Zo eens om de zoveel tijd dropt onze favoriete vaandeldrager van het Westvlaamse lied een ep’tje op de markt. Wachten om het coronaverdriet door te spoelen, Meesters naar aanleiding van de opening van net gerenoveerde KMSKA, en nu dus Randgevallen. En daarvoor is er reden genoeg: tussen twee theatertours door bleven een aantal nummers op de plank liggen die schreeuwden om vereeuwiging. En voor de eerste maal werd er ook met de nieuwe bezetting de studio ingedoken. Muzikale duizendpoot Kasper Cornelus verving eerder al de betreurde Tom Pintens en met Sander Verstraete vond de band een nieuwe bassist. “Bluvn goan!” moet frontman Wannes Cappelle gedacht hebben.
Aansnijden doet Het Zesde Metaal met Service. En dat snijden mag gerust letterlijk genomen worden. De overstuurde gitaar van ouwe getrouwe Filip Wouters gaat als een mes door een pakje boter op kamertemperatuur. Samen met de tribale percussie (Tim Van Oosten) waan je je instant in het unieke universum van Tom Waits. Cappelle fileert met kenmerkende precisie en humor de klantendienst, van het ongevraagd gebombardeerd worden met publiciteit en gehengel naar positieve reviews, sterretjes en cijfers. “Wa vind je van onze service? Zoe j’ons geen tiene willen geven? Asteblieft, want anders is den directeur vies.” Haaks op de Waitsiaanse strofe staat het poppy refrein. Die muzikale veelzijdigheid trekt de band al sinds jaar en dag uit de West-Vlaamse klei waar menig voorganger al eens in kwam vast te zitten en verklaart ineens waarom de band ook succes oogst boven de moerdijk. Vintage Zesde Metaal!
De vooruit gestuurde single Traagskes Groeien heeft zich ongetwijfeld al genesteld in eenieders gehoorgang. Zo tussen hamer en aambeeld moeten de metaalbewerkers gedacht hebben. Want ijzer wordt gesmeed als het heet is. Geen toeval dus dat dit nummer precies op 1 september de wereld werd ingestuurd. Kent niet elke ouder het gevoel bij de start van het nieuwe schooljaar? Another year gone by, steeds opnieuw een stukje meer loslaten wat je zo koestert? “D’r zit niemand achter u min kind. Ge moet u zo die spoeien. Ge moe traagskes groeien/ge moe laagske per laagske groeien”. Door gestaag toevoegen van vibrafoon, drum, bas en als laatste toetsen ontbolstert de eenzame ballade laagske per laagske tot een instant classic. Ontroerend mooi.
De filosofische overpeinzingen in Oud En Nieuw deinen eerst zacht op een spaarzame baslijn en een dartele gitaar. Cappelles stem zoekt weifelend de hoogste regionen op. “Alles da’ oud is, was ooit nieuw. En groot is ooit kleine begonnen. Veel komt van weinig. Glad was eerst ruw. Zelfs de waarheid wierd ooit verzonnen”. De coda wordt ingezet met een space-achtige synth en een ijle pedalsteel. Kraftwerk meets Daniel Lanois, zoiets. Een tipje van de sluier voor de toekomst?
Labels is het enige nummer dat speciaal voor deze nieuwe ep werd gepend. Introspectief zoekt Cappelle zijn plekje in onze maatschappij en stelt zich herkenbaar de vraag: wie ben ik, en waar hoor ik thuis? Tegelijk rijst de vraag: moeten we daar dan per se een etiket op kleven? “Soms zie je de mensen peizen diene gast is toch niet echt normaal. Nie voor te zeggen Gekke Henkie mor toch ook nie Jan Modaal? t’s Gelik wel ne specialen”. De luisteraar wordt een spiegel voorgehouden. Weg met de labels en leve de open blik!
Over afsluiter Duizend Soldaten kunnen we kort zijn: dit had niet gehoeven. Deze ijzingwekkende aanklacht tegen oorlog en geweld van Willem Vermandere kent in de originele versie zijn gelijke niet. Wannes Cappelle mag zeker zijn voet naast die van zijn streekgenoot en lichtend voorbeeld zetten, laat daar geen twijfel over bestaan. Maar van een cover verwachten wij dat die minstens iets toevoegt aan het origineel en in het beste geval dat origineel zelfs overtreft. En dat is hier niet het geval. Wat we dan wel weer toejuichen is dat deze klassieker een nieuw publiek zal aanboren. Een publiek dat helaas nooit meer de kans zal krijgen om Vermandere aan het werk te zien.
Is Randgevallen een stelletje bastaarden dat werd samengebracht om de aankomende herfsttoer een doorstart te geven? Daar lijkt het wel heel sterk op. De hongerige fan dient gespijsd te worden, de kas ook. Maar deze buitenbeentjes staan sterk op eigen, huh, benen. We omarmen ze dan ook met heel veel liefde.
Website – Facebook – Instagram – Spotify
