Chiff Chaffs zijn back van nooit echt weggeweest met een nagelnieuwe 7″. Die single is trouwens voorbij voor je goed en wel beseft dat je ‘m hebt opgezet. Drie nummers in zes-en-een-halve minuut: kort, rafelig, recht uit de garage. Je moet al Ramones heten om dat beter te doen.
De band – vier man sterk, met frontman King Rat als vuige blikvanger – laveert ook nu weer soepel tussen surf en garagerock. De nummers klinken alsof ze met één microfoon en een bak vol echo zijn opgenomen in een kelder waar het permanent naar opstijgend vocht, bier en zweet ruikt. En dat bedoelen we als compliment.
Na de vorig jaar verschenen 12″ ep Scratching My Mind moet deze schijf opdraven als voorsmaakje van het tweede full album van de band. Geen kapsones, geen gepolijst gedoe: gewoon drie keer rücksichtlose rammelrock zonder pretentie, in de beste traditie van hun spirituele voorvader Lux Interior (The Cramps). Chiff Chaffs bewijzen opnieuw dat je met een minimum aan tijd en middelen een maximum aan rauwe energie kan afleveren.
