Home ReviewsAlbum Reviews WITCHER – Lélekharang (Filosofem Records/Beverina Productions)

WITCHER – Lélekharang (Filosofem Records/Beverina Productions)

by Patsker Omaer Beguin

Het Hongaarse atmosferische black metal gezelschap WitcheR trok onze aandacht met het in 2021 uitgebrachte Summernight Melancholy. Deze digitale release bevatte drie melancholische op synths en piano gestuurde herfstklanken waar geen spetter gitaar noch onaards gegrom op te bespeuren viel. Ondertussen meer dan een jaar later krijgen we niet genoeg van hun laatste release Lélekharang (Ziel Bel). Wegens de karrenvrachten aan releases die continue op ons af komen hadden we eigenlijk niet de intentie om ons gedacht over Lélekharang neer te schrijven. Maar ja, dit album is te goed om de recensievraag (die toch uiteindelijk onze richting uit kwam) te negeren.

WitcheR bestaat uit Karola Gere (keyboards) en Roland Neubauer (gitaren, vocalen en drums). Het duo is actief sedert 2010 en creëert atmosferische black metal die beïnvloed is door bands zoals Dimmu Borgir (in hun beginjaren) en het Oostenrijkse Summoning. De muziek van WitcheR bevat een zeer hoge emotionele inhoud verpakt in melancholische synthesizer symfonieën en elementen uit de klassieke muziek. De met tristesse gevulde klanklandschappen van Gere worden door de snerpende vocalen en melodieuze black metal gitaarriffs van Neubauer in stukken gescheurd maar blijven in balans. Neubauer komt met zijn apocalyptisch gegrom dicht in de buurt van de Oostenrijker Tharen (Alexander Opitz) die met Dargaard en Dominion III in de neoklassieke en industriële undergroundscene van begin jaren 2000 furore maakte.

Lélekharang is brutaal en tegelijkertijd dromerig van inhoud. De teksten, in het onverstaanbare Hongaars uitgespuwd, gaan over weerstand bieden aan de moderne wereld, Hongaarse weemoed, folklore en hekserij. De fantastische muzikale omkadering zorgt er echter voor dat de boodschap van WitcheR meer dan duidelijk de zintuigen blijft prikkelen. WitcheR sluit Lélekharang verrassend af met Moonlight Sonata Op. 27. No. 2. I. Adagio sostenuto, een Ludwig van Beethoven cover. De liefhebbers van melancholische en atmosferische black metal kunnen dit album uit ‘Orbania’ onmogelijk naast zich laten liggen. Deze aanrader zal ook in de toekomst nog door de speakers gejaagd worden.

Facebook / Website

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More