In het begin van de maand lieten we onze gedachten de vrije loop over de laatste single en titeltrack Signs Of The End van Reject The Sickness. Amper twee weken later werd zanger Guy Vercruysse vakkundig aan de tand gevoeld door onze collega over band en album. En nu het einde van de maand zich aankondigt, slaan we jullie alweer om de oren met onze hersenspinsels over het kersverse nieuwe album. Een Reject The Sickness-indigestie lijkt zich stilaan op te dringen maar geheel in overeenstemming met de bandnaam, verwerpen we dat idee met het grootste gemak.
Een band die zoals Reject The Sickness al vijftien kaarsjes mocht uitblazen, heeft al menig water doorzwommen en dat is voor ons dan ook meteen hetgeen het meeste opvalt aan deze vierde langspeler. Signs Of The End klinkt niet enkel alsof de band een goed geoliede machine is maar ook als een hechte bende waarbij de neuzen allemaal in dezelfde richting wijzen. Niet dat de band in het verleden werd gekenmerkt door een continue stroom aan line-up wissels maar er zijn toch enkele wijzigingen te bespeuren in de bezetting doorheen de jaren.
Sinds het vorige album While Our World Dissolves is de line-up echter volledig hetzelfde gebleven. Op die vorige plaat konden we overigens al een ander geluid waarnemen dan in de beginjaren van de band. We hebben een hartsgrondige hekel aan labels – en gelukkig laat Reject The Sickness zich niet in één welbepaald hokje wurmen – maar hoewel er wel altijd een snuifje metalcore zal doorschemeren in hun muziek, is de klemtoon de laatste jaren toch meer verschoven naar de melodische deathmetal waarin zelfs al eens een glimp van blackmetal waar te nemen valt. Die melodische kant is iets wat langzaam gegroeid is en waar de band zich steeds beter in is beginnen bekwamen.
Het meest opvallende nummer op dat vlak van While Our World Dissolves was ongetwijfeld Burning Soil, een song die nog steeds tot onze absolute favorieten behoort. Afgaand op streamingcijfers kunnen we daar aan toevoegen dat we duidelijk niet de enigen zijn die dat hoog in het lijstje hebben staan. Niet dat elke track op Signs Of The End nu plots klinkt als Burning Soil maar het melodieuze aspect is op het gehele album meer in de verf gezet.
Vóór fans van het betere Vlaamse levenslied plots de neiging zouden voelen om Signs Of The End een luisterbeurt te durven gunnen: het is dan wel catchy maar het blijft snoeihard, beukend en agressief klinken en niet te vergeten met een gitzwarte ondertoon.
Opener – en eerste vooruitgeschoven single – The Messenger laat meteen horen waar de band voor staat overigens. Intro? Nooit van gehoord! Beuken vanaf de eerste noot! Mogen we trouwens via deze weg toch eens een oproep lanceren om drummer Jannick Govaert aan een medische controle te onderwerpen? Er zijn namelijk vermoedens dat hij de allereerste drummende cyborg is want wat deze man uit zijn mouw tovert, grenst aan een precisie die voor een doorsnee mens buitenaards aanvoelt.
De behandelde thema’s blijven bij Reject The Sickness onveranderlijk maatschappelijk geïnspireerd en vloeien voort uit het werk binnen de bijzondere jeugdzorg van Guy Vercruysse en zijn activisme als het gaat om dierenleed. Om een en ander toch enigszins vlot verteerbaar te houden, verwijzen we graag naar het interview met Guy Vercruysse wat betreft achtergrond van de bandnaam en inhoud van het album. De man kan het nu eenmaal toch net ietsje beter en directer verwoorden dan we in zijn plaats zouden kunnen.
Om toch iets over de songs zelf te vertellen: we staan voor de onmogelijke opgave om er een favoriet uit te pikken. De drie vooruitgeschoven singles kenden we vanzelfsprekend al het best en die hebben dan ook een enigszins oneerlijk voordeel tegenover de andere nummers. Al blijft titeltrack en afsluiter Signs Of The End voor ons sowieso toch wel het opus magnum zoals we dat reeds stelden bij de bespreking van die single. Maar er zijn andere tracks waardoor we volledig van onze sokken worden geblazen. Luister bijvoorbeeld eens naar Dark Times – wat een ronduit epische gitaarriff opent de debatten daar! Of Chaos vs. Chaos waarbij de ritmesectie alles aan gort beukt.
Blijven nog over: de ronduit geniale gitaarriffs die Zoran Van Bellegem en Ruben Van der Beken in het rond spuwen, vakkundig geruggensteund door de bas van Jonas Messiaen. Het is toch met name daar dat de grootste evolutie voelbaar is vinden wij. Het samenspel is er enkel nog op vooruitgegaan en geloof ons maar als we zeggen dat dit live nog uitdrukkelijker tot uiting komt. Muzikanten die elkaar perfect aanvoelen en elkaar naar een hoger niveau tillen, dat is exact zoals Reject The Sickness klinkt op Signs Of The End, een album waarvan we enkel hopen dat de titel in de verste verte geen allusie is als het gaat over het voortbestaan van de band. Zoals deze plaat klinkt, is het voor ons hoegenaamd geen teken van enig einde maar eerder van een nieuw aangesneden hoofdstuk waarvan de rest van het verhaal nog moet geschreven worden.
Releaseshow: 07/06 @ De Vierde Zaal, Gent + Signs Of Algorithm + Carrion + Slaughter The Giant + Temptations For The Weak
Eventuele herkansingen om hen binnenkort live te bewonderen:
05/07 – Elpee Music Club, Deinze
26/07 – Asgaard Rock And Metalfest, Gentbrugge
13/09 – Verlichte Geest Club, Kortrijk
20/09 – Devils Rock For An Angel, Zillebeke
Facebook – Instagram – Linktree
