Er zijn zo van die releases waar je maanden halsreikend naar uitkijkt en de nieuwe van Zwerm is daar zonder twijfel eentje van. Sinds we lucht kregen van hun singles Crow In The Dark en On My Way To Aguno hebben we dan ook trouw postgevat aan onze postbus om de welgekomen levering van de postbode met zeer grote gretigheid in ontvangst te kunnen nemen.
Waarom we nu net zo naar deze release uitkijken? Een terechte vraag. Het is sowieso het schitterende Badminton In Tehran, de eerste release van Zwerm, dat daar voor iets tussen zit. Nog meer dan dat is het gewoon de manier waarop van Zwerm hun parels componeert. Er zijn onnoemelijk veel bands die hun bestaan rechtvaardigen door te kopiëren wat een ander in het verleden al deed. Ook zijn er bands die kost wat kost een nieuw geluid willen creëren maar daarbij aan spontaniteit en eerlijkheid moeten inboeten. Tenslotte heb je een derde categorie die wordt gekenmerkt door hun organische manier van creëren. Muziek die niet werd overdacht, die niet werd gemeten aan anderen maar die gewoon compromisloos ontstaat vanuit het eigen zijn. Zwerm behoort voor ons zonder twijfel tot die laatste groep en dat is dan ook direct waarom we zo van hun kunst houden.
De nieuwste plaat werd Great Expectations gedoopt en met recht en reden want met Badminton In Tehran heeft het gitaarkwartet behoorlijk grote verwachtingen geschapen voor hun opvolger. We kunnen je bij dezen echter al geruststellen en volmondig zeggen dat de groep onze hoge verwachtingen meer heeft ingevuld dan we ooit hadden durven hopen.
De fysieke dragers van Great Expectations bevatten acht nummers maar om het plaatje helemaal compleet te maken heeft de groep er nog twee digitale bonustracks bovenop gedaan. Hieronder volgt onze schriftelijke neerslag van dit mooie album.
De plaat opent met Crow In The Dark en daar worden de Great Expectations al onmiddellijk ingelost. Een tijdje geleden voorzagen we deze single al van lovende woorden. We verwijzen je dan ook graag naar deze recensie.
Peel Of The Sentiment is de tweede track en ook op dit nummer vallen we, net zoals bij Crow In The Dark, van de ene verbazing in de andere. Het ene moment is het nummer enorm funky en lijken we wel naar een dissonante versie van David Bowie’s Fame te luisteren; het volgende moment worden we dan weer gekatapulteerd naar Stonehenge uit de Spinal Tap film om vervolgens verder te gaan met een poppy piano tune die wat aan de sfeer van Lady Madonna van The Beatles doet denken. We zijn er ons van bewust dat de voorgaande zinnen best wat wenkbrauwen zullen doen fronsen, en in mogelijk scepticisme kunnen resulteren jegens het in elkaar passen van al die auditieve puzzelstukken. We kunnen je echter meer dan geruststellen. Hoe Zwerm het doet, is een groot vraagteken maar ‘somehow it all works’. Peel Of The Sentiment wordt naast de schitterende muziek bovendien, net zoals zijn voorganger, gekenmerkt door prachtige samenzang, iets wat we stiekem al gehoopt hadden.
On My Way To Aguno is het derde nummer van de plaat. Ook dit nummer en de bijbehorende experimentele videoclip voorzagen we een tijdje geleden in deze recensie al van de nodige woorden.
It All Serves A Purpose is in vergelijking met de nummers die we tot nu toe al gehoord hebben een pak minder eclectisch, maar dat bedoelen we allerminst negatief. We bedoelen vooral dat de sfeer van het nummer rechtlijniger is en met iets meer terughoudendheid werd gecomponeerd. Het nummer is anderzijds dan ook weer opnieuw rijk en vol van geluid. Weer is de grote diversiteit aan vocalen de kers op de taart. We merkten bovendien keer op keer dat we bij het beluisteren van het nummer helemaal verzonken waren in gedachten en langzaam meedreven op de golven van Zwerm. Prachtig, prachtig, prachtig!
Great Expectations start met licht distorted vocalen alsof een megafoon als verbinding fungeert tussen de zang en de microfoon. Rond minuut 1’20” neemt het nummer een eerste duidelijke wending. We denken het geluid van een Turkse saz waar te nemen in combinatie met een gitaarriff die zo uit de polsen van ene Robert Fripp had kunnen vloeien. Rond minuut 3 neemt het nummer opnieuw een wending en is er een drastische verandering. We horen bij aanvang een zacht wollig pianogeluid dat sporadisch voorzien wordt van wat weloverwogen percussie en waar zeer geleidelijk aan elementen zoals vocalen en saz worden toegevoegd om het geheel aan te dikken en op te bouwen naar een laatste keerpunt in de compositie. Dat laatste keerpunt vindt plaats rond minuut 6’30”. De samenzang die we voorheen op een rijkelijk gevulde achtergrond hoorden, wordt kort even van alle franjes ontdaan en nagenoeg alleen op de voorgrond geplaatst om vervolgens naar het rijke geluid van eerder terug te keren. Naar het einde van het nummer toe, creëert Zwerm met de combinatie van vocalen en instrumenten opnieuw een dikke geluidsmuur waar ze een dissonant stukje gitaarspel als tegengewicht laten dienen om door deze dikke massa te snijden. Eindigen doet het nummer met een kort maar intrigerend stukje arpeggio’s.
Hoewel er best wel wat mensen in eerste instantie My Umbrella zullen zien als een eerbetoon jegens het object dat we met enige gretigheid al wel eens plegen boven te halen bij regenbuien, vermoeden we dat het hier om een metafoor gaat. De voorgaande bewering is louter speculatief maar dat Zwerm ook op dit nummer nog eens alle vocale en instrumentale kasten opentrekt dat kan niemand ontkennen.
De instrumenten zijn bij aanvang van My Umbrella erg zacht en terughoudend en door de toevoeging van xylofoon zelfs bijna breekbaar. Een nonchalante fluitwijs doorbreekt kort op een speelse manier de breekbaarheid van de muziek. Het nummer gaat verder met een staaltje zang waarvan we met enig vertrouwen durven zeggen dat het aanleunt bij klassieke muziek. Rond minuut 3 gaat alle aandacht opnieuw naar de instrumenten en we horen de nonchalante speelsheid van het fluitwijsje nu ook in de gitaar- en basloopjes terugkomen die Zwerm gretig op ons afvuurt. De band voegt vervolgens laag na laag toe om het geluid te laten aanzwellen en om tenslotte zonder enige aankondiging terug te keren naar de terughoudendheid van weleer.
Zwerm vliegt er direct stevig in op Heavy Machinery alsof ze ook daadwerkelijk met zware machines aan de slag gaan. De compositie wordt geregeerd door dissonantie en atonaal gitaarspel. Ook de bas wordt in dit nummer enkele malen sterk op de voorgrond geplaatst en dat zorgt voor een krachtig geheel. Het einde van het nummer wordt opnieuw gekenmerkt door de prachtige samenzang die zo typerend is voor deze plaat.
No Questions No Lies is het laatste nummer van de plaat. Het nummer gaat van start met een zachte ruis, minimalistisch drumspel en een ietwat akelige gitaarlijn. Vervolgens werken de bas en de vocalen samen om het nummer van een vol karakter te voorzien in een poging een tegengewicht te bieden aan de akelige gitaarlijn die zich nu op de achtergrond heeft gepositioneerd. Rond minuut 2 is het een parlando die de reguliere vocalen vervangt terwijl de bas en synths nog steeds voor de nodige grandeur in het nummer blijven zorgen als ware het een nummer van Electric Light Orchestra. Naarmate het nummer vordert, wordt er nog extra zang toegevoegd om het nummer nog rijker te maken en extra warmte te creëren. Eindigen doet Zwerm met enkele momenten stilte.
No Sign Of Dawn In The Sky is de eerst bonustrack van de plaat. Bij de start van het nummer lijkt Karen Willems op de voorgrond even auditieve carte blanche te krijgen met een eclectische mix van percussie. Op de achtergrond klinkt dan weer een zacht doch aanwezige Midden-Oosterse melodie. Krassende gitaarsnaren en dissonante gitaaraccenten zorgen voor nog extra nuance bij de start van wat ongetwijfeld weer een muzikale ontdekkingsreis lijkt te worden. Naarmate het nummer vordert, neemt ook de percussie van Karen een prominentere plaats in en horen we ook het volume bij de rest van de instrumenten aanzwellen tot een muur van geluid. Parlando vervoegt de instrumentale tsunami en fungeert als gids door de voorgenoemde muur van geluid. Rond minuut 2 wordt het geheel even helemaal terug tot stilstand gebracht. Er wordt plaats gemaakt voor een luchtig en etherisch gitaarspel alsof de noten met enige vertraging door de lucht lijken te zweven. Langzaamaan begint ook hier opnieuw de muziek terug aan te dikken. Rond minuut 4’20” worden Midden-Oosterse vocale klanken aan het geheel toegevoegd voor extra kleur en nuance. Eindigen doen we met een kort dirty stukje gitaarspel waarbij ook de wah-wah niet mag ontbreken.
Melusine is de tweede bonustrack van de plaat. Op dit nummer geen samenzang noch vocalen, de focus wordt gelegd op de instrumenten. Volgens ons probeert Zwerm met hun instrumenten de legende van Melusine van auditieve kleur te voorzien. Het nummer is voorzien van een achtergrond van ruis waarop het gitaarkwartet en Karen Willems met hun instrumenten schilderen. We horen geen constante muur van geluid maar eerder golven die aanzwellen en zachtjes terug neerdalen. Hoewel we van dit nummer absoluut niets slechts kunnen zeggen, is het voor ons het minste van de plaat. Dat gezegd zijnde, ligt de kwaliteit van deze plaat op dergelijk hoog niveau dat je er zeker niet voor terug moet deinzen om ook dit nummer meerdere malen door je speakers te jagen.
Wij krijgen bij Luminous Dash wekelijkse mooie en zelfs prachtige muziek ter ore. Wat Zwerm hier echter doet, is de spelregels herdefiniëren. Als we naar de nummers luisteren, zijn we ons bewust van de enorme complexiteit van zowel het instrumentarium als de zang en tegelijkertijd laat de band het allemaal zo simpel en logisch klinken. Zwerm heeft op zowel Badminton In Tehran als op Great Expectations gedemonstreerd dat ze meester zijn in hun organische complexiteit. De muziek zet aan tot nadenken maar tegelijkertijd slaagt Zwerm er telkens weer in om ons mee te laten glijden op de golven van de muziek en al onze gedachten te laten varen. En dat, beste muziekliefhebbers is nogmaals waarom wij zo van deze release en van Zwerm houden.
De digitale release van het album staat gepland op 1 april. Vermoedelijk zal je vanaf 2 april dan ook de fysieke release in de meeste lokale platenzaken wel kunnen terugvinden. Hieronder hebben wij je alvast van de nodige links voorzien om je van je aanschaf van deze parel te verzekeren!
Website Zwerm / Bandcamp Zwerm / Facebook Zwerm
