij hen iets raakt. Dat is ook iets waarop ik zelf altijd let als ik naar muziek luister. Wordt er een authentiek verhaal verteld, en voel ik er iets bij?
Wie luisteren zegt, zegt ook een inspanning leveren. Doen we dat tegenwoordig niet te weinig met muziek? Alles moet zo vlug gaan…
Ik weet het niet… Er is echt wel nog een fijn en trouw publiek voor luistermuziek, wat ik al vaak gemerkt heb tijdens optredens, of bij de reacties op mijn ep. Er lopen best wel nog wat echte muziekfanaten rond, die de moeite nemen om te luisteren. Nu, ik vermoed dat het aantal mensen dat nog echt een album van het eerste tot het laatste nummer beluistert wel in dalende lijn is, zeker in tijden van Spotify en YouTube… Zelf doe ik dat eerlijk gezegd ook niet altijd.
A Long Way moeten we letterlijk nemen, want het duurde een tijdje vooraleer de ep er kwam. Waarom?
Ik denk dat voor lange tijd de omstandigheden er gewoon niet naar waren om volop aan mijn muziekcarrière te timmeren. Ik heb naast mijn muziek ook een gezin en een voltijdse job. Gelukkig heb ik wel veel steun op het thuisfront. Daarnaast heeft het ook wel even geduurd om mijn weg te zoeken in de muziekwereld, en de juiste mensen te vinden om me hierin te ondersteunen.
Het is een vrij subtiele ep geworden. Puur, maar ook één die vol zit met goed doordachte muzikale details. Zie jij jezelf als een perfectionist?
Dat hangt een beetje van de context af. Bij het opnemen van nummers vind ik het wel belangrijk dat alles goed zit. Eens dat het op de plaat staat, valt het immers niet meer te veranderen. Bij een optreden is dat anders. Daar wil ik uiteraard ook dat alles goed klinkt, maar ga ik het mezelf of mijn muzikanten niet kwalijk nemen als er eens een foutje insluipt. Minstens even belangrijk is de spontaniteit en de energie op het podium, en de connectie met het publiek. Het is ook met die ingesteldheid dat ik mijn zenuwen wat onder controle kan houden, en een optreden vooral als een feest kan bekijken, en niet als een opdracht.
Het leuke aan die details is dat ze zo spontaan zijn. Is dat een juiste perceptie?
Voor een groot stuk wel. We zijn alvast niet aan de opnames begonnen met kant-en-klare arrangementen. We hebben eerder met verschillende lagen gewerkt. Nadat stem en gitaar waren opgenomen, hebben we daar de andere muzikanten hun ding wat mee laten doen in volgende opnamesessies. Dan is het natuurlijk wel een groot voordeel dat je goede muzikanten hebt, met hun eigen creatieve inbreng. De beste stukken hebben we gehouden, en hebben we dan wel weer heel bewust een goede plaats in de nummers gegeven. Ook aan de mix hebben we wel wat tijd en aandacht besteed. De opname van de ep heeft door die werkwijze ook wel lang geduurd, maar wel met een resultaat waar we trots op mogen zijn.
De rol van Fernant Zeste is niet onbelangrijk. Kun je hier wat meer uitleg over geven?
Het is vooral Jonathan Scheerlinck (Fernant Zeste dus) geweest – mijn goede vriend en producer – die mij aangemoedigd heeft om de nummers op te nemen. Het helpt dan enorm dat je iemand hebt die echt in je muziek gelooft, en bij wie het hele opnameproces op een heel relaxte manier kan verlopen. Ik prijs me gelukkig dat ik beroep kon doen op zijn ervaring als producer en muzikant.
Ik noemde je een troubadour. Zie jij jezelf ook zo?
Ergens wel… Ik heb effectief jarenlang vooral kleinkunst gespeeld. Je weet wel, de klassiekers zoals Boudewijn De Groot, Zjef Vanuytsel of Wim De Craene. Zo heb ik eigenlijk de stiel van songwriting geleerd. En dat werkt nog altijd door in mijn huidige nummers. Het verklaart ook de grote nadruk die ik op de tekst leg, als een manier om een bepaalde boodschap over te brengen, of om eenvoudigweg mijn ervaringen en emoties te delen met de wereld.
Troubadours moesten mensen in woelige tijden sussen of gelukkig maken. Is hiermee de cirkel rond?
Ik hoop dat mijn muziek iets losmaakt bij de luisteraars, en dat het voor hen iets van betekenis heeft. Maar dat is tegelijkertijd niet mijn grootste motivatie om muziek te maken. Ik doe dat vooral om het intrinsieke plezier, en het is dan ook een enorme uitlaatklep. Muziek maken is voor mij als ademen, ik kan me niet voorstellen hoe mijn leven er zonder zou uitzien.
Trouwens, geloof jij in muziek als zalvende factor of blijven we gewoon dat orkest van op de Titanic?
Met muziek, en kunst in het algemeen, brengen we op zijn minst wat schoonheid en/of (zelf)reflectie in een wereld die op meerdere vlakken in een diepe crisis zit. Dat is op zich al heel veel waard.
Je speelt ook bij een tributeband van Mark Lanegan, speelde zijn muziek een invloed op je werk?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het werk van Lanegan niet zo goed kende tot ik bij The Wolf ging spelen. Ondertussen heb ik wel een grote waardering voor zijn songwriting en muzikaal talent. En ik merk wel dat er hier en daar toch wat subtiele invloeden beginnen door te sijpelen in mijn nieuwste nummers.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Still Crazy After All These Years van Paul Simon. Het is al even geleden dat ik nog naar dat album geluisterd heb, maar ik heb die plaat een tijdlang grijs gedraaid. De songs, de arrangementen, de teksten,… pure genialiteit.
Binnenkort sta je in de Macharius in Gent voor Luminous Fest. Waarom moeten de mensen komen?
Het zal een optreden zijn met full band, waar ik naast de nummers van de ep nieuw werk zal laten horen, in combinatie met enkele welgemikte covers. Bovendien zijn de omstandigheden in Herberg Macharius echt top voor een luisterconcert. Het is een heel warme en sfeervolle plek waar je altijd kan rekenen op goed geluid en een aandachtig publiek. Ik ben dankbaar dat ik al meerdere malen de kans heb gekregen om op hun podium te staan. Ondertussen heeft de Herberg me zelfs voorgedragen om tijdens de Gentse Feesten op het Luisterplein te gaan spelen!
KLAAS POPPE: Facebook – Instagram
Facebookevenement
