Ik. Het ego. We hebben het allemaal. Het deel van onze geest dat de realiteit interpreteert en in continue bemiddeling staat tussen de innerlijke behoeften en de verwachtingen van de externe wereld. En als het over ego’s gaat is dat maar al te vaak negatief. Te groot, te aanwezig, te gekwetst,…
Maar over het Ego van Winterblind, geen negatief woord. Want op dit derde album laten Nathaniel Mon Père (gitaar), Felix De Rycker (drums), Thierry Wijckmans (gitaar), Fabian Villarroel Benitez (zang) en Jan Kennes (bas) hun luide rauwe sound, die een bijzonder staaltje prog-, post-, black-, noiserock bevat horen. Een roep-band met vijf pseudo-tieners, noemen ze zichzelf. Het siert alvast hun ego.
“Dit is ons meest persoonlijke en onbeschaamde werk tot nu toe.”, laat de band weten. ”Ego gaat over het navigeren door de moderne wereld terwijl je probeert een gevoel van eigenwaarde te behouden”, aldus de band. “Het is zowel een kritiek als een bekentenis. Elk nummer brengt een stukje van die innerlijke strijd naar boven.” In zes nummers duiken ze diep in de identiteit, het ego en de chaos van zelfperceptie. Een sonische reis, maar even goed een diep persoonlijk statement.
Razende baslijnen en een songstructuur waar je geen kop of staart aan krijgt. Een ego dat alle kanten op tript, horen we in het krachtige Alleen Mor Steirve, dat door zijn inventiviteit geen seconde verveelt. Het wervelt en schreeuwt experimenteel en zanger Benitez laat zijn stem alle kanten uit gaan. Wat een vocalist!
‘I’ en ‘Me’, dààr draait het om in I AM ME. Twee woorden die het nummer verscheuren en uiteenrukken met stil aangeslagen, triggerende noten, keiharde riffs, geschreeuw, melodische zang, gefluister tot zelfs iets dat lijkt op jazzy geëxperimenteer met snaren. Een klassieke songstructuur hoef je bij Winterblind niet te gaan zoeken en dat kunnen we alleen maar als compliment bedoelen.
“Consistency is overrated”. Nadat de woorden gevallen zijn, breekt Fossil open met een schreeuw en kortdurende wall of sound, waarna het verder schuurt en de track zich in alle rauwheid hervult met onverwachtse geluidswegen.
Triggerende riffs waar drums aritmisch tegenaan gedrukt worden. Distraction Waltz is een urgent klinkende afleiding. En ook hier horen we geschreeuw, grunts, maar even goed spoken words die uitgespuwd worden, na een melodische zanglijn!
Cult Broker is (net als Alleen Mor Steirve en I Am Me) één van de tracks die we enkele weken geleden al leerden kennen, met indrukwekkend getokkel en straffe riffs van de behendige vingers van meestercomponist en -gitarist Romain Jeuniaux van progpowerband Omnerod. Keep Posing is een ferm stuk om mee af te sluiten. Gejaagd getokkel en woorden die speels spreken, meerlagig gezongen worden, gecombineerd met intelligente percussie en bas en drums die daar luidruchtig rond lijken te rollen. Dit is geen gewone metal… Winterblind is écht een roep-band. Eentje die ook met zachte woorden kan brullen en waar élk instrument een stem krijgt.
Ego is digitaal en op cd verschenen.
Facebook – Bandcamp – Instagram
