Het is nauwelijks nog bij te houden hoeveel bandjes ons land telt. Niet dat we erover klagen, zeker niet als ze zo goed zijn als Triple A. Een paar weken geleden maakten we kennis met Get Out!, de eerste single uit hun nieuwe tweede ep. Het deed ons wel likkebaarden, maar hield ons tevens wat op afstand. Want was Triple A, nu niet het zoveelste gitaarbandje? Wie dat dacht, krijgt lik op stuk met de ep Humble Mumble.
Volgens het trio is Humble Mumble een rauwe en eerlijke reis door de kronkels van het hoofd en het leven geworden. Songs die balanceren tussen persoonlijke wanhoop en maatschappijkritiek of tussen introspectie en rebellie waarbij thema’s als macht, wanhoop en existentiële leegte aan bod komen.
Het zijn dan ook angstige tijden waarin we leven. Je kan je frustraties kwijt door ongegeneerd je gal te spuwen op de sociale media, wat we niemand aanraden. Veel beter is het om de opgekropte woede te uiten in gebalde punkpop-postpunk-indiepop zoals Triple A dat doet, zo heeft je medemens er ook wat aan.
Het is inderdaad niet al te gemakkelijk om de muziek van Triple A in een hoekje te duwen. Soms rechttoe rechtaan, maar dan weer met hoekige gitaren zoals in opener Working Class Zero – bij John Lennon was het nog een hero – waarin de band toont dat er evenveel Ramones als Preoccupations in hun geluid zit. Soms klinkt het gewoon vies – rock-‘n-roll moet vies klinken – zoals Out Of Style of gelaagd zoals in Likes Of Another.
De band stelt hun ep voor op 8 mei in Den Trap in Kortrijk.
Facebook – Instagram
Facebookevenement
